Παγκόσμια συζήτηση στο ποδόσφαιρο είναι η αντιμετώπιση από τις καλές ομάδες, του λεγόμενου ‘Λεωφορείου’ που παρκάρουν μπροστά από την εστία τους οι μικρότερες όταν τις αντιμετωπίζουν εκτός έδρας. Δηλαδή η τακτική με όλους τους παίκτες πίσω από την μπάλα και συνωστισμό στην περιοχή.
Ομολογουμένως ο ΟΦΗ στην Τούμπα παρέταξε ένα από τα καλύτερα ‘λεωφορεία’ που έχουν περάσει ποτέ. Διότι και το λεωφορείο, όπως και όλες τις άλλες τακτικές μπορεί να τις παίζεις καλά και με επιτυχία, μπορεί και λανθασμένα. Απαιτείται πολύ τρέξιμο και ένταση, τελειότητα στις συνεργασίες, τις απστάσεις τις καλύψεις και στο κλείσιμο των διαδρόμων, καλό τερματοφύλακα και φυσικά τύχη. Όχι απλό τουρλουμπούκι. Αν μάλιστα θέλεις να ψάξεις μήπως πάρεις (κλέψεις) το ματς, χρειάζεται φαρμακερές αντεπιθέσεις, με πλάνο και πάλι και όχι στα κουτουρού.Ο ΟΦΗ τα είχε όλα.
Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα μυστικά για να σπάσει μια καλή ομάδα αυτή την άμυνα. Όπως σε όλες τις τακτικές, είτε στον πόλεμο, είτε στις επιχειρήσεις, είτε στο ποδόσφαιρο απαιτείται ποικιλία επιθετικών όπλων. Άλλοι λένε θέλει γκολτζήδες, άλλοι λένε ικανούς παίκτες για διείσδυση, άλλοι λένε στημένα, άλλοι διάφορα. Η αλήθεια είναι μία. Απαιτούνται όλα αυτά, δηλαδή ποικιλία στις προσπάθειες να σπάσει η άμυνα.
Έτσι, μπορεί μια ομάδα να ελπίζει πως τη μία φορά θα πετύχει το ένα, την άλλη το άλλο και πάντα θα καταφέρνει να φθάσει στη νίκη. Αυτό λοιπόν που δεν είχε ο ΠΑΟΚ ήταν