(απο inpaok.com)Από τις σουίτες της Τούμπας πανηγύρισε έντονα τη νίκη των «ασπρόμαυρων» κόντρα στην ομάδα του Πειραιά με σκορ 3-1,η 25χρονη αθλήτρια του καράτε από την Κατερίνη, που δεν είναι μια απλή διάσημη οπαδός του Δικεφάλου, αλλά μια Παγκόσμια Πρωταθλήτρια!
Mεταξύ Κατερινής-Αθήνας και Ντουμπάι, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια μίλησε για τον Δικέφαλο, την εμπειρία της Τούμπας, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει,σε μια "πλούσια" συνέντευξη:
Πώς έγινες ΠΑΟΚ;
«Από πάντα ήμουν ΠΑΟΚ! Από την ώρα που γεννήθηκα με έκανε ο μπαμπάς μου ΠΑΟΚ. Τώρα όμως έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό, λόγω του γεγονότος ότι πήρα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο καράτε».
«Από πάντα ήμουν ΠΑΟΚ! Από την ώρα που γεννήθηκα με έκανε ο μπαμπάς μου ΠΑΟΚ. Τώρα όμως έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό, λόγω του γεγονότος ότι πήρα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο καράτε».
Πας συχνά Τούμπα;
«Όχι γιατί ήμουν για τρία χρόνια στη Γερμανία. Δούλευα εκεί, έκανα και προπονήσεις στο καράτε και όταν ερχόμουν στην Ελλάδα, ήταν κυρίως για καλοκαιρινές διακοπές και για τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα».
«Όχι γιατί ήμουν για τρία χρόνια στη Γερμανία. Δούλευα εκεί, έκανα και προπονήσεις στο καράτε και όταν ερχόμουν στην Ελλάδα, ήταν κυρίως για καλοκαιρινές διακοπές και για τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα».
Η ατμόσφαιρα της Τούμπας στο ντέρμπι δεν περιγράφεται με λόγια… Έχεις ξαναζήσει ποτέ κάτι παρόμοιο;
«Πρώτη φορά πήγα στο γήπεδο της Τούμπας. Πριν πάω στη Γερμανία, ήμουν μικρή και σπούδαζα στη Λαμία, οπότε δεν μπορούσα να πάω και ήρθα πρώτη φορά στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Ήταν απίστευτο. Δεν έχω λόγια. Ήταν μια φανταστική εμπειρία. Πόσο μάλλον όταν νικάς τον Ολυμπιακό με 3-1, σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι».
«Πρώτη φορά πήγα στο γήπεδο της Τούμπας. Πριν πάω στη Γερμανία, ήμουν μικρή και σπούδαζα στη Λαμία, οπότε δεν μπορούσα να πάω και ήρθα πρώτη φορά στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Ήταν απίστευτο. Δεν έχω λόγια. Ήταν μια φανταστική εμπειρία. Πόσο μάλλον όταν νικάς τον Ολυμπιακό με 3-1, σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι».
Όσο ήσουν Γερμανία έβλεπες αγώνες του ΠΑΟΚ;
«Έβλεπα ναι, αλλά όχι πάντα διότι δούλευα 8-9 ώρες. Ωστόσο, ο μπαμπάς μου είναι φανατικός με τον ΠΑΟΚ και μένει στην Κατερίνη. Αυτός πάντα έβλεπε τα ματς και με ενημέρωνε για την έκβαση του αγώνα».
«Έβλεπα ναι, αλλά όχι πάντα διότι δούλευα 8-9 ώρες. Ωστόσο, ο μπαμπάς μου είναι φανατικός με τον ΠΑΟΚ και μένει στην Κατερίνη. Αυτός πάντα έβλεπε τα ματς και με ενημέρωνε για την έκβαση του αγώνα».
Έχεις μήπως μιλήσει-γνωρίσει τον Ιβάν Σαββίδη;
«Όχι δεν έχει τύχει δυστυχώς, αλλά θα ήθελα να τον γνωρίσω!»
«Όχι δεν έχει τύχει δυστυχώς, αλλά θα ήθελα να τον γνωρίσω!»
Στα διαλείμματα από τα προκριματικά για τους Ολυμπιακούς αγώνες θα έρχεσαι Τούμπα;
Ναι, φυσικά! Θα έρχομαι σε όλα τα παιχνίδια! Επειδή ήρθα πρώτη φορά και νικήσαμε, όλοι μου λένε πως έφερα γούρι. Ελπίζω να μην έχω αγώνες πάνω στα ματς και να μπορώ να έρχομαι. Δεν βγαίνω που δεν βγαίνω έξω, αυτή θα είναι η διασκέδαση μου.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίκτης;«Δεν μπορώ να πω πως έχω έναν αγαπημένο. Εντάξει, τον Αντελίνο Βιεϊρίνια τον αγαπάω και εγώ όπως και όλοι οι ΠΑΟΚτσήδες. Επίσης, πολύ καλός παίκτης είναι και ο Λέο Ζαμπά. ξεχωρίζω βέβαια και τους Αλέξανδρο Πασχαλάκη, Τσούμπα Άκπομ και Ντιέγκο Μπίσεσβαρ.
