Επέλεξε από πολύ νωρίς το ποδόσφαιρο, αν και μεγάλωσε σε μία κοινότητα στην οποία τα κορίτσια δεν επιτρεπόταν να αγωνιστούν σε ένα τέτοιο άθλημα, ούτε να μένουν έξω αργά. Παρ’ όλα αυτά κυνήγησε το όνειρό της, σε μία χώρα που το ποδόσφαιρο γυναικών δεν είναι επαγγελματικό και κατάφερε να βγει από τα σύνορα της πατρίδας της, να εξελιχθεί και φέτος στον ΠΑΟΚ είναι από τις αθλήτριες που ξεχωρίζουν στη σύνθεσή του.
Χαμογελαστή και με θετική ενέργεια η Έσε Ακίντα είναι ένα παράδειγμα για το ότι πρέπει να κυνηγάς τα όνειρά σου. Στη χώρα της είναι ιδιαιτέρως γνωστή, ενώ είναι η πρώτη σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής της ομάδας. Υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι στον Δικέφαλο και μέχρι σήμερα μετρά 11 γκολ, οκτώ στο πρωτάθλημα και τρία στο πρώτο παιχνίδι για τον πρώτο γύρο του Women’s Champions League, ενώ έχει σημειώσει δύο φορές χατ τρικ.
«Η απόφαση να έρθω στον ΠΑΟΚ ήταν άμεση. Όταν μου έγινε η πρόταση ήμουν ενθουσιασμένη, είναι μια ομάδα που αγωνίζεται στο Champions League, κάτι μεγάλο που η καθεμία αθλήτρια θέλει κι έτσι είπα αυτή είναι η ομάδα που θέλω να είμαι. Είναι η πρωταθλήτρια ομάδα στην Ελλάδα, παίζει σε υψηλό επίπεδο και είναι αυτά τα πράγματα που θέλω κι εγώ για μένα.
Έχω παίξει στο Ισραήλ, στην Μπεσίκτας στην Τουρκία, αλλά είναι διαφορετικά, γιατί ο ΠΑΟΚ έχει συμμετοχή και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν συναρπαστικό για μένα να παίζω σε επαγγελματικό επίπεδο. Στο Ισραήλ έπαιξα για πρώτη φορά και όταν ήρθε αυτή η ευκαιρία ήμουν πολύ χαρούμενη, γιατί επιτέλους ξεκινούσε το επαγγελματικό μου ταξίδι. Είπα ότι τώρα είναι η ώρα, ήμουν έτοιμη για νέες προκλήσεις.
Στην Κένυα δεν είναι επαγγελματικό το ποδόσφαιρο γυναικών και είναι δύσκολο, γιατί δεν μπορείς να ζήσεις από αυτό. Όσο κι αν αγαπώ το ποδόσφαιρο, αν δεν μπορείς να επιβιώσεις από αυτό δεν είναι εύκολο. Δεν μπορείς να αφιερωθείς μόνο σε αυτό. Ήταν δύσκολο να βρω ισορροπία ανάμεσα στο σχολείο, το πανεπιστήμιο έπειτα και τον αθλητισμό, αλλά είχα τους γονείς μου που με στήριζαν και ήθελαν να είμαι πρώτα οκ με την εκπαίδευσή μου».
Στις «Harambee starlets», όπως ονομάζεται η εθνική γυναικών της Κένυας, ξεχώρισε και αναδείχθηκε, πετυχαίνοντας σε 33 συμμετοχές, 15 γκολ και είναι η πρώτη σκόρερ στην ιστορία στην ομάδα της.
«Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα, για μένα σαν Κενυάτισσα, Αφρικανή. Πίσω στην πατρίδα το ποδόσφαιρο δεν είναι κάτι μεγάλο. Για μένα όμως είναι κάτι πολύ σημαντικό, είναι η ζωή μου, το πάθος μου. Είναι πάντως φοβερό συναίσθημα να είσαι στους κορυφαίους στη χώρα σου, γιατί αν είσαι και σε υψηλό επίπεδο θα σε δουν κι άλλες ομάδες από άλλες χώρες».
Το ξεκίνημα της στον ΠΑΟΚ, δεν μπορούσε και η ίδια να το φανταστεί καθώς έκανε «σεφτέ» με χατ τρικ…
«Δεν το περίμενα στη αρχή να κάνω χατ τρικ, ούτε το επεδίωκα, ήταν απρόσμενο, απλά συνέβη. Δεν υπάρχει μυστικό, απλά να είσαι αφοσιωμένος σε αυτό που αγαπάς και να έχεις αυτοπεποίθηση, να αρπάζεις τις ευκαιρίες. Όταν ήμουν μικρή είχα κάποιο πρότυπο, αλλά όταν μεγάλωσα έδινα βάση στον εαυτό μου για να γίνω εγώ η καλύτερη που μπορώ και όχι απλά να μοιάσω σε κάποιον ή κάποια, αλλά παρακολουθώ ποδόσφαιρο και μου αρέσουν αρκετοί παίκτες και παίκτριες».
Η Κένυα είναι περισσότερη γνωστή για τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων που έχει «βγάλει», και όπως μας λέει είναι γενικά ένας λαός που τους αρέσουν τα σπορ, αλλά δεν υπάρχουν οι κατάλληλες δομές για να αναπτυχθεί εν γένει αυτός ο τομέας. Όσο για το δικό της χαρακτηριστικό; Δουλειά, αφοσίωση και πειθαρχία.
«Τρέχουμε πολύ στην Κένυα (σ.σ. γέλια), είμαστε πολύ καλοί σε αυτό αλλά παίζουμε και ποδόσφαιρο, βόλεϊ, πολλά αθλήματα. Αγαπάμε γενικά τον αθλητισμό. Είναι πολύ σημαντικό στην Κένυα. Αλλά ένας αθλητής δεν ανταμοίβεται όσο θα πρέπει.
Μας λείπουν βέβαια οι υποδομές, το μάνατζμεντ είναι φτωχό, είμαστε λιγότερο αναπτυγμένοι. Και αυτό το κάνει δύσκολο. Υπάρχει ταλέντο, αλλά επειδή δεν υπάρχει ανάπτυξη οι αθλητές και αθλήτριες δεν μπορούν να εστιάσουν πλήρως σε αυτό, αλλά πρέπει να κάνουν και άλλα πράγματα για να ζήσουν.
Το δικό μου χαρακτηριστικό είναι ότι δουλεύω σκληρά και είμαι αφοσιωμένη σε αυτό που αγαπώ, το ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η ζωή μου, έχω πειθαρχία».
Η Έσε Ακίντα μεγάλωσε στην περιοχή του Κιλίφι, κοντά στην πόλη Μαλίντι. Με τρία αδέρφια που έπαιζαν μεν ποδόσφαιρο, ωστόσο εκείνη μόνο επέλεξε το δρόμο της «μπάλας», σε μια περιοχή που για τα κορίτσια δεν ήταν επιλογή το ποδόσφαιρο.
«Μεγάλωσα σε χωριό, όπου εκεί η νοοτροπία δεν είναι ότι ένα κορίτσι μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο. Μεγάλωσα όμως καλά με τους γονείς μου και τα τρία αδέρφια μου, όλα αγόρια . Παίζαμε μαζί ποδόσφαιρο, εγώ όμως ασχολήθηκα με τον αθλητισμό. Ακόμη και στην κοινότητα μου μπορούσες να διακρίνεις ότι είμαι διαφορετική, ήμουν τόσο πολύ αφοσιωμένη σε αυτό που αγαπώ από πολύ μικρή και το πήρα σοβαρά από νωρίς, άλλα κορίτσια διάλεξαν διαφορετικά μονοπάτια.
Στο Κιλίφι έφτασε ο οργανισμός «Moving The Goalposts» που προωθεί το ποδόσφαιρο γυναικών και εμψυχώνει τις γυναίκες να έχουν ηγετικό ρόλο.
Ο οργανισμός αυτός μας έμαθε διάφορες αξίες ζωής και έκανε ξεκάθαρο ότι και οι γυναίκες μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο, διοργάνωνε τουρνουά και είχαμε λοιπόν εγκαταστάσεις για να παίξουμε. Από τότε ένιωθα ότι αυτό αγαπώ να κάνω. Και στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο, όπου σπούδασα «business administration».
Αγαπώ το ποδόσφαιρο αλλά έχω και άλλες φιλοδοξίες στο κομμάτι του community development, της ανάπτυξης μιας κοινότητας και την ευαισθητοποίηση σε κοινωνικά θέματα καθώς και την ενδυνάμωση των κοριτσιών, να κυνηγήσουν τα όνειρα τους, με το μήνυμα ότι όλα μπορούν να γίνουν ανεξαρτήτως από που είσαι. Θέλω να γυρίσω στην πατρίδα μου κάποια στιγμή και να το κυνηγήσω αυτό».
Η διαφορά συνθηκών ζωής μεταξύ Κένυας και Ελλάδας για την ίδια έχει να κάνει στο κομμάτι του καιρού, καθώς από τη ζέστη ήρθε στο… κρύο.
«Είναι ωραία γενικά στην Κένυα, αλλά δεν υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες στον χώρο της εργασίας. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα είναι καλά, αν εξαιρέσουμε το κρύο, όταν ήρθα το καλοκαίρι ήταν καλά με τη ζέστη, αλλά ήταν υπερβολική το άντεχα όμως. Τώρα όμως με το κρύο… είναι τρελό κρύο. Δεν είναι εύκολα για μένα. Το περιβάλλον όμως στον ΠΑΟΚ είναι τόσο θετικό και μ’ αρέσει πολύ.
Στον ΠΑΟΚ αγωνίζεται κυρίως ως σέντερ φορ αλλά και στα άκρα της επίθεσης και θέλει να δει ακόμη μία χρονιά την ομάδα της να κατακτά το πρωτάθλημα και να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη.
«Ήταν καλή η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ, κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, ήταν μια όμορφη εμπειρία. Όλοι θέλουμε στην ομάδα ακόμη ένα πρωτάθλημα, κοιτάμε όμως ένα παιχνίδι τη φορά και ελπίζουμε ότι θα κάνουμε το καλύτερο και μέρα με τη μέρα βελτιωνόμαστε. Να γίνουμε πρωταθλήτριες Ελλάδας και να καταφέρει η ομάδα να συνεχίσει την επόμενη χρονιά σε πιο υψηλό επίπεδο στο Τσάμπιονς Λιγκ».
Η πορεία της δεν ήταν εύκολη, όμως δεν τα παράτησε ποτέ αν και έφτασε στα 25 της για να ξεκινήσει να παίζει επαγγελματικά, κάτι που ονειρευόταν από τα οκτώ της χρόνια.
«Ξεκίνησα περίπου σε ηλικία οκτώ ετών, από το Δημοτικό, αλλά ήμουν πολύ μικροκαμωμένη. Ήρθε αυτός ο οργανισμός για να καταλάβουν και οι γονείς ότι και τα κορίτσια μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο και έτσι έπαιξα. Προερχόμενη από μία χώρα όπου το ποδόσφαιρο γυναικών δεν είναι τόσο διαδεδομένο, ξεκίνησα αργά να αγωνίζομαι επαγγελματικά, ενώ θα μπορούσα ίσως να παίζω από τα 18 μου αλλά αυτό δε γινόταν, οπότε μου πήρε χρόνο. Αν είχαμε όλα αυτά ίσως ήταν διαφορετικά για μένα. Δεν τα παράτησα ποτέ, γιατί είχα το οικογενειακό μου περιβάλλον που με στήριζε πολύ, στήριζαν αυτό μου μου άρεσε να κάνω».
Το ξεκίνημα της στον Δικέφαλο, πετυχαίνοντας τα τρία γκολ, το θεωρεί την καλύτερή της στιγμή μέχρι σήμερα, ενώ είναι ευγνώμων για τη νέα της ομάδα. Πίσω στην πατρίδα της, όντας αρκετά αναγνωρίσιμη αισθάνεται, όπως λέει πίεση γιατί οι άνθρωποι εκεί τη βλέπουν διαφορετικά.
«Είναι ευγνώμων για τη ζωή μου και για το ότι είμαι παίκτρια του ΠΑΟΚ. Το ότι συμμετείχα στο Τσάμπιονς Λιγκ και το χατ τρικ που πέτυχα είναι από τις καλύτερες μου στιγμές.
Στην πατρίδα μου υπάρχει πίεση, γιατί με βλέπουν διαφορετικά, ότι είμαι σπουδαία και βλέποντας με, βλέπουν…χρήμα. Αλλά οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε εκατομμυριούχοι ακόμη ωριμάζουμε. Υπάρχουν πολλές προσδοκίες, όταν με βλέπουν, βλέπουν χρήμα, νομίζουν ότι τα έχω όλα, δεν έχω προβλήματα και έγνοιες, αλλά αυτό είναι διαφορετικό, γιατί μιλάμε για γυναικείο ποδόσφαιρο που δεν έχει φτάσει σε αυτό το ποδόσφαιρο».
Η Κενυάτισσα επιθετικός του ΠΑΟΚ εξέφρασε και την πεποίθησή της ότι μια γυναίκα φυσικά και μπορεί να παίζει ποδόσφαιρο και κατά τη δική της εκτίμηση το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι στο σωστό δρόμο για περαιτέρω ανάπτυξη.
«Σ’ αυτή την εποχή, μια γυναίκα φυσικά μπορεί να παίζει ποδόσφαιρο. Υπάρχει πλέον ευαισθητοποίηση για το γυναικείο ποδόσφαιρο, το παιχνίδι δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί που θέλουμε αλλά πάει προς τα εκεί. Είναι διαφορετικά τώρα, βλέπουν ότι οι γυναίκες έχουν να προσφέρουν κάτι και υπάρχει επένδυση σε αυτόν τον τομέα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου