Ναι αυτή η ομάδα δεν έπαιξε καλά. Και πάλι όμως ήταν καλύτερη του λυσσασμένου! Και ψηλά στη βαθμολογία αντιπάλου της, στην έδρα του. Έχασε μετά από μια σκανδαλώδη διαιτησία, έχοντας μεγαλύτερη κατοχή και περισσότερες τελικές και ευκαιρίες. Στην ουσία δεν απειλήθηκε ποτέ. Έχασε από μια ομάδα οι παίκτες της οποίας, μολυσμένοι από τη μενταλιτέ που έχει δημιουργηθεί στο σύλλογό τους τα τελευταία χρόνια, έπαιζαν τον αγώνα της ζωής τους! Λες και δεν υπήρχε αύριο!
Ναι αυτή η ομάδα έχασε (υπό τις παραπάνω συνθήκες), ενώ δεν έπαιξε καλά, αλλά έχασε για 1η φορά φέτος και ενώ βρισκόμαστε στο τέλος του 1ου γύρου.
Υπάρχουν και μερικές ακόμη εκτιμήσεις και συμπεράσματα.
1) Πρώτον αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι κουρασμένη και μπλοκαρισμένη πνευματικά και αυτό είναι πολύ φυσιολογικό, σε σχέση με την προετοιμασία και το γρήγορο φορμάρισμα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των προκριματικών, το καλοκαίρι. Πρέπει να τελειώσει με νίκη την άλλη Κυριακή, με νύχια και με δόντια, να ξεκουραστεί και να δούμε πώς θα καταφέρει το τεχνικό επιτελείο να την ξαναφορμάρει. Τόσο ως ομάδα συνολικά, όσο και κάποιους συγκεκριμένους παίκτες, οι οποίοι αυτή τη στιγμή είναι σαν να μην υπάρχουν.
2) Δεύτερον, σε κάθε περίπτωση, είτε γίνει δηλαδή το παραπάνω είτε όχι, πρέπει όλοι μας να ξεχάσουμε τις προσδοκίες, τις απαιτήσεις και τις αγωνίες που μας δημιουργούσαν οι ομάδες των τεσσάρων τελευταίων ετών. Τελείωσαν οριστικά. Φτιάχνεται μια νέα ομάδα. Η οποία θα απαιτήσει την υπομονή και τη στοργή όλων.
3) Τρίτον, στο συγκεκριμένο αγώνα νομίζω ότι έγινε ένα λάθος και μοναδικό, αν και δεν θέλω να σχολιάζω μικροτακτικές και αποφάσεις ενός αγώνα εκ των υστέρων. Έπρεπε να παίξει εξ’ αρχής ο Εσίτι. Σε ένα ματς και ένα γήπεδο που πας για μια τόσο μεγάλη μάχη, όχι 100% ποδοσφαιρική, έπρεπε οι αντίπαλοι να νιώθουν μεγαλύτερη δύναμη και φόβο. Επίσης, ο Εσίτι είναι παρεξηγημένος. Δεν είναι άχρηστος, δεν είναι τυχαίος. Έχει κάνει και πολύ καλά παιχνίδια. Για παράδειγμα, με αυτόν μέσα πήγαμε να αποκλείσουμε τον Άγιαξ.
Εν πάσει περιπτώσει μπορεί να έχει ο καθένας την άποψή του αλλά ακόμη κι αν θεωρείται παίκτης με ελλείψεις αυτός ο αγώνας ήταν κατάλληλος γι’ αυτόν. Άλλωστε ήταν πολύ καλός όσο έπαιξε στο τέλος.
4) Τέταρτον, ανεξάρτητα από τα παραπάνω και το γεγονός ότι, όπως υποστήριξα και σε άλλο άρθρο μου, πιο σημαντικό είναι το φορμάρισμα ομάδας και παικτών και όχι οι μεταγραφές, σίγουρα υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες ελλείψεις και ανορθογραφίες, οι οποίες καλό θα ήταν να καλυφθούν. Με μακροπρόθεση προοπτική όμως, όπως ταιριάζει στην ομάδα που δημιουργείται.
Κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη έλλειψη της ομάδας αυτή τη στιγμή είναι το σκοράρισμα με κεφαλιά, εντός παιχνιδιού. Αυτή είναι και η διαφορά της από τον Ολυμπιακό. Και ως προς τα στημένα όμως έχει αδυνατήσει σ‘ αυτό μετά από τη φυγή του Μάτος και τη σταδιακή αραίωση της παρουσίας του Βαρέλα.
5) Πέμπτον, διαφωνώ με το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ σήκωσε τόσο πολύ το θέμα της διαιτησίας. Τα νεύρα ήταν πολλά, το αίσθημα της αδικίας καίει, οι υποψίες, και δεν ξέρω τι ακόμη, ότι κάτι νέο κακό πάει να στηθεί πολύ σοβαρές, αλλά πρέπει να επικρατήσει ψυχραιμία. Ποτέ δεν νικάς τον εχθρό σου τόσο παρορμητικά. Ούτε πηγαίνεις εκεί που αυτός θέλει να σε πάει. Ο ΠΑΟΚ επέλεξε στρατηγικά φέτος να κινηθεί σε χαμηλούς και σοβαρούς ρυθμούς. Να μην ακολουθεί το "βόθρο" των από κάτω και άλλων ψυχοπαθολογικών περιπτώσεων που δυστυχώς υπάρχουν στο ποδόσφαιρο.
Η μαγκιά είναι να το κρατήσεις αυτό στην κρίση, στα νεύρα, στην αδικία. Επίσης, η πλήρης απαξίωση ξένων διαιτητών και VAR για τα οποία τόσο μόχθησε ο ΠΑΟΚ, δεν τον συμφέρουν. Η ζημιά δεν είναι ο ένας, έστω και οι τρείς βαθμοί αλλά αυτά τα αρνητικά που μπορεί να γίνουν στην ομάδα με απώλεια ψυχραιμίας, συγκέντρωσης, ψυχρής λογικής. Δεν είναι ανάγκη να σφάζεις (και να σφάζεσαι) με το μαχαίρι, μπορεί να γίνει αυτό και με το βαμβάκι… Οι μεγαλύτερες νίκες στον πόλεμο είναι αυτές που έρχονται χωρίς να έχεις καν πολεμήσει και χωρίς να έχεις απώλειες δηλαδή (Σουν Τζού) και οι πιο γλυκές εκδικήσεις είναι οι κρύες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου