Είναι από εκείνα τα ματς που σε σημαδεύουν, ακόμη κι αν στο τέλος της ποδοσφαιρικής φετινής διαδρομής σου έχουν δώσει απλά τρεις βαθμούς. Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε στο «Γ.Καραϊσκάκης» με μία άκρως νεανική αποστολή, η άμυνα στελεχώθηκε σχεδόν στο σύνολό της από τους πιτσιρικάδες, έχοντας ως σημείο αναφοράς τον έμπειρο Ίνγκασον.
Τσαούσης, Λύρατζης και Κουλιεράκης είχαν αρκετή δουλειά στα μετόπισθεν. Και οι τρεις όμως φρόντισαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους στο παιχνίδι. Ο Τσαούσης έκανε την αρχή, κάνοντας σαφές σε όλους γιατί ο Ραζβάν Λουτσέσκου του δείχνει εμπιστοσύνη, δίνοντάς του ελευθερία κινήσεων στα στημένα, ο Λύρατζης μετουσίωσε την υπεροχή του στην αριστερή πλευρά των Αγκιμπού, Ρέαμπτσουκ, συνεργαζόμενος άψογος με τον Νάρεϊ που χρειαζόταν να τον «σημαδέψει» και ο Κουλιεράκης έδειξε πόσο πολύ έλειψε από τα προηγούμενα παιχνίδια, με τον ΠΑΟΚ να είναι αήττητος έχοντας τον 18χρονο στόπερ στη σύνθεσή του.
Προφανώς αυτή είναι η ανάγνωση των πεπραγμένων υπό το πρίσμα της νίκης καθώς δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι το ιδανικό και αψεγάδιαστο παιχνίδι των ασπρόμαυρων. Και λάθη έγιναν και η πίεση υπήρχε κατά διαστήματα και η νευρικότητα αποτυπώθηκε, ωστόσο, σε αυτό το παιχνίδι αποτυπώθηκε η δουλειά και έλαμψε κυρίως ο χαρακτήρας των παικτών και δη των νεαρών.
Ποδοσφαιριστών που καλούνται να φέρουν εις πέρας το εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα της επόμενης ημέρας για τον ΠΑΟΚ, σε αυτή τη φάση της αμφισβήτησης και της -τουλάχιστον μέχρι πρότινος- εσωστρέφειας λόγω μη επιθυμητών αποτελεσμάτων. Παιδιά που γίνονται άντρες και άντρες που γίνονται δάσκαλοι, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Κυριάκος Κυριάκος.
Και το βασικότερο για τον ΠΑΟΚ και όσους εκφράζουν τον ΠΑΟΚ, παιδιά που ξέρουν, νιώθουν και αντιλαμβάνονται που βρίσκονται. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον και ποια θα είναι η συνέχεια αυτών των παιδιών, στο χέρι τους είναι να αρπάξουν την ευκαιρία, να πατήσουν πάνω στις συγκεκριμένες συνθήκες και να ανεβάσουν επίπεδο στην καριέρα τους.
Ο ΠΑΟΚ μπορεί απλά να χαμογελά, αντιλαμβανόμενος σταδιακά την παρακαταθήκη που αφήνει η χρόνια επένδυση του Ιβάν Σαββίδη στις ακαδημίες και να περηφανεύεται για το μέταλλο που συνοδεύει τα δικά του παιδιά, για τη δουλειά που γίνεται , επενδύοντας και στον χαρακτήρα τους.
Όπως αυτόν που επέδειξαν με το φινάλε του ματς, με τον Λευτέρη Λύρατζη να αποτίει φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που σημάδεψε την ακαδημαϊκή του πορεία, τον Σταύρο Σαράφη: «Είχαμε ένα κίνητρο να παίξουμε για τον "Καίσαρα", τον Σταύρο Σαράφη, που έφυγε από τη ζωή και του αφιερώνουμε τη νίκη. Τον γνώριζα πολύ καλά προσωπικά και είμαστε δυστυχισμένοι που έφυγε από τη ζωή».
Έχοντας κάνει ένα τόσο γεμάτο ματς, με τους σφυγμούς ακόμη στα ύψη, ο 22χρονος δεν ξέχασε. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Δεν θα το επέτρεπε στον εαυτό του. Στην ίδια γραμμή, και το έτερο «παιδί» του ΠΑΟΚ, ο Μάριος Τσαούσης, με μία συγκλονιστική ανάρτηση στη μνήμη του «Καίσαρα»: «Εγώ, Καίσαρα, ξέρω ότι κάπου εκεί, ήσουν εσύ, που πήδηξες για την κεφαλιά!». Η πρώτη ανάρτηση για εκείνον. Ένα ηθικό χρέος απέναντι στον άνθρωπο που τους μεγάλωσε ποδοσφαιρικά. Μια «υποχρέωση» καρδιάς.
Ίσως και όλα αυτά να φαντάζουν αυτόνοητα αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, στο ποδόσφαιρο που ζούμε, δεν είναι. Γι΄αυτό τα έχουμε ανάγκη και οφείλουμε όλοι να τα αναδείξουμε. Γιατί στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, «έχε το νου σου στο παιδί...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου