Ο ένας είναι μορφονιός. Κούκλος. Παιδαράς. Στο μαλλί δεν πετάει τρίχα. Το μούσι περιποιημένο με σχολαστική ακρίβεια. Μυώδης, με κορμί για παραλία. Καλό παιδί, από δεμένη οικογένεια, μεγαλωμένος με αρχές, ο γαμπρός που ονειρεύεται κάθε γονιός για την κόρη του.
Ο άλλος, είναι σκέτο… σκιάχτρο. Από τα 26 του, δεν έμεινε τρίχα στο κεφάλι, τα μαλλιά αποφάσισαν να αποχαιρετίσουν τα πάντα αυτό το κρανίο, έχει γαμψή και μεγάλη μύτη, κορμί στραβοχυμένο, ένας κρεμανταλάς που μοιάζει 40 ετών.
Αν μιλούσαμε για καλλιστεία, ο Αντόνιο Τσόλακ θα έπαιρνε τον τίτλο χωρίς δεύτερη σκέψη. Επειδή όμως μιλάμε για ποδόσφαιρο, ο Μάικλ Κρμέντσικ είναι αυτό που χρειαζόταν ο ΠΑΟΚ.
Υπάρχει θυμός από τον κόσμο για την απόκτηση του Κροάτη. Δικαιολογημένος. Όσες φορές κι αν πήρε την ευκαιρία έμοιαζε να μην μπορεί να πάρει τα πόδια του. Γρήγορα, τον πήρε από κάτω. Κόμπλαρε. Μπλόκαρε. Δεν είναι ότι στις προπονήσεις «πατάει» και στο γήπεδο βγάζει τα ψυχολογικά του. Είναι κι εκεί το ίδιο άσφαιρος, εκτός κλίματος, σαν να ξέχασε το ποδόσφαιρο.
Οι περισσότεροι τα βάζουν με αυτούς που τον επέλεξαν. «Αυτοί εκεί στην ΠΑΕ» είναι το μόνιμο πτυελοδοχείο όσων ψάχνουν για να φορτώσουν οτιδήποτε αφορά τον ΠΑΟΚ. Εκ των υστέρων είναι εύκολο να κάνεις κριτική, έχουμε γεμίσει μετά Χριστόν προφήτες. Δεν θυμάμαι κανέναν όμως να βάζει μπροστά τα στήθη του και να διαφωνεί επώνυμα και με επιχειρήματα, την ημέρα που γινόταν η ακριβότερη μεταγραφή σέντερ-φορ στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
Έκανε λάθος ο Δικέφαλος που επέλεξε τον Τσόλακ; Κι όμως, όχι. Δεν έκανε! Εκείνη την εποχή που τον πήρε ήταν πιθανώς ότι καλύτερο, πιο λαμπερό, πιο σίγουρο, μπορούσε να αποκτήσει με αυτά τα λεφτά.
Πήρε κάποιον στην πιο ώριμη ποδοσφαιρική ηλικία, προερχόμενος από δύο σεζόν γεμάτες γκολ, δοκιμασμένος και σε proactive και σε reactive ποδόσφαιρο. Αποδεδειγμένα ικανός εντός περιοχής. Ηγετικός. Έτοιμος για το βήμα παραπάνω. Θεωρητικά, έμοιαζε με μία πολύ ασφαλή λύση. Μία λύση που δεν «έμπαζε» αισθητά από κάπου.
Οι όψιμοι κριτές των πάντων ισχυρίζονται ότι αυτά τα έκανε σε ένα εύκολο πρωτάθλημα β’ κατηγορίας. Αν δεν κάνω λάθος παίκτες 20, 30 και 40 εκατομμυρίων από Ντινάμο Ζάγκρεμπ και Χάιντουκ που λάμπουν στις τοπ λίγκες από τις επιδόσεις τους στο ίδιο κροατικό πρωτάθλημα κρίνονται και ξεκινούν.
Ακούω ότι δεν είχε δοκιμαστεί σε μεγαλύτερο επίπεδο και ο ΠΑΟΚ του έπεσε «πολύς». Παίκτης που έχει βγάλει σεζόν στην Bundesliga είναι αδύνατον να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις εδώ, σε αθλητικό επίπεδο (θα έπρεπε να) κάνει πλάκα.
Τότε τι πήγε στραβά; Όλα και τίποτα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Κάποιοι πιάνουν άμεσα σε ένα περιβάλλον, κάποιοι αργούν και κάποιοι δεν παίρνουν ποτέ μπροστά. Αυτός που περιφέρεται όλη την χρονιά σε προπονήσεις και επίσημα ματς του ΠΑΟΚ δεν είναι ο Τσόλακ, αλλά κάποιο φάντασμα. Επιθετικός που είναι εν ενεργεία διεθνής στην δευτεραθλήτρια κόσμου Εθνικη Κροατίας και καλείται συνεχώς εδώ και ένα χρόνο παρότι πήρε μεταγραφή στο υποβαθμισμένο ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι «απατεώνας», ούτε «λίγος». Εμείς τον ξέρουμε ένα εξάμηνο, εκείνοι μια ζωή.
Το ποδόσφαιρο όμως είναι σκληρό. Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει. Αν δεν μπορείς εσύ, θα μπορέσει κάποιος άλλος. Ο Τσόλακ ξόδεψε γρήγορα όλα τα «κανονάκια» του και ο ΠΑΟΚ εκτίμησε ότι έχει ανάγκη από έναν άλλον στράικερ. Με διαφορετικό ύφος, στιλ, χαρακτηριστικά.
Ο Μάικλ Κρμέντσικ από όπου κι αν τον έψαχνες είχε γύρω του red flags, κόκκινα σημαιάκια που σου έλεγαν να φύγεις μακριά. Ανενεργός εδώ και μήνες. Με καταρρακωμένη ψυχολογία, εξοστρακισμένος μέσα σε ένα χρόνο από την Μπριζ που τον αγόρασε πριν ένα χρόνο για 6 εκατομμύρια ευρώ. Τσακωμένος με το γκολ. Χωρίς καλή γνώση αγγλικών. Έχοντας περάσει πρόσφατα Covid-19. Με αντιτουριστικό σουλούπι, καθόλου ελκυστικό ποδοσφαιρικό στιλ και όνομα γλωσσοδέτη.
Κι όμως, ο στιλάτος, ο μοντέρνος, ο φορμαρισμένος, ο ανεβασμένος, πάτωσε και ο παλαιομοδίτης ταίριαξε γάντι σε αυτό που είχε ανάγκη ο ΠΑΟΚ. Το ποδόσφαιρο διέπεται από τους δικούς του νόμους, που πολλές φορές είναι ανεξήγητοι, ο Δικέφαλος το κατάλαβε καλά το τελευταίο εξάμηνο, από αυτή την ατέρμον αναζήτηση του για έναν κλασικό φουντάριστο.
Μέσα σε 10 μερούλες, ο Τσέχος ήρθε κι έγινε το σκιάχτρο του ΠΑΟΚ. Έδωσε κύρος, όγκο, οντότητα, υπόσταση στην κορυφή της επίθεσης. Δέρνει και δέρνεται με τα αντίπαλα στόπερ. Σκυλιάζει για να κατεβάσει μπάλες από ψηλά. Βγαίνει πρώτος στις φάσεις. Λειτουργεί σαν σπόντα, σαν τοιχάκι εκτός περιοχής. Απασχολεί αμυντικούς. Βγαίνει πρώτος στην μπάλα. Μπορείς να τον σημαδέψεις εντός περιοχής.
Σε 193 αγωνιστικά λεπτά με την φανέλα του ΠΑΟΚ, κάτι παραπάνω από δύο γεμάτα ματς, έχει σκοράρει δύο φορές και έχει τελειώσει 12 φάσεις, σχεδόν όλες μέσα στο κουτί! Είναι κάπως τραχύς στα τελειώματα και ακόμα άστοχος. Στην Κρήτη όμως είχε μία γυριστή κεφαλιά-κλάσης που σταμάτησε στο δοκάρι και ένα ακυρωθέν γκολ λόγω οφσάιντ με εκπληκτικό βολ-πλανέ, που έδειξαν ότι μπορεί να φτιάξει φάσεις από το τίποτα, δεν είναι μόνο για τα… σπρωχτά. Το σημαντικότερο όμως: Έκανε τον ΠΑΟΚ να δείχνει καλύτερος, πιο τακτοποιημένος στο γήπεδο. Η μπάλα έχει κάπου να ακουμπήσει, ο ψηλός τραβάει άμυνες, ανοίγει διαδρόμους, είναι ένας μπελάς. Ο ΠΑΟΚ σε τόσα ματς πέρσι με τον Ολυμπιακό δεν πήρε ούτε μία μάχη, ούτε μία κεφαλιά από το δίδυμο Σεμέντο - Μπά (ή Σισέ). Την Τετάρτη ο Τσέχος τους έπαιξε στα ίσα. Τον ένιωσαν για τα καλά.
Το σκιάχτρο από την Τσεχία και ο άσωτος υιός εξ’ Αιγύπτου Αμρ Ουάρντα ήρθαν από το πουθενά για να ομορφύνουν, να εκλογικεύσουν, να απλοποιήσουν το παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Ήρθαν για να καλύψουν δύο σημαντικές ανορθογραφίες, έστω κι αν κάποιος δεν θα πόνταρε ούτε ένα ευρώ πάνω τους ότι μπορούν να κάνουν την διαφορά. Τώρα το παιχνίδι του ΠΑΟΚ δείχνει να έχει αρχή, μέση και… επιτέλους τέλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου