Διαφωνώ ριζικά με την αντιμετώπιση του αγώνα-τραγωδία του ΠΑΟΚ στην Κύπρο.
Πιστεύω ότι το ζήτημα ήταν καθαρά οι δυνάμεις της ομάδας. Πως είναι δυνατόν οι ίδιοι παίκτες να ήταν καταπληκτικοί με την ΑΕΚ, στη Ρωσία, στην Ισπανία και στο 2ο ημίχρονο με την Αιντχόφεν και τώρα άχρηστοι, άσχετοι και περιπατητές; Απλά την Πέμπτη δεν είχαν δυνάμεις. Στην περίπτωση αυτή ακολουθεί και το μυαλό. Θολώνει.
Τι είδαμε λοιπόν;
Νωθρότητα, αδυναμία, πολύ χαμηλή ταχύτητα και στα τρεξίματα και στην κυκλοφορία της μπάλας, χαμένες μονομαχίες, ‘μπούκωμα’ στην επίθεση, πολλές λάθος πάσες και επιλογές. Όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με την αξία των παικτών αλλά με τις δυνάμεις, τη φρεσκάδα, τη φόρμα.
Κατά τη γνώμη μου όλα τα άλλα είναι ‘να είχαμε να λέγαμε’. Το παιχνίδι έχει πληθώρα δεδομένων και μεγάλη πολυπλοκότητα που επιτρέπουν κάθε άνθρωπο να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις. Άλλος ότι κάποιοι παίκτες δεν κάνουν (ενώ μέχρι χθες έκαναν), άλλος ότι ήταν κακές οι αλλαγές του προπονητή, άλλος επικαλείται την ατυχία, τη διαιτησία, την αδιαφορία, τα αστέρια… κλπ κλπ.
Έλλειψη δυνάμεων
Τα ζητήματα λοιπόν είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει τις δυνάμεις, κυρίως ταχύτητα και αντοχή για να αντέξει σε δύο διοργανώσεις. Και δεν τις έχει όχι μόνο φέτος αλλά εδώ και τέσσερα χρόνια. Τίποτε δεν σώζεται από το ροτέισον. Πρέπει πρώτα να έχεις τις αθλητικές δυνάμεις, να έχεις προπονηθεί καλά και, για να τα προστατεύσεις όλα αυτά, σε περιόδους πολλών αγώνων, να ακολουθείς το ροτέισον..
Οι ηττημένοι μπροστά ο ΠΑΟΚ έξω
Είδαμε τον ΠΑΟΚ μέχρι τώρα να κερδίζει κάποιες καλές ομάδες αλλά ο πραγματικά καλός είναι εκείνος που έχει συνέχεια και προχωράει. Ήμασταν για παράδειγμα, εμείς στον ουρανό και η Μπενφίκα στα τάρταρα μετά από τον μεταξύ μας αγώνα, αλλά σήμερα η Μπενφίκα είναι στην επόμενη φάση. Το ίδιο η Αιντχόφεν. Στο τέλος του αγώνα στην Τούμπα την είχαμε συντρίψει, αλλά σήμερα βλέπουμε πού είναι αυτή και πού εμείς. Σποραδικές νίκες πετυχαίνουν όλες οι ομάδες. Οι πραγματικά καλές όμως κατακτούν στόχους.
Πως θα ξεπεραστεί η κούραση;
Για μένα το πρόβλημα της ομάδας αυτή τη στιγμή είναι οι κούραση και μόνον. Από εκεί και πέρα υπάρχουν μερικά ερωτήματα:
1) Οφείλεται στην πλημμελή και ίσως κακή προετοιμασία; )
Οφείλεται σε έλλειμμα φυσικών αθλητικών ποδοσφαιρικών δυνάμεων παρά την απομάκρυνση μερικών μεγάλων σε ηλικία παικτών;
3) Το κυριότερο, μπορεί να διορθωθεί;
Για παράδειγμα, και στις δύο χρονιές του Λουτσέσκου, χωρίς Ευρώπη την πρώτη, με παρατημένη τη δεύτερη, η ομάδα παρουσίαζε κόπωση αυτή την περίοδο. Από τη νέα χρονιά όμως ‘πετούσε’ και τα κατέκτησε όλα. Τη χρονιά του Ίβιτς δυσκολεύτηκε με τη διπλή διοργάνωση, πέρασε μεν αλλά έχασε πολλούς βαθμούς στην Ελλάδα. Με το ντεμαράζ που έκανε στη συνέχεια, αν δεν τους είχε χάσει, θα έπαιρνε και τότε το πρωτάθλημα.
Από την άλλη, πέρσι, η ομάδα ήταν αυτή την περίοδο πιο καλά, χωρίς Ευρώπη, ανέβαινε, κορύφωσε στις γιορτές και κατέρρευσε μετά.
Τι θα γίνει λοιπόν φέτος; Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα.
- Θα μπορέσει να μη χάσει έδαφος μέχρι να βρεί τη φόρμα της;
- Θα την βρεί και θα κάνει ένα δεύτερο γύρο όπως επί Λουτσέσκου και Ιβιτς;
Όσοι προσδοκούν ανάσταση’ από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου πλανώνται. Το ρόστερ είναι μια χαρά. Η ομάδα πρέπει να ξαναβρέι τις δυνάμεις και τη φόρμα της. Αν υπάρξει και καμιά ενίσχυση ΟΚ, αλλά η βάση είναι πρώτον τα δύο αυτά και δεύτερον να αρχίσει να παίζει το πλάνο του προπονητή της.
Πώς να κερδίζεις ακόμη και όταν δεν είσαι καλά;
Και ερχόμαστε σε ένα άλλο ζήτημα. Ο ΠΑΟΚ, στις δύο χρονιές του Λουτσέσκου δεν έχασε βαθμούς στο δύσκολο αυτό διάστημα. Ναι μεν ‘πετούσε’ από τη νέα χρονιά αλλά ήταν και μπροστά. Δεν είχε απόσταση να καλύψει.
Να λοιπόν το δεύτερο ζήτημα. Πως δεν θα χάσεις βαθμούς στο ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ σημείο καμπής. Οι καλές ομάδες το καταφέρνουν με τη συνοχή και την οργάνωσή τους, με τους αυτοματισμούς τους, με εξάρσεις κάποιων παικτών, με τα στημένα. Τίποτε από αυτά δεν έχει σήμερα ο ΠΑΟΚ και τίποτε από αυτά δεν θα προλάβαινε να δημιουργήσει ένας προπονητής λίγων ημερών.
Άρα, αυτή τη στιγμή, επιγραμματικά έχουμε έλλειψη δυνάμεων, μπούκωμα, ντεφορμάρισμα και μηδέν στηρίγματα. Συν μια μεγάλη αδυναμία, να έχει η ομάδα 70%+ κατοχή, 10πλάσιες τελικές και να μην κερδίζει. Όταν αυτό γίνεται μια-δυό φορές είναι ατυχία. Σε περισσότερες αδυναμία. Εδώ ίσως να προσφέρει ένας καλός σκόρερ και κυρίως κεφαλοσφαιριστής.
Διαχρονική δυσκολία σε δυο διοργανώσεις
Πάντως το ότι η ομάδα δυσκολεύεται με δύο διοργανώσεις φαίνεται και από το γεγονός ότι διαχρονικά πήγαινε καλά στην Ευρώπη, όταν δεν διεκδικούσε πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Θυμίζω τις χρονιές με τον Μπόλονι, τον Στέφενς, τον Χάβο. Όταν μονιμοποιήθηκε στην κορυφή στην Ελλάδα, στα τέσσερα τελευταία χρόνια, άρα με πολύ καλύτερη ομάδα, κατά τεκμήριο, πήρε τίτλους εδώ αλλά ‘πατώνει’ στην Ευρώπη.
Άρα αν θέλουμε να μιλάμε για διακρίσεις μέσα-έξω, κάτι δομικό πρέπει να βελτιωθεί και δεν είναι το φάρμακο οι μεταγραφές του Ιανουαρίου στις οποίες όλοι προσβλέπουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου