(απο sdna.gr)Το μάτι του γυαλίζει. Το αίμα του βράζει. Μετά από ένα διάστημα προσαρμογής ο Πόντους Βέρνμπλουμ είναι φόβητρο, σκιάχτρο, ένας... σκύλος στα χαφ του ΠΑΟΚ.
H εικόνα έμοιαζε ξένη με αυτό που είναι. Μπορεί να μοιάζει σκληρός, πολύ σκληρός, πάρα πολύ σκληρός εντός γηπέδου, όταν βγάζει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια είναι μία κινούμενη παιδική χαρά. Ένας κλόουν, που διασκεδάζει τους γύρω του με γκριμάτσες, πειράγματα, αστεία.
Στο θρυλικό «Englishman in New York» ο Στινγκ ερμηνεύει την προσπάθεια ενός κλασικού Άγγλου να προσαρμοστεί στα δεδομένα της Νέας Υόρκης, προσπαθώντας να διατηρήσει την ταυτότητα, την διαφορετικότητα του. Για τον πλανήτη του ΠΑΟΚ, της Θεσσαλονίκης, της Ελλάδας ο Πόντους Βέρνμπλουμ ήταν ένα alien. Ένα legal alien, όπως λένε και οι στίχοι. Ένας κομήτης που προσγειώθηκε με πολύ κρότο, μετά από ένα μακρόσυρτο σίριαλ και από τον οποίον όλοι περίμεναν να αρχίσει να περπατάει στο νερό ως άλλος Ιησούς. Το πανάκριβο κλειστό τριετές συμβόλαιο που πήρε, η τεράστια μάχη που δόθηκε από τον ΠΑΟΚ μέχρι να αποσπάσει την υπογραφή του, ο θόρυβος από το τρίμηνο σίριαλ με το πρέσινγκ, τα παρακαλετά, τις φήμες για τις παραξενιές της συζύγου του (τα περισσότερα από αυτά ήταν υπερβολές και μέρος διαπραγματευτικού σχεδίου) δημιούργησαν ένα αρχικό κλίμα που αν δεν το λες αρνητικό, το λες σίγουρα επιφυλακτικό, ανιχνευτικό, αναγνωριστικό.
Μπες μέσα!
Είναι ένα ρομπότ. Μία μηχανή. Χωρίς καν να έχει κάνει καλοκαιρινή προετοιμασία (για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια), μόνο με ατομικές προπονήσεις, τα πρώτα του εργομετρικά έδειχναν παίκτη που είναι έτοιμος να μπει μέσα να παίξει! Στις 17 Αυγούστου έκανε την πρώτη του προπόνηση και μία εβδομάδα αργότερα (στις 25) μπήκε και έπαιξε ως αλλαγή στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης. Ήταν στα χαμένα. Με το που μπήκε, οι γραμμές άνοιξαν. Λογικό. Δεν ήξερε κανέναν γύρω του, δεν υπήρχαν, δομές, αυτοματισμοί. Οι συμπαίκτες του είχαν στα πόδια τους ήδη 5 επίσημα παιχνίδια, μα για τον Σουηδό ήταν σαν να δίνει το πρώτο φιλικό ξεμουδιάσματος. Η κριτική που άρχισε να δέχεται για την πρώτη εικόνα του ήταν εντελώς άδικη, παράταιρη με την πραγματικότητα.
Προσαρμογή
Είχε να παίξει επίσημο παιχνίδι από τις 15 Απριλίου και ξαφνικά έπρεπε να δικαιολογήσει το μεγαλύτερο κλειστό συμβόλαιο στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Έπεσε και σε… κέντες. Το πρώτο του γεμάτο 90λεπτο το έκανε στο ματς ειδικών συνθηκών με την Τσέλσι, όπου ο Δικέφαλος δεν ακούμπησε μπάλα. Στο δεύτερο, στο ματς κυπέλλου με τον Άρη, αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει στο κέντρο της άμυνας, μετά τον τραυματισμό του Χατσερίδη στο ημίχρονο. Με τα ματς να «ζεματάνε» ο Βέρνμπλουμ είχε μόνο σταδιακές ολιγόλεπτες συμμετοχές ως αλλαγή και οι κακές γλώσσες άρχισαν την προσπάθεια αποσταθεροποίησης και με περίσσια βιασύνη άρχισαν να χαρακτηρίζουν την μεταγραφή του ως αποτυχημένη.
Ο τραυματισμός του Μαουρίσιο τον έφερε ξανά στην πρώτη γραμμή. Η αγαπημένη του θέση. Στο «Κλεάνθης Βικελίδης» έκανε το πιο ηχηρό του παιχνίδι με την ασπρόμαυρη φανέλα μέχρι το… επόμενο. Μπορεί ο Πρίγιοβιτς να ήταν δικαίως ο μεγάλος πρωταγωνιστής, όμως στην μεγάλη εικόνα τα νούμερα του Σουηδού ήταν εντυπωσιακά: 30/33 εύστοχες μεταβιβάσεις, 20/31 κερδισμένες μονομαχίες, 3/3 τάκλιν, 10/12 κερδισμένες κεφαλιές, 5 κλεψίματα, 17 απομακρύνσεις, μία πλήρης στατιστική καρτέλα για έναν box-to-box μέσο.
Απέναντι στον Παναθηναϊκό έμοιαζε με το πρώτο ανάχωμα, το οποίο οι πράσινοι δεν πέρασαν ποτέ. Ένα αληθινό... βουνό, που αυτή τη φορά είχε και εκτελεστική συνεισφορά με ένα ακυρωθέν γκολ και δύο πολύ καλά σουτ. Η πιο πλήρης του εμφάνιση, ένα κέντρο μόνος του. Ναι, αυτός ήταν ο Βέρνμπλουμ, για τον οποίο τόσο αγώνα έκανε ο ΠΑΟΚ να αποκτήσει. Όταν επιτέλους καταφέρουν να βρεθούν στην ίδια σελίδα με τον Μαουρίσιο, τότε το δίδυμο αυτό στα χαφ μπορεί να αποδειχθεί ότι πιο συμπληρωματικό, ότι πιο ποιοτικό έχει παρουσιάσει ποτέ ο ΠΑΟΚ.
Σκιάχτρο
Όταν ο Ράζβαν Λουτσέσκου παρέδωσε την έκθεση με τα καλοκαιρινά μεταγραφικά του «θέλω» ήταν ξεκάθαρος. Ήθελε περισσότερο όγκο στα χαφ. Ήθελε περισσότερο ύψος. Δύναμη. Τσαμπουκά. Διασκελισμό. Έψαχνε έναν «κακό», κάποιον που θα μπορούσε να δώσει και δύο ψιλές σε ένα ρόστερ γεμάτο από μη μου άπτου καλλιτέχνες. Σαν να φωτογράφιζε δηλαδή τον Σουηδό. Είναι η πρώτη φορά μετά την απόσυρση του Πάμπλο Γκαρσία, που ο ΠΑΟΚ στην καρδιά της μεσαίας του γραμμής βάζει ένα σκιάχτρο, ένα φόβητρο, ένα αγρίμι.
Ο canario έχτισε τον μύθο του στο γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά ουδείς αντίπαλος τολμούσε να βάλει τα πόδια του στις φάσεις που ήταν διεκδικήσιμες 50-50, ο ΠΑΟΚ κέρδιζε συνεχώς κατοχές και έβαζε τον αντίπαλο σε φάση άμυνας. Ακριβώς το ίδιο δέος, τον ίδιο τρόμο προκαλεί και το βλέμμα του Βέρνμπλουμ, ο οποίος σε κάθε φάση βάζει τα πόδια του στην φωτιά σαν να μην υπάρχει αύριο.
Ο Σουηδός δεν έχει την ποδοσφαιρική ευφυΐα, την κλάση, την τεχνική, την διορατικότητα, την περιφερειακή γηπεδική όραση, την ηγετική προσωπικότητα, την επιδραστικότητα του Πάμπλο, αλλά είναι μία ενεργειακή βόμβα με φυσικά προσόντα παράταιρα για επίπεδο Super League. Ένας «σκύλος» στα χαφ.
Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που δεν σκιάζεται από αυτό το βλέμμα του «τρελού»;
Αυτή τη φορά «φορούσε» με το ζόρι ένα μισό χαμόγελο. Καθόταν μόνος του, παρέα με το κινητό του και σχημάτισε αμήχανα το σχήμα της νίκης. Έδειχνε ταλαιπωρημένος, γερασμένος, έμοιαζε να προσπαθεί πολύ για δείξει ότι χαίρεται. Η εικόνα του Πόντους Βέρνμπλουμ που ανέβηκε στα social media του ΠΑΟΚ μετά το διπλό στην Λευκορωσία επί της ΜΠΑΤΕ Μπόρισοφ έμοιαζε αρκούντως ανησυχητική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου