Ηταν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι για τον ΠΑΟΚ. Για την ακρίβεια δυσκολότερο δεν μπορούσε να υπάρξει. Εχασε δύο από τις κολώνες του τα τελευταία χρόνια (Ινγκασον και Αουγκούστο), άργησε να κάνει τις μεταγραφές του και επί της ουσίας μόνο τον Τροστ Εκόνγκ χάρηκε από αυτές, σε αυτή την τριπλή προκριματική σειρά την οποία έπαιξε με αφόρητη πίεση για να βρεθεί στους ομίλους, κάτι που είναι πάντα δύσκολο να το διαχειριστείς.
Δεν προκρίθηκε ακόμη, αφού πρέπει να ολοκληρώσει τη δουλειά στην Τούμπα σε μία εβδομάδα, αλλά μετά τη χθεσινή νίκη στο Εδιμβούργο νομίζω ότι είναι το απόλυτο φαβορί για να τα καταφέρει και να κλείσει ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι με απόλυτη επιτυχία. Για τον ΠΑΟΚ η πρόκριση στους ομίλους του φετινού conference ήταν επιτακτική. Επρεπε να περάσει για χίλιους δύο λόγους. Οικονομικούς, περστίζ, ηρεμίας, βαθμολογίας δικής του στην Ευρώπη (και της χώρας φυσικά). Δεν άντεχε ούτε ο οργανισμός του, ούτε το ταμείο του δεύτερη συνεχόμενη χρονιά χωρίς Ευρώπη.
Και ευτυχώς δεν δείχνει να πληρώνει ούτε την αδράνειά του στις μεταγραφές, ούτε την πώληση δύο τόσο σημαντικών ποδοσφαιριστών του. Και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο. Πρώτον γιατί η ομάδα γέμισε με αυτοπεποίθηση και δεύτερον γιατί τώρα θα ενισχυθεί με τελείως διαφορετικά δεδομένα και οικονομικά.
Δεν ξέρω αν τελικά θα πωληθεί και ο Νάρεϊ, αλλά ακόμη κι’ αν συμβεί και αυτό ο ΠΑΟΚ θα πάρει τουλάχιστον έναν κεντρικό χαφ (Μεϊτέ;) και τουλάχιστον δύο μεσοεπιθετικούς. Κυρίως όμως ο ΠΑΟΚ χαίρεται τα νιάτα του και τα δικά του παιδιά, τα οποία τον έφεραν μέχρι εδώ και θα έχουν την μεγάλη ευκαιρία να παίξουν και σε έναν ευρωπαϊκό όμιλο.
Ο Τσιγγάρας ήταν ίσως ο πολυτιμότερος παίκτης του σε αυτά τα πέντε ματς, ο Κωσταντέλιας καθοριστικός όπου χρειάστηκε και ο Κουλιεράκης σημαντικός. Ναι τα γκολ του Ζίφκοβιτς και με την Χάιντουκ στην Τούμπα και στο Εδιμβούργο είναι τα πλέον καθοριστικά, αλλά και αυτό στο πρόγραμμα να συμβεί ήταν κάποια στιγμή. Αλίμονο αν ο ΠΑΟΚ δεν έπαιρνε πράγματα από τον ποιοτικότερο ποδοσφαιριστή στο ρόστερ του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου