Δεν περίμενα το φετινό ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός των νέων για να γράψω ό τι γράφω… Αλίμονο αν μετά από τόσα χρόνια δεν έχουν βγει ασφαλέστατα συμπεράσματα για την K19 και την λειτουργία της…
Έχουμε λοιπόν μία ομάδα K19, η οποία εξ’ ορισμού έχει ένα όριο και έναν περιορισμό. Το 19 λοιπόν στο όνομα της ομάδας αυτής, σημαίνει μία υποχρεωτική αλλαγή. Ομάδα μεν, αλλά με ηλικιακό όριο που οδηγεί κάθε καλοκαίρι σε αναγκαστικές αλλαγές. Φεύγουν τα παιδιά που ξεπερνούν τα 20 χρόνια, άρα το ρόστερ διαφοροποιείται χωρίς την επιλογή της ομάδας και του προπονητή.
Και τι έγινε;
- Ο ΠΑΟΚ κυριαρχεί όποιος και αν φεύγει, όποιος και αν έρχεται, όποιος και αν παίζει.
- Ο ΠΑΟΚ κερδίζει τους τίτλους, τον έναν μετά τον άλλο…
- Ο ΠΑΟΚ δεν χάνει ΠΟΤΕ! Τελευταία φορά ήταν πολλά χρόνια πίσω! Τρία αν δεν κάνω λάθος μια και χάθηκε το μέτρημα…
- Ο ΠΑΟΚ καταφέρνει και βγάζει παίκτες από αυτή την ομάδα, οι οποίοι όχι μόνο παίζουν στους μεγάλους, όχι μόνο πρωταγωνιστούν σε ματς-τελικούς όπως αυτά με Μπενφίνα και Μπεσίκτας, αλλά φθάνουν και στην Εθνική ομάδα.
Είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ αυτά που ταυτόχρονα πετυχαίνει ο ΠΑΟΚ μέσα από τη δουλειά που γίνεται σε όλη την ακαδημία και κυρίως στο τελευταίο κρίσιμο στάδιο. Εκεί, λίγο πριν τους μεγάλους που είναι γνωστό ότι ως αντρικό ποδόσφαιρο απέχουν πάρα-πάρα πολύ από το ποδόσφαιρο των ακαδημιών.
Η σπουδαία προεργασία που γίνεται σε όλες τις μικρές ηλικίες δημιουργεί τις βάσεις, μέχρι οι νεαροί ποδοσφαιριστές να φθάσουν στη δεύτερη ομάδα και εκεί να γίνουν… άνδρες.
Ο Πάμπλο Γκαρσία λοιπόν… Αυτός είναι!
Δεν πρόκειται να γράψω θεωρητικά πράγματα. Όσα γράφονται έχουν αναζητηθεί και έχουν συζητηθεί, πέρα από την άποψη που έχω σχηματίσει παρακολουθώντας δεκάδες παιχνίδια αυτά τα τελευταία χρόνια.
Ο Ουρουγουανός κάνει φοβερά πράγματα ως προπονητής αυτής της ομάδας. Όχι, δεν κάνει μαγικά. Όλα έρχονται μέσα από τη νοοτροπία του στο ποδόσφαιρο, από τη δουλειά του και από την εξέλιξή του ως επαγγελματίας προπονητής.
Όπως όλοι λένε και όλοι ξέρουν στον ΠΑΟΚ, ο Γκαρσία είναι εξαιρετικός στη διαχείριση των παικτών του. Το Άλφα και το Ωμέγα στο ποδόσφαιρο και στο υψηλό επίπεδο.
Υπάρχει τρομερή πειθαρχία στην καθημερινότητα, με τον προπονητή όμως να είναι και απόλυτα δίκαιος στην προσπάθεια να φτιάξει οικογένεια.
Οι ομάδες του έχουν φανταστική αγωνιστική πειθαρχία μέσα στο γήπεδο. Αυτό το ξέρει όλη η Ελλάδα που τους βλέπει κάθε εβδομάδα.
Ο Γκαρσία έχει φτιάξει παίκτες-νικητές. Πώς; Βασίστηκε στη γενιά των 2000. Στην καλύτερη φουρνιά που εμφανίστηκε στον ΠΑΟΚ. Από αυτούς έχτισε μία ομαδάρα (πήραν πρωτάθλημα με 28-2-0) αλλά σταδιακά έβαλε γύρω τους και άλλα παιδιά που πήραν πράγματα και καταφέρνουν να συνεχίζουν με την ίδια νοοτροπία και τα επόμενα χρόνια.
Εμπνέει! Τον σέβονται και τον θαυμάζουν. Ακόμη και όταν τους τρέχει ως τιμωρία, βλέποντας κάποιους να επιχειρούν να βάλουν το εγώ πάνω από το εμείς. (Ξέρουν πολλοί τι γίνεται όταν κάποιος πιτσιρικάς χάνει το δρόμο).
Για να μην αδικούμε τους συνεργάτες του. Το τημ έχει δεθεί και συνεργάζεται με κλειστά μάτια, έτσι ώστε η προπόνηση να είναι ιδανική ως βάση για όλα όσα πετυχαίνει η ομάδα.
(Σε όλα τα παραπάνω φυσικά και δεν υπάρχει κάτι περί… σχηματισμού και συστημάτων ως κριτήριο δουλειάς ενός προπονητή, για να θυμίσουμε και το περασμένο κείμενο…).
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν με όλη την οργάνωση και τη λειτουργία των ακαδημιών του βγάζει παίκτες, συνεχίζει όμως να βγάζει και σπουδαίους προπονητές. Όλοι καταλαβαίνουν ότι… έρχεται ο Γκαρσία. Ένας προπονητής που κάθε χρόνο κάνει άλματα προόδου. Ήταν η προσωπικότητα, είχε την εμπειρία, γεννήθηκε με τη νοοτροπία και από εκεί και πέρα, κάθε χρόνο με τη δουλειά του, ανεβαίνει επίπεδο σε οργάνωση, τακτική, κοουτσάρισμα, αποδεχόμενος και την ανάλυση του παιχνιδιού που βοηθάει όλους τους επαγγελματίες.
Προφανώς και… δεν υπάρχει θέμα αν θα αναλάβει την πρώτη ομάδα. Το θέμα είναι… πότε.
Και για να προλάβουμε τους… έξυπνους ή κουτοπόνηρους που θέλουν να βγάλουν άλλα, άμεσα συμπεράσματα… Ο Γκαρσία δεν γίνεται να αναλάβει τώρα ή… σε λίγο την πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ. Έχει δρόμο ακόμη με τα χαρτιά και τα διπλώματα, εκεί όπου πρόσφατα έγινε το πρώτο βήμα. Έχει και άλλα όμως να κάνει και τώρα δεν έχει αξία να σκεφτόμαστε το… πότε.
Θα γίνει και αυτό όταν μπορεί και όταν πρέπει στο μέλλον…
* Δεν έχουν κανένα λογικό επιχείρημα και γι’ αυτό εκτίθενται οι… Βαρούχες της χώρας που προσπαθούν να πείσουν ότι έχουν μεγάλες διαφορές οι φάσεις Μάτος και Χνιντ. Αυτοί βέβαια λίγο ενδιαφέρουν. Ο Κλάτενμπεργκ που δεν σχολίασε τη φάση Μάτος ο οποίος εμφανώς πρόλαβε και πήρε την κεφαλιά και μετά γκρεμίστηκε από τον αντίπαλο που δεν είχε ΚΑΜΙΑ σχέση με την μπάλα, τι θα κάνει σήμερα; Είναι σε δύσκολη θέση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου