Συγκεκριμένα, μετά από κάθε λάθος, ή χαμένη ευκαιρία ή κακή επιλογή, τους έβριζαν χυδαιότατα, τους έδιωχναν με τα λόγια, τους απαξίωναν. Ανεξάρτητα από το πόσο καλός, πόσο φιλότιμος ήταν ο παίκτης ή αν μόλις πριν είχε κάνει μια πολύ θετική ενέργεια ή είχε σκοράρει.
Η διαφορά με εμάς τους Βορειοελλαδίτες ήταν ότι εμείς αγαπούσαμε τους παίκτες μας, εκτιμούσαμε τις προσπάθειές τους και σε ανάλογες περιπτώσεις το πολύ να λέγαμε – τότε – κανένα: "τι κάνεις βρε χαμένε?"
Δυστυχώς …επτωχεύσαμε
ηθικά
Τώρα, δυστυχώς, αυτή η συμπεριφορά χαρακτηρίζει κι εμάς. Γίναμε σαν κι αυτούς. Κτητικοί και αγνώμονες. Ή μου κάνεις αυτό που θέλω, γκολ, νίκες, χαρές ή είσαι ένα σκουπίδι και άντε …
Το διαπίστωσα αυτό δυστυχώς σε σχόλια φίλων του ΠΑΟΚ σε άρθρο μου πριν από λίγες μέρες στο οποίο προσπαθούσα να επιχειρηματολογήσω για την χρησιμότητα και την αναγκαιότητα της παραμονής του Κρέσπο και την αναγνώριση που όφειλε να του δείξει ο σύλλογος και έμπρακτα και όχι μόνο με όμορφα λόγια. Όπως αυτά που πλημμύρισαν από χθες. Σχόλια του στυλ: ‘να φύγει’, ‘μεγάλωσε’, ‘δεν τον χρειαζόμαστε’, ‘έξω’ κλπ….
Για ποιόν; Για τον παίκτη που έξη χρόνια τώρα, τίμησε όσο κανένας άλλος τη φανέλα, έδωσε μάχες, δεν δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα, ήταν παρών στην 11άδα σε όλους τους μεγάλους θριάμβους, ήταν μια υποδειγματική παρουσία παντού και ένας εξαιρετικός αρχηγός στα τελευταία χρόνια.
Καλή η άποψη αλλά
ακούστε και τον προπονητή
Φυσικά η αντίθετη άποψη είναι απόλυτα σεβαστή. Ωστόσο πριν διαμορφώσει την άποψή του κανείς θα έπρεπε να λαμβάνει υπ’ όψη και την άποψη του προπονητή, ενός προπονητή που απέδειξε τις ικανότητές του και χαίρει εμπιστοσύνης. Οι φίλαθλοι δεν είναι καθημερινά παρόντες στο προπονητικό κέντρο και δεν ξέρουν πόσο βοηθάει ένας παίκτης τον προπονητή σε πολλά άλλα πράγματα, εκτός από την εμφάνισή του την Κυριακή. Πόσο βοηθάει τους νέους να καταλάβουν τις κινήσεις, τα συστήματα, πόσο ένας Κρέσπο είναι ένας δεύτερος προπονητής μέσα στο γήπεδο, στις ασκήσεις, στα διπλά. Ειδικά ο πανέξυπνος Κρέσπο.
Αυτό που με ενόχλησε όμως δεν ήταν τελικά μια αντίθετη άποψη παρ’ όλα αυτά αλλά το ύφος, η κυνικότητα ορισμένων και η αχαριστία.
Δυστυχώς ο παίκτης χάθηκε τελικά και γι’ αυτό φταίει μόνο ο ΠΑΟΚ.
Παρά τα όμορφα και
δακρύβρεχτα λόγια υπάρχουν κάποιες αλήθειες που καίνε:
1) Ο ίδιος, ένας παίκτης που δεν μας συνήθισε σε ιδιοτελείς ενέργειες και πονηρές τακτικές, εξέφρασε πριν από λίγο καιρό τη δυσαρέκειά του ότι είχαν συμφωνήσει με την ομάδα για την κατ’ αρχήν παραμονή του εδώ και τρείς μήνες και επρόκειτο να κλείσουν το θέμα στις επόμενες εβδομάδες. Οι οποίες περνούσαν και περνούσαν και σιγή ασυρμάτου από την ομάδα. Ο παίκτης δεν ήξερε τι να κάνει με την οικογένεια και το σπίτι του και αναγκάστηκε να ξενοικιάσει και να τους στείλει στην Ισπανία. Από την ομάδα ακόμη σιγή ασυρμάτου.
2) Επισήμως δηλώθηκε ότι ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον παίκτη υπήρχε χάσμα. Μάλιστα. Να ξέραμε και πόσο είναι αυτό το χάσμα; Διότι στο παρελθόν χάσαμε παίκτες για έναν καφέ... και τότε για αγεφύρωτο χάσμα έλεγαν. Σύμφωνα με τα ποσά που έχουν γραφεί ήταν στα 100; στα 50; παρακάτω; Όταν ο προπονητής τον ήθελε, η χρησιμότητά του ήταν εξόφθαλμη όταν ο σύλλογος έχει ίσως ρεκόρ περιπτώσεων να μην ικανοποιεί τα θέλω του πιο πετυχημένου προπονητή της ιστορίας του για ελάχιστα χρήματα και όταν χρόνια τώρα έπαιρνε τα μισά από Βαρέλα, Βιειρίνια, Ελ Καντουρί και άλλους;
3) Γράφεται επίσης ότι ο Κρέσπο πήρε κλειστό διετές συμβόλαιο 600 χιλ. €. το χρόνο από τον ΑΠΟΕΛ. Πολλοί θα σπεύσουν να δηλώσουν δικαιωμένοι αλλά δεν είναι έτσι. Το θέμα δεν έπρεπε καν να φτάσει εκεί. Εκτιμώ ότι θα προτιμούσε τον ΠΑΟΚ για τα ίδια ή κάπως λιγότερα χρήματα, έστω και για ένα χρόνο. Αλλά και πάλι το ζήτημα είναι ότι δεν έπρεπε να φτάσει το θέμα εκεί. Στο να του κάνουν προτάσεις ομάδες. Όφειλε η ομάδα να το είχε λήξει καιρό πριν. Να θυμίσουμε ότι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο χάθηκε ο Τζάλμα, το καλοκαίρι του 2018, ένας εξαιρετικός και χρήσιμος παίκτης τον οποίο επίσης ο Λουτσέσκου τότε ήθελε διακαώς. Κάτι ανάλογο συνέβη με Σάκχοφ και Κάνιας, ένα χρόνο μετά που έφερε τη διάλυση της ομάδας των αήττητων. Χούι;
4) Με τα χρήματα που πήρε ο Κρέσπο μας έβαλε τα γυαλιά. Διότι όταν ένας παίκτης ζητάει πχ 10 κι εσύ του δίνεις 3, αν βρει τα 10 στην αγορά σου αποδεικνύει ότι τα άξιζε. Αν δεν τα βρει αποδεικνύεται ότι εσύ είχες δίκιο. Το δεύτερο συμβαίνει κατά κανόνα. Με τον Κρέσπο δεν συνέβη.
Αντικατάσταση
Τώρα ο παίκτης έφυγε, μας αποχαιρέτησε με απίστευτη αξιοπρέπεια και πολλοί φαρισαίοι ρίχνουν δάκρυα ή του κάνουν αγιογραφίες. Ουαί υμίν … Να δούμε με πόσα χρήματα θα τον αντικαταστήσει η ομάδα, τι θα αποδώσει ο αντικαταστάτης του, ποιος θα ‘βγάζει το φίδι’ στα δύσκολα και πόσοι πραγματικοί αρχηγοί θα υπάρχουν στα αποδυτήρια. Πώς θα χτίσει ο Λουτσέσκου ομάδα με πολλούς νέους παίκτες και πολλά άλλα.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο μιας εξαιρετικής τύχης και αντικατάστασης, ενός παίκτη που θα ανεβάσει αξία, για να είμαι δίκαιος. Μακάρι αυτό να γίνει.
Σε κάθε περίπτωση η ζωή συνεχίζεται, έτσι είναι η μπάλα, ουδείς αναντικατάστατος, πάνω απ’ όλα η ομάδα και πάντα η ελπίδα είναι μπροστά.
Το ζήτημα απλά είναι ότι και χάσαμε κάπως την ανθρωπιά, την ευθύτητα, που ήταν δομικά στοιχεία του ΠΑΟΚτήδικου DNA μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου