Στην Ισπανία παραχώρησε συνέντευξη ο προπονητής U19 του ΠΑΟΚ(και παλαιμαχος διεθνης Ουρουγουανος ποδοσφαιριστης) Pablo Garcia αναφερομενος στις σκεψεις του για την προπονητική του καριέρα,περιγράφοντας την πρώτη του σεζόν στο τιμόνι της δεύτερης ομάδας του Δικεφάλου ενώ τόνισε πως εξ αρχής η δουλειά του... γραφείου δεν του ταίριαξε αφότου 'κρέμασε' τα παπούτσια του:
«Τελείωσα την καριέρα μου στην Ελλάδα και παραμένω εδώ τα τελευταία έντεκα χρόνια. Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο, πέρασα ένα μήνα δουλεύοντας με έναν Ολλανδό τεχνικό διευθυντή που είχε έρθει τότε στην ομάδα αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν μου ταίριαζε να είμαι σε ένα γραφείο. Έτσι πήγα ως βοηθός προπονητή στην Κ17 του ΠΑΟΚ, μου άρεσε, γίναμε πρωταθλητές.
Ήθελα να δω τον εαυτό μου ως πρώτο προπονητή. Μου έδωσαν την ευκαιρία να προπονήσω την Κ19. Η πρώτη χρονιά ήταν δύσκολη λόγω της γλώσσας και του γεγονότος ότι δεν είχα την εμπειρία, ήμουν απλά ποδοσφαιριστής. Ωστόσο, υπήρξα τυχερός γιατί συνάντησα ανθρώπους με εμπειρία. Με βοήθησαν πολύ και ειλικρινά μου άρεσε να δουλεύω με ηλικίες 18-19. Κατακτήσαμε τρία πρωταθλήματα, είμαστε δύο χρόνια αήττητοι και είμαστε χαρούμενοι. Είμαι τυχερός που κάνω αυτό που αγαπώ».
Σε ερώτηση για το αν θα ήθελε να προπονήσει ομάδα της Ουρουγουάης, ο Πάμπλο Γκαρσία αποκάλυψε πως βασικός του στόχος είναι να βρεθεί στο τιμόνι μιας μεγάλης ομάδας, κάνοντας σαφές πως είναι στο μυαλό του μόλις τακτοποιήσει και τυπικά το θέμα με το δίπλωμα προπονητικής: «Θα ήθελα να κάνω το παραπάνω βήμα και να δουλέψω με μεγαλύτερους. Δεν είναι απλά στο μυαλό μου, είναι ο στόχος μου. Τώρα θέλω να τελειώσω με το δίπλωμα προπονητικής της UEFA που θα μου δίνει αυτήν την δυνατότητα, αν και για την ώρα πρέπει να περιμένω μέχρι το καλοκαίρι καθώς λόγω του κορωνοϊού έχουν ανασταλεί οι διαδικασίες.
Φυσικά και θέλω να καθοδηγήσω μεγαλύτερους σε ηλικία. Δεν ξέρεις ποτέ τι πιθανότητες υπάρχουν. Περιμένεις τι θα συμβεί στο κλαμπ. Το να καθοδηγείς ένα μεγάλο κλαμπ είναι κάτι που ο κάθε προπονητής θα ήθελε. Είμαι σίγουρος πως στην Ουρουγουάη υπάρχουν πολλοί προπονητές που προετοιμάζονται και περιμένουν την ευκαιρία τους. Δεν είναι εύκολο αλλά ποτέ δεν είδα κάτι να είναι εύκολο. Έχω συνηθίσει να βάζω ένα στόχο και να δουλεύω, να δουλεύω, να δουλεύω...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου