Coach πάρτο λίγο αλλιώς..

(απο paokmania.gr-Odi)Πέρασε άλλο ένα ντέρμπι κόντρα στον συμπολίτη που μας έκανε σοφότερους και μας προβλημάτισε σε πολλά επίπεδα..

Εννοείται πως θα πάμε και στα αγωνιστικά. Πρώτα όμως μια παρατήρηση για την πνευματική προετοιμασία της ομάδας. Όλοι μας ξέραμε πως θα αντιμετωπίσουμε έναν αντίπαλο εκνευριστικό. Έναν αντίπαλο που θα διαμαρτύρεται συνεχώς, θα κάνει καθυστερήσεις και γενικά δεν θα κολλήσει πουθενά προκειμένου να κάνει τη ζημιά. Η ομάδα όμως φαίνεται πως αυτό το αγνοούσε. Είδαμε τους παίκτες μας εξαιρετικά εκνευρισμένους, να χάνουν τον όποιο ρυθμό τους και γενικά να επιδεικνύουν πολύ χαμηλό επίπεδο αυτοσυγκέντρωσης και πειθαρχίας καθ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Οι αγώνες και δη τα ντέρμπι κρίνονται εν πολλοίς από την πνευματική προετοιμασία. Πράγμα το οποίο στον χθεσινό ΠΑΟΚ, απλά δεν υπήρχε.

Περνώντας στα αγωνιστικά, θα σταθώ στη Καλοκαιρινή δήλωση του Άμπελ Φερέιρα, όταν και είπε πως δεν είναι κολλημένος με το σύστημα που εφαρμόζει η ομάδα. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν το βλέπουμε ή μάλλον βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο. Βλέπουμε πως προκειμένου να εφαρμοστεί αυτό το 4-4-2 (στα χαρτιά δηλαδή, γιατί στην πράξη η ομάδα δεν παίζει τίποτα), θυσιάζονται όλες οι σταθερές της ομάδας.

Στο χθεσινό παιχνίδι είδαμε τον (πραγματικά κάκιστο) Ζαμπά σε ρόλο δεύτερου επιθετικού-ψευτοδεκαριού επί πενήντα ολόκληρα λεπτά χωρίς κανένα λόγο. Έναν παίκτη που κυριολεκτικά δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, να καταστρέφει όλες τις επιθέσεις της ομάδας και γιατί είναι σε κάκιστη κατάσταση, αλλά και γιατί έπαιζε εκτός θέσης. Την ίδια στιγμή, το καλύτερο δεκάρι του πρωταθλήματος, δηλαδή ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ, χαραμιζόταν αριστερά, για να παίζει αποκλειστικά με τον Γιαννούλη σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο χωρίς αποτέλεσμα.

Περνώντας στην άμυνα, η αφέλεια της ομάδας είναι εξόφθαλμη. Είναι αδιανόητο να περνάει ο αντίπαλος το κέντρο και όλο το γήπεδο να κρατάει την ανάσα του, θεωρώντας σίγουρο πως θα δεχθεί η ομάδα γκολ. Οι αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές είναι τεράστιες, το αμυντικό transition είναι ανύπαρκτο με χαρακτηριστικό παράδειγμα το δεύτερο γκολ που δέχεται η ομάδα όταν και ο αντίπαλος έχει το χρόνο να κάνει πέντε-έξι κοντρόλ άνευ πίεσης πριν εκτελέσει.

Οι αγωνιστικές ανορθογραφίες όμως δεν τελειώνουν εκεί. Κάθε καλή ομάδα, βασίζεται σε έναν αξιόπιστο τερματοφύλακα. Και όσο και αν πέρυσι φαινόταν ανίκητος, ο φετινός Πασχαλάκης είναι κάκιστος και φέρει μεγάλη ευθύνη από την αρχή της χρονιάς. Χθες ειδικά στη φάση του πρώτου γκολ η μπάλα έρχεται κυριολεκτικά πάνω του, ενώ στο δεύτερο γκολ, η μπάλα πηγαίνει στην κλειστή του γωνία, πράγμα ανεπίτρεπτο.

Προχωρώντας μπροστά, είναι αδιανόητο όλοι οι μεσοεπιθετικοί της ομάδας να αδυνατούν να κάνουν μια καλή ενέργεια, όχι ο καθένας, αλλά όλοι μαζί. Μπίσεσβαρ, Ζαμπά, Λημνιός, Άκπομ και Σφιντέρσκι δεν έδειξαν απολύτως τίποτα. Και αν αυτό δεν αποτελεί σφάλμα του προπονητή, η επιμονή του σε αυτούς, σίγουρα είναι. Σε κάθε ομάδα, προκειμένου ο ποδοσφαιριστής να δίνει το μέγιστο, πρέπει να νιώθει πως υπάρχει δίκαιη συμπεριφορά και όχι παιδιά και αποπαίδια. Και ενώ χθες ο κύριος Φερέιρα δήλωσε πως ο ΠΑΟΚ έχει πολλούς παίκτες, αυτό δεν το βλέπουμε στην πράξη. Βλέπουμε δεκατέσσερις παίκτες να παίζουν συνεχώς ανεξαρτήτου απόδοσης και τους υπόλοιπους να μην έχουν κανένα ρόλο.

Μέσα στους δεκατέσσερις αυτούς παίκτες είναι και ο MVP Μίσιτς , ο οποίος στην αρχή της χρονιάς ήταν η τελευταία ίσως επιλογή του προπονητή και έπαιξε λόγω των απουσιών στα χαφ και όχι λόγω επιλογής του προπονητή του. Στο χθεσινό παιχνίδι ξεκίνησε βασικός ο Πέλκας, που μετά μάθαμε πως όλη την εβδομάδα είχε εχνοχλήσεις με αποτέλεσμα φυσικά να τραυματιστεί. Παίκτες όπως ο Ζίφκοβιτς, ο Ίνγκανσον, ο Στοχ, ο Λάμπρου έχουν κάθε δίκιο να αισθάνονται αδικημένοι καθώς βλέπουν πως δεν παίζουν καθόλου, παρότι στη θέση τους αγωνίζονται παίκτες πλήρως ντεφορμέ (Πασχαλάκης, Βαρέλα, Λημνιός, Ζαμπά, Πέλκας). Πώς είναι δυνατόν μια ομάδα να είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, όταν τα μέλη της δεν αισθάνονται ισότιμα;

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, πρέπει να αλλάξει η σκέψη του προπονητή και η αντιμετώπιση των καταστάσεων. Εν ολίγοις, coach πάρτο λίγο αλλιώς.. Το τρένο δεν χάθηκε ακόμη, ο Μίσιτς μας έσωσε από την κρίση στα τελευταία δύο παιχνίδια, αλλά τα πράγματα φαίνονται δυσοίωνα.

Υ.Γ: Δεν βλέπουμε πια δηλώσεις περί ακαταλληλότητας του VAR.Μάλλον βολεύει όταν ακυρώνονται γκολ του ΠΑΟΚ.

Υ.Γ1: Θα είναι τραγικό αν η ΠΑΕ δεχθεί Έλληνα διαιτητή ποτέ ξανά