Είσαι από τις γυναίκες που όταν πάνε γήπεδο παθιάζονται; Στα γκολ του ΠΑΟΚ πανηγυρίζεις, ή απλά χειροκροτάς;
«Έπρεπε να έβλεπες πώς έκανα, όσο ήμουν στη σουίτα του γηπέδου. Φώναζα και τσίριζα στα γκολ του ΠΑΟΚ. Φυσικά, δεν βρίζω, ούτε αποδοκιμάζω. Στο καράτε έχουμε μάθει να έχουμε σεβασμό στον αντίπαλο μας, είτε χάνουμε είτε κερδίζουμε».
Οφσάιντ ξέρεις τι είναι;
«Και βέβαια ξέρω! Μάλιστα στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, μας ακύρωσαν και γκολ ως οφσάιντ».
Ο αγώνας με την αθλήτρια από την Ιαπωνία έχει μόλις τελειώσει, ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σου;
«Για μένα ήταν κάτι παραπάνω από μια νίκη. Ήταν αυτοσκοπός. Από τότε που με θυμάμαι, το είχα ως σκοπό της ζωής μου να γίνω η καλύτερη του κόσμου. Η οικογένεια μου διδάσκει χρόνια καράτε. Εγώ μεγάλωσα πάνω στο ταμάμι (είναι το ειδικό στρώμα στο οποίο γίνονται οι αγώνες και οι προπονήσεις). Από τότε το έλεγα πως θέλω να γίνω η καλύτερη. Το 2012 είχα κερδίσει χάλκινο μετάλλιο, το 2016 πήρα ασημένιο. Πάντα ήμουν κοντά στο στόχο μου. Δεν είχα ποτέ χορηγούς. Αυτός ήταν ο λόγος που πήγα στη Γερμανία. Πήγα για να μπορώ να πληρώνω τους αγώνες μου. Όλοι οι άλλοι αθλητές είχαν χορηγούς και στήριξη και δεν δούλευαν. Εγώ δούλευα και έκανα προπόνηση στο σπίτι μου. Γύρισα στην Ελλάδα, αφού πρώτα βρήκα χορηγό. Έτσι σώθηκα και γύρισα στην Ελλάδα και έτσι κατάφερα να βγω πρώτη. Τη στιγμή που κατάλαβα ότι νίκησα, ήταν η πρώτη φορά που σήκωσα ψηλά το κεφάλι. Σκέφτηκα πως ήμουν η βασίλισσα του κόσμου».
Το καράτε το 2020 θα κάνει ντεμπούτο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Εσύ πρέπει να συμμετάσχεις στα προκριματικά για να μπεις στη Ολυμπιάδα. Σου φαίνεται εύκολο;
«Έχω κάποιους χορηγούς στο πλευρό μου. Το πρόβλημα όμως είναι κυρίως οικονομικό. Έχουμε καταχρεωθεί ως οικογένεια. Ο πατέρας μου έρχεται μαζί μου ως προπονητής. Για να έρθει όμως, παρατάει τη σχολή και έτσι φεύγουν παιδιά από αυτή. Αυτό μας έχει κοστίσει πολύ, αλλά τα πάω πολύ καλά! Είμαι δεύτερη στην παγκόσμια κατάταξη και θέλω να κρατηθώ ψηλά για να πάρω το… εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Όσο είμαστε εκτός Ελλάδας, το μυαλό μας είναι πίσω και αγχωνόμαστε και για το οικονομικό κομμάτι. Προσπαθώ να στηρίξω και την αδερφή μου, που είναι επίσης αθλήτρια του καράτε. Νομίζω πως αν λυθούν τα παραπάνω θέματα, θα είμαι στην Ολυμπιάδα του 2020.
Θεωρείς πώς το καράτε άργησε να προστεθεί στα Ολυμπιακά αθλήματα;
«Κατά τη γνώμη μου, άργησε πάρα πολύ να μπει. Δεν ξέρω τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό. Είναι ένα άθλημα που αξίζει να είναι εκεί. Προωθεί τον σεβασμό απέναντι στον αντίπαλο. Ακόμα και στην ήττα σέβεσαι τον αντίπαλο και τους διαιτητές. Όταν κερδίζεις, χαίρεσαι, αλλά ήρεμα, χωρίς να προκαλείς τον κόσμο και τον αντίπαλο. Τα χτυπήματα δεν είναι επικίνδυνα. Είναι κυρίως ένα παιχνίδι μυαλού και στρατηγικής. Το καράτε είναι φιλοσοφία ζωής, πλάθει καλούς χαρακτήρες.»
Οι προπονήσεις σου που γίνονται;
«Τη δεδομένη στιγμή προπονούμαι στον Πιερικό σύλλογο στην Κατερίνη, αλλά έχω περάσει ιατρική στη Θεσσαλονίκη και κάποιες φορές κάνω προπονήσεις και στο γυμναστήριο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Θα ήθελα να μένω Θεσσαλονίκη, αλλά αδυνατώ να πληρώνω νοίκι, οπότε ζω με τους γονείς μου στην Κατερίνη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου