"Το 2003 πήγα τον Δημήτρη για πρώτη φορά στη Τούμπα σε ντέρμπι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός. Ήταν οχτώ χρονών τότε. Του είπα κάποια στιγμή κατά την διάρκεια του αγώνα "φαντάσου να παίξεις εδώ, με τέτοια ατμόσφαιρα" και μου απάντησε "σιγά μην παίξω εγώ στον ΠΑΟΚ". Του φαινόταν άπιαστο όνειρο. Γυρίσαμε σπίτι και ήταν βραχνιασμένος γιατί φώναζε όλη την ώρα το σύνθημα "ΠΑΟΚ". Ήμασταν στη Θύρα 5, έγινε ΠΑΟΚτσής από την ατμόσφαιρα της Τούμπας.
Από την στιγμή που άρχισε να περπατά κατάλαβα ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής. Όταν ήταν τριών χρονών του πέταξα την μπάλα και την κλώτσησε με το αριστερό. Τότε κατάλαβα πως θα παίξει μπάλα σε υψηλό επίπεδο, πολύ καλύτερη από εμένα.
Ο Κωστίκος έκανε την προσέγγιση και ήρθε ο Δημήτρης στον ΠΑΟΚ με διοίκηση τον Βρύζα και τον Ζαγοράκη. Ήταν συγκινημένος, όταν υπέγραψε, αλλά ήρεμος. Εγώ στη θέση του δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ το προηγούμενο βράδυ. Η ηρεμία είναι το ατού του, που τον βοήθησε και στο ποδόσφαιρο.
Στην προηγούμενη φορά που ήταν στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ επί Ίβιτς ίσως ο ίδιος ο Δημήτρης δεν έδειξε έτοιμος για να ανταποκριθεί στα δεδομένα του ΠΑΟΚ, Τον περασμένο Ιανουάριο κατάλαβε ότι ήρθε σε ομάδα με άλλο επίπεδο σε σχέση με τον Ατρόμητο και ήταν αναγκασμένος να είναι πιο προσγειωμένος και αφοσιωμένος στο παιχνίδι, γιατί τα λάθη δεν επιτρέπονται στον ΠΑΟΚ. Γι' αυτό και παρουσιάστηκε πιο έτοιμος.
Είμαι χαρούμενος που έβγαλα ένα προσγειωμένο παιδί. Ούτε αυτοκίνητο δικό του δεν έχει, χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του το αυτοκίνητο που του δάνεισε ο αδερφός του. Δεν είναι οικονομικό το θέμα, δεν έχει, γιατί δεν το θεωρεί προτεραιότητα, ασχολείται μόνο με το ποδόσφαιρο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου