Στο ποδόσφαιρο, στον αθλητισμό, στην ζωή, δεν υπάρχει η λέξη «ποτέ».
Το «ποτέ» ταυτίστηκε με τα ιστορικά μπασκετικά ντέρμπι της Θεσσαλονίκης την δεκαετία του ’80. Ήταν η λέξη με την οποία οι οπαδοί του Άρη μαύριζαν το φευγιό των απέναντι από το Αλεξάνδρειο. Πίστευαν ότι η κιτρινόμαυρη «αυτοκρατορία» θα κρατήσει εσαεί, όμως η ιστορία τους διέψευσε πολύ σύντομα.
Εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες, ο Άρης φυτοζωεί, για την ακρίβεια ζει με τις αναμνήσεις του παρελθόντος.
«Ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά», είχε πει ο Γιώργος Βαρδινογιάννης πάνω στο τσακίρ κέφι, στα επινίκια ενός τίτλου το 1996, όταν ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ανίκητος, άτρωτος, πανίσχυρος.
Έκτοτε, 21 από τα 25 πρωταθλήματα πήγαν στον Πειραιά και μόνο δύο στην Παιανία.
Το «ποτέ» είναι η μεγαλύτερη ύβρη που μπορεί να εκστομίσει κανείς στον αθλητισμό. Αυτός που κάνει ότι… δεν βλέπει κανέναν, είναι ο πιο ετοιμόρροπος για να πέσει από τον θρόνο του.
Όσοι εκστομίζουν ότι η ΑΕΚ δεν θα κερδίσει «ποτέ» ξανά τον ΠΑΟΚ (είτε από απογοήτευση είτε από έπαρση), επειδή οι νίκες είναι 11-1 μετά από εκείνο το ιστορικό γκολ του Φερνάντο Βαρέλα, το οποίο δεν μέτρησε ποτέ, είναι σαν να προκαλούν την τύχη τους.
Η λέξη «ποτέ» δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει, η ζωή η ίδια γράφει τα πιο περίεργα σενάρια για να σε πείσει περί αυτού. Όλοι ήταν σίγουροι ότι ο Φερνάντο Βαρέλα δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να παίξει ξανά με την φανέλα του ΠΑΟΚ.
Ο Αφρικανός αμυντικός είχε παραβιάσει κάποιους άγραφους, ηθικούς νόμους, που υπάρχουν σε κάθε ομάδα. Χωρίς θόρυβο, χωρίς φασαρία, με εσωτερικές διαδικασίες είχε υποβιβαστεί στην δεύτερη ομάδα και περίμενε στωικά να ολοκληρωθεί το συμβόλαιο του και να αποχωρήσει μάλλον άδοξα από την ομάδα, με την οποία έγραψε χρυσές σελίδες δόξας.
Το ποδόσφαιρο όμως δεν ήθελε να αφήσει ως τελευταία του εικόνα με τα ασπρόμαυρα μία γκελαδόρικη εμφάνιση στην Νίκαια, ένα φτηνό λάθος που κόστισε ακριβά. Δεν ήθελε να του αφήσει ως τελευταία γεύση μερικές σκληρές δηλώσεις και την πικρία για την υπογραφή του γιου του στην Μπενφίκα.
Θαρρεί κανείς πως το ίδιο το ποδόσφαιρο διόρθωσε μία ιστορική ανορθογραφία, προστάτευσε την υστεροφημία του beast. Ο Βαρέλα επέστρεψε στον ΠΑΟΚ μετά από τρίμηνη απουσία και με μισή προπόνηση, ήταν ένας αληθινός βράχος στο ΟΑΚΑ. Λες και δεν είχε λείψει ποτέ.
Όταν άκουσε το τελευταίο σφύριγμα γονάτισε και φίλησε το χορτάρι, όπως τον Μάιο του 2019 όταν στο ίδιο γήπεδο, απέναντι στον ίδιο αντίπαλο, έβγαλε σχεδόν έναν ολόκληρο τελικό κυπέλλου, παίζοντας με ένα… χέρι -το άλλο ήταν μπαταρισμένο από κλοτσιά του Λιβάγια από το πρώτο ημίχρονο.
«Ποτέ» δεν είχε ξαναβάλει διψήφιο αριθμό γκολ σε μία σεζόν ο Γιασμίν Κούρτιτς. Αισίως, φέτος έχει 18.
«Ποτέ» δεν περίμενε κανείς να παίξουν ο Λύρατζης και ο Τσιγγάρας, που δεν είχαν λεπτό συμμετοχής ως τον Νοέμβριο. Ο ένας κλήθηκε στην Εθνική και ο άλλος… έπεται.
«Ποτέ» κανείς δεν περίμενε ότι θα ξαναδεί τον Superman του νταμπλ. Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης δεν έχει χάσει ποτέ στο ΟΑΚΑ σε 13 ματς και οι αριθμοί λένε ότι είναι ο κορυφαίος τερματοφύλακας του Conference League!
Εδώ, κάποιοι πίστευαν ότι ο Μίρκο Αντόνιο Τσόλακ δεν θα σκοράρει… ποτέ (σε κανονική ροή παιχνιδιού) με την φανέλα του ΠΑΟΚ! Έγινε κι αυτό.
Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει «ποτέ», ούτε το «πριν», ούτε το «μετά». Υπάρχει μόνο το «τώρα».
Ναι, «ποτέ» μέχρι σήμερα δεν έχει κατακτήσει μία ελληνική ομάδα, ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά γιατί να μην μπορεί να γίνει αυτό κάποια στιγμή;
Ναι, ποτέ μέχρι σήμερα στο ελληνικό πρωτάθλημα -με τους όρους και τις συνθήκες που παίζεται- μία ομάδα δεν το έχει κατακτήσει επιστρέφοντας από διψήφιο αριθμό διαφοράς, αλλά γιατί να μην μπορεί να γίνει αυτό κάποια στιγμή;
Ναι, ποτέ μέχρι σήμερα στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, μία ελληνική ομάδα δεν ήταν μέσα σε τρεις στόχους στις αρχές Απριλίου και να άντεξε ως το τέλος, αλλά γιατί να μην μπορεί να γίνει αυτό κάποια στιγμή;
Ποιος το απαγορεύει; Ποιος μπορεί να το αποκλείσει και γιατί, όσο είναι μαθηματικά εφικτό;
Αυτό δεν είναι -άλλωστε- η μαγεία του αθλητισμού; Το όνειρο.
Η γλυκιά προσμονή για το ακατόρθωτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου