Όντας είκοσι χρόνια στη θέση τού τεχνικού διευθυντή (18 στην Σεβίλλη και 2 στη Ρόμα), με αναρίθμητες επιτυχίες αλλά και πολλές απογοητεύσεις, ο Μόντσι αποφάσισε εν μέσω καραντίνας, να μας μάθει έστω ένα μέρος από τις εργασίες που γίνονται πίσω από τις «κουρτίνες» μιας πολύ καλά οργανωμένης ομάδας. Σε 13 βίντεο των 13 λεπτών, ο Ισπανός προσπάθησε να εξηγήσει με πολύ αναλυτικό τρόπο πώς η Σεβίλλη ανακαλύπτει και αποκτά παίκτες, πώς είναι δομημένο το σύστημα ακαδημιών του συλλόγου αλλά και ποιοι παίρνουν τις τελικές αποφάσεις.
Φυσικά, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, καθώς ο Μόντσι αποκάλυψε τόσα πολλά που μπορεί να χαρακτηριστεί μέχρι και… αφελής, δίνοντας σημαντικές πληροφορίες για τον οργανισμό της Σεβίλλης, που μπορεί εν δυνάμει να εκμεταλλευτεί κάποιος αντίπαλος.
Μοντέλο μεταγραφών
Ξεκινώντας, ο Μόντσι αποκάλυψε το μοντέλο που χρησιμοποιεί η Σεβίλλη, το οποίο ονομάζεται «mixed» και διαφέρει από το μοντέλο τού προέδρου αλλά και από το «αγγλικό» μοντέλο.
«Mixed»: Υπάρχουν τρεις μεταβλητές. Ο πρόεδρος είναι υπεύθυνος για το οικονομικό κομμάτι. Ο προπονητής επιλέγει ένα προφίλ ποδοσφαιριστή και όχι όνομα (π.χ.: αριστερό μπακ, με ταχύτητα και καλό άλμα) και τέλος ο τεχνικός διευθυντής επιλέγει τον ποδοσφαιριστή σύμφωνα με τις ανάγκες του προπονητή αλλά και τα διαθέσιμα χρήματα από τον πρόεδρο.
Μοντέλο προέδρου: Ο πρόεδρος είναι υπεύθυνος για όλα. Βάζει τα χρήματα και επιλέγει τους παίκτες που θα έρθουν και θα φύγουν.
«Αγγλικό» μοντέλο: Ονομάζεται αγγλικό καθώς εκεί παρατηρείται συνήθως. Σε αυτό το μοντέλο, ο προπονητής κινεί όλα τα νήματα στην ομάδα. Παράδειγμα η Άρσεναλ του Βενγκέρ και η Τσέλσι του Μουρίνιο.
Κεφάλαιο 1ο: Ο παράγοντας τύχη
Σε αυτό το πρώτο κεφάλαιο, ο Μόντσι εξηγεί πόσο σημαντικό είναι να μειωθεί μέχρι και να εξαλειφθεί ο παράγοντας τύχη. Πως όμως μειώνεις την τύχη στο ελάχιστο;
Ο Μόντσι δίνει απάντηση και σε αυτό. Σκληρή δουλειά και σωστή οργάνωση. Αυτοί είναι οι βασικοί κανόνες με τους οποίους εξαλείφεις τον παράγοντα τύχη. Για να μπορεί να επιτευχθεί αυτό στον απόλυτο βαθμό,ο τεχνικός διευθυντής πρέπει να είναι πιστός και δεμένος με τον προπονητή.
Κεφάλαιο 2ο: Οι βασικοί πυλώνες
Υπάρχουν τρεις βασικοί πυλώνες με τους οποίους ο σύλλογος μπορεί να ευημερεί και να φτάνει πάντα το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του.
Ίδια κατεύθυνση, σχεδιασμός και ομαδικότητα.
Ίδια κατεύθυνση: Είναι πολύ σημαντικό, κάθε μέλος της ομάδας, από τον πρόεδρο και το συμβούλιο μέχρι τους γυμναστές και τους φυσιοθεραπευτές να έχουν ως στόχο μία και μόνο κατεύθυνση. Αυτή της επιτυχίας. Κάθε άνθρωπος μέσα στην ομάδα πρέπει να προσπαθεί πάντα για το καλύτερο και να μην υπάρχουν ημίμετρα.
Σχεδιασμός: Δεν πρέπει ποτέ να γίνονται αυτοσχεδιασμοί. Είναι εξίσου σημαντικό, η ομάδα να έχει προβλέψει για το κάθε εμπόδιο και να υπάρχει ένας «χάρτης» για το κάθε βήμα που πρέπει να γίνει.
Ομαδικότητα: Πρέπει οι εργασίες να μοιράζονται και είναι θεμελιώδες, ο τεχνικός διευθυντής να έχει μια ομάδα ατόμων που εμπιστεύεται και τον εμπιστεύονται με κλειστά μάτια.
Κεφάλαιο 3ο: Η ιστορία μιας μεταγραφής (Μέρος πρώτο)
Κάθε μεταγραφή ποδοσφαιριστή στην Σεβίλλη περνάει από πέντε στάδια.
Την παρακολούθηση, το ξεκαθάρισμα, τη δημιουργία προφίλ, τη διαπραγμάτευση και τέλος την προσαρμογή.
Από τον Ιούλη μέχρι και τον Δεκέμβριο κάθε χρονιάς, ο Μόντσι και η ομάδα του βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο «ακατέργαστη παρακολούθηση». Κάθε σκάουτερ αναλαμβάνει δύο με τρία πρωταθλήματα ή διοργανώσεις και κάθε εβδομάδα, φτιάχνει μια ιδανική ενδεκάδα με τους καλύτερους. Αυτό συμβαίνει αόριστα και χωρίς να παρακολουθούν ένα συγκεκριμένο παίκτη.
Με αυτόν τον τρόπο η βάση δεδομένων γεμίζει με ποδοσφαιριστές που μπορεί να απασχολήσουν αργότερα την ομάδα.
Κεφάλαιο 4ο: Η ιστορία μιας μεταγραφής (Μέρος δεύτερο)
Αφού όλη η ομάδα έχει ξεχωρίσει γύρω στους 500 ποδοσφαιριστές από όλο τον κόσμο, αρχίζει η ώρα του ξεκαθαρίσματος, ή αλλιώς η «παρακολούθηση παικτών δικτύου».
Αυτή η διαδικασία κρατάει από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούνιο και χωρίζεται σε ακόμα πέντε στάδια.
Κάθε παίκτης που έχει ξεχωρίσει στο πρώτο μέρος, παρακολουθείται εκτενώς.
Βάσει δυνατοτήτων, η ομάδα του Μόντσι κάνει το πρώτο ξεκαθάρισμα, κρατώντας υπόψιν περίπου 300 ποδοσφαιριστές. Η παρακολούθησή τους συνεχίζεται περίπου έξι με επτά φορές ακόμα, όλες από διαφορετικούς σκάουτερς.
Το σκάουτινγκ τού παίκτη ολοκληρώνεται όταν οι σκάουτερς τον έχουν παρακολουθήσει να αγωνίζεται σε διαφορετικές περιπτώσεις (εντός, εκτός, σε παιχνίδια με μικρότερο και δυνατότερο αντίπαλο και τέλος σε διεθνή παιχνίδια).
Πλέον, έχουν μείνει σχεδόν 150 παίκτες, οι οποίοι χωρίζονται σε κατηγορίες σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά τους.
Τέλος, διαμορφώνεται μία τελική λίστα στην οποία υπάρχουν κατά μέσο όρο 15 παίκτες για κάθε θέση. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές κατατάσσονται με φθίνουσα σειρά ανάλογα με τις δυνατότητές τους (ανάλυση στο πέμπτο κεφάλαιο).
Να σημειωθεί πως στη μέχρι τώρα διαδικασία, προπονητής και πρόεδρος δεν έχουν κανένα λόγο.
Κεφάλαιο 5ο: Συντονισμός στο μέγιστο
Σε αυτή τη φάση, ο Μόντσι και η ομάδα του πρέπει να συντονιστούν απόλυτα για να δημιουργήσουν την τελική λίστα με τη σωστή σειρά. Για να γίνει αυτό, προσμετρούν έξι παραμέτρους.
Φυσική κατάσταση, τεχνική, ψυχολογικό προφίλ, οικονομικές απολαβές, εκτιμώμενος χρόνος προσαρμογής, πιθανότητα μεγάλης μεταπωλητικής αξίας.
Αυτοί οι έξι παράμετροι θεωρούνται θεμελιώδεις για τον Μόντσι και είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά.
Κεφάλαιο 6ο: Προφίλ
Μπαίνει στο πλάνο ο προπονητής (Μάιος-Ιούνιος), ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ασχολούνταν αποκλειστικά με την προπόνηση και τους αγώνες της ομάδας.
Ο προπονητής μιλάει με τον τεχνικό διευθυντή και του δίνει τα προφίλ των ποδοσφαιριστών που χρειάζεται. Για παράδειγμα αν ο προπονητής χρειάζεται έναν επιθετικό, καλό στο ψηλό παιχνίδι, ο Μόντσι θα πρέπει να ξεχωρίσει ποιοι από τους επιθετικούς της τελικής λίστας είναι καλοί στο ψηλό παιχνίδι και να τους παρουσιάσει στον προπονητή.
Τέλος, γίνεται η εξής διαδικασία. Ο Μόντσι ρωτάει τον προπονητή αν γνωρίζει κάποιον από τους επιθετικούς που έχει ξεχωρίσει (σε αυτό το σημείο έχουν μείνει 6-7 παίκτες), αν ο προπονητής γνωρίζει ή του αρέσει κάποιος από αυτούς, ο παίκτης πάει αυτόματα στην κορυφή της λίστας, αν όχι, η επιλογή βαραίνει τον Μόντσι. Κάτι που συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι επιλογή του Μόντσι να δίνει ένα… παραθυράκι στον προπονητή να επιλέξει τον παίκτη που προτιμά για να διατηρηθεί το καλό κλίμα.
Κεφάλαιο 7ο: Διαπραγματεύσεις
Μετά τον προπονητή, έρχεται επιτέλους στο προσκήνιο και ο πρόεδρος ο οποίος ορίζει το μπάτζετ. Φυσικά, η ομάδα όλο αυτό τον καιρό είχε κάποια οικονομικά στάνταρ που επέλεγε τους παίκτες της λίστας. Δεν θα έμπαιναν ποτέ σε αυτή παίκτες όπως ο Εμπαπέ ή ο Στέρλινγκ.
Σε αυτό το σημείο, ο Μόντσι και η ομάδα του χρησιμοποιούν ένα συγκεκριμένο σύστημα με το οποίο υπολογίζουν το κόστος μιας μεταγραφής και θα το εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται.
Τιμή αγοράς + κόστος συμβολαίου ανά έτος. Αν ο παίκτης αποκτήθηκε με πέντε εκατομμύρια ευρώ και πήρε συμβόλαιο πέντε εκατομμύρια ανά έτος, τότε τα ετήσια έξοδα της ομάδας είναι δύο εκατομμύρια ευρώ (δηλαδή 10 εκατ. δια πέντε χρόνια = δύο εκατ. το χρόνο).
Η μεταγραφή προχωράει μόνο σε περίπτωση που δεν ξεφεύγει του ετήσιου προγραμματισμού τού συλλόγου ενώ υπάρχει πάντα εναλλακτική. Είναι πολύ σημαντικό η ομάδα της οποίας προσπαθείς να αγοράσεις τον παίκτη, να μην αντιληφθεί πως είναι η μόνη και η τελευταία σου επιλογή. Εξίσου σημαντικό είναι, στο τέλος να αποχωρούν και οι δύο πλευρές ευχαριστημένες, κανείς να μην μένει ανικανοποίητος.
Κεφάλαιο 8ο: Προσαρμογή
Κάτι που μπορεί να μην φαίνεται πολύ σημαντικό είναι η προσαρμογή του παίκτη. Ο Μόντσι τόνισε δεκάδες φορές πόσο θεμελιώδες είναι ο ποδοσφαιριστής που έρχεται στο σύλλογο να νιώθει σαν στο σπίτι του. Φυσικά, αυτό είναι και πάλι χρέος του τεχνικού διευθυντή ο οποίος πρέπει να βλέπει τον ποδοσφαιριστή πρώτα σαν άνθρωπο και ύστερα σαν επαγγελματία.
Πρέπει να είναι κοντά του σε κάθε στιγμή, καλή ή δύσκολη και να έχει στενές επαφές με εκείνον αλλά και τον οικογενειακό του κύκλο. Επιπλέον, για να ενταχθεί γρήγορα θα πρέπει να μάθει την ιστορία του συλλόγου, τους μεγάλους «εχθρούς» αλλά και την πόλη.
Τέλος, σημαντικό μέρος μιας μεταγραφής είναι και η παρουσίαση. Δηλώσεις του τύπου, «θα βάλω 30 γκολ», θεωρούνται απαγορευτικές. Ο παίκτης πρέπει να είναι λακωνικός, λέγοντας όσα πρέπει να πει και τίποτα περισσότερο.
Κεφάλαιο 9ο: Οριζόντιες δεξιότητες (Μέρος πρώτο)
Όχι, δεν μπερδεύτηκα στην μετάφραση. Οριζόντιες δεξιότητες είναι ο όρος που σχετίζεται με τα προσωπικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που έχουν εφαρμογή στο επαγγελματικό του περιβάλλον. Παράδειγμα, η ομαδικότητα ή η τεμπελιά.
Ο τεχνικός διευθυντής δεν πρέπει να φοβάται μην του πάρει τη δουλειά κάποιος άλλος. Πρέπει να έχει για συνεργάτες τους πιο αποδοτικούς και να βγάζει το καλύτερο από αυτούς.
Σύμφωνα με τον Μόντσι ένας καλός συνεργάτης πρέπει να έχει ηγετική ικανότητα, να έχει αυτοεκτίμηση, να κάνει αυτοκριτική, να μην φοβάται να πάρει σημαντικές αποφάσεις και να είναι «παίκτης» ομάδας.
Ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής της Σεβίλλης επισήμανε πως σαν αρχηγός πρέπει να είναι ηγέτης αλλά πως πρέπει να νιώθει ίσος με τους υπόλοιπους. Να ανεβάζει το ηθικό τους και να παίρνει πάντα τις ευθύνες των δικών τους λάθος αποφάσεων.
Κεφάλαιο 10ο: Οριζόντιες δεξιότητες (Μέρος δεύτερο)
Αντισυμβατικότητα, προσαρμοστικότητα, αυτοπεποίθηση, ελαστικότητα, δέσμευση.
Πέντε ακόμα χαρακτηριστικά που ο Μόντσι θεωρεί σημαντικά για κάθε συνεργάτη του.
Κάθε άνθρωπος στην ομάδα, πρέπει να είναι μετρημένος αλλά παράλληλα φιλόδοξος και να στοχεύει ψηλά.
Να είναι έτοιμος να προσαρμοστεί πάντα σε νέα πράγματα. Οι συνεργάτες όπως και η δουλειά αλλάζει διαρκώς.
Να πιστεύει στον εαυτό του και σε αυτά που μπορεί να καταφέρει.
Να είναι έτοιμος να επανέλθει στα ίδια και καλύτερα επίπεδα μετά από κάποια απογοήτευση, όπως θάνατος ή απώλεια τροπαίου.
Να έχει δέσμευση με το κλαμπ, το σήμα, τους οπαδούς και τη φιλοσοφία.
Κεφάλαιο 11ο: Τα δεδομένα
Ο Μόντσι τόνισε τη σημαντικότητα των δεδομένων. Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, η τεχνολογία βοήθησε πολύ έτσι ώστε οι ομάδες να χρησιμοποιούν τα δεδομένα ως κύρια πηγή πληροφοριών.
Πλέον, με βάσεις δεδομένων όπως το transfermarkt.com, το wyscout.com αλλά και τις ξεχωριστές βάσεις κάθε ομάδας, μπορεί κάθε τεχνικός διευθυντής να κάνει πολύ καλύτερα και εύκολα τη δουλειά του. Τα δεδομένα και τα στατιστικά σε βοηθούν να μειώσεις ή να εξαλείψεις το ρίσκο μιας μεταγραφής, αλλά δεν παίρνεις ποτέ κάποια απόφαση αποκλειστικά πάνω σε αυτά.
Αυτή τη στιγμή, μπορεί να προβλέψουν μέχρι και πότε έχει περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστεί κάποιος παίκτης αλλά και πότε είναι στην υψηλότερη ή τη χαμηλότερη τιμή του στο μεταγραφικό παζάρι.
Με λίγα λόγια, η ανάλυση και η αξιοποίηση των δεδομένων μπορούν από μόνα τους να κάνουν ένα σημαντικό μέρος της δουλειάς ενός συλλόγου και θεωρούνται ένα πολύ σημαντικό εργαλείο.
Κεφάλαιο 12ο: Ακαδημίες
Σε αυτό το σημείο, ο Μόντσι εξήγησε την ιεραρχία αλλά και τα κομμάτια από τα οποία αποτελούνται οι ακαδημίες της Σεβίλλης, ξεχωρίζοντας τρία τμήματα που κάνουν τη διαφορά.
Τμήμα βελτιστοποίησης: Αναλύει την πρόοδο του παίκτη, τη φυσική του κατάσταση και τα τεχνικά χαρακτηριστικά.
Τμήμα στρατολόγησης: Ψάχνει και ανακαλύπτει νέους παίκτες. Δίνει βάση στην Σεβίλλη και γενικότερα στην Ανδαλουσία λόγω εντοπιότητας αλλά και επειδή ιστορικά, από εκεί προέρχονται οι πιο ταλαντούχοι παίκτες που έχουν αγωνιστεί στην ομάδα.
Τμήμα ανάπτυξης νέων: Δίνει βάση στην προσωπικότητα (προπονήσεις βάσει προσωπικότητας κι όχι ηλικίας), στην μεθοδολογία (δουλεύουν όλοι πάνω σε συγκεκριμένο μοντέλο και σύστημα), στην τεχνική (ο κάθε προπονητής ασχολείται προσωπικά με κάθε παίκτη), στην τακτική (όλοι οι παίκτες μαθαίνουν όλα τα συστήματα και τις τακτικές που μπορεί να χρησιμοποιήσουν).
Φυσικά, κάθε τμήμα συνεργάζεται με τον Μόντσι, έτσι ώστε ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας να είναι ενήμερος για κάθε νέο παίκτη.
Στο 13ο κεφάλαιο, ο Μόντσι απάντησε σε ερωτήσεις φίλων της ομάδας, χωρίς να υπάρχει κάτι ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου