Εχει σημασία να αναλύσουμε τι κατάφερε με την συνύπαρξη του Βραζιλιάνου με τους Κούρτιτς και Σβαμπ ο προπονητής του ΠΑΟΚ. Ο Σλοβένος λειτουργεί ως τρίτος στόπερ όταν χρειάζεται, μπαίνοντας ανάμεσα στους Μιχαηλίδη και Μιχάι, χωρίς ο ΠΑΟΚ να χάνει σε πρόσωπα στον χώρο του κέντρου. Ο Αυστριακός, εξάλλου, αναλαμβάνει να συνδέσει άμυνα και επίθεση κάνοντας λιγότερα μέτρα μέσα στο γήπεδο και άρα, διατηρώντας δυνάμεις για περισσότερο χρόνο στο παιχνίδι. Όσο ο Ντόουγκλας μαθαίνει τον ρόλο του, τόσο καλύτερος γίνεται ο ΠΑΟΚ επιθετικά. Παράλληλα, με την ταυτόχρονη παρουσία των τριών, απελευθερώνονται επιθετικά ο Μπίσεσβαρ και ο Αντρίγια κάτι που είδαμε πόσο ευεργετικά λειτούργησε κόντρα σε ΑΕΚ (με τον Σουριναμέζο) και ΟΦΗ (με τον Σέρβο), αφού ουσιαστικά, ο καθένας στο παιχνίδι του, ήταν ο παίκτης που δημιουργούσε τις ευκαιρίες και ενίοτε και την τελική ενέργεια για γκολ.
Μιλώντας για γκολ, το κρίσιμο είναι πόσο τέρματα θα πάρει από τους χαφ του ο ΠΑΟΚ. Εδώ χρειάζεται να κάνουμε μία σύγκριση με την σεζόν του αήττητου τίτλου, το 2018-2019. Τότε, λοιπόν, από τους μέσους του, ο ΠΑΟΚ είχε πάρει 14 τέρματα στα 30 ματς Πρωταθλήματος. Από πέντε είχαν βάλει Μαουρίσιο και Σάκχοφ, τρία ο Ολιβέιρα και ένα ο Ελ Καντουρί, αν τον συμπεριλάβουμε στους χαφ γιατί έπαιζε κυρίως αριστερά, ενώ Κάνιας, Βέρνμπλουμ και Μίσιτς δεν είχαν σκοράρει. Φέτος, μέχρι στιγμής έχει τρία γκολ σε πέντε ματς από μέσους του. Δύο ο Κούρτιτς και ένα ο Ντόουγκλας. Δεν έχει σκοράρει ακόμη στην Ελλάδα ο Σβαμπ που πέρυσι είχε βάλει επτά στο Πρωτάθλημα, ο Ελ Καντουρί ακόμη δεν έχει παίξει, ενώ χωρίς γκολ είναι και οι Εσίτι και Τσιγγάρας. Αν ο ΠΑΟΚ παίρνει με την ίδια συχνότητα γκολ από τους χαφ, στο τέλος θα έχει καλύτερη συγκομιδή από την χρονιά του τίτλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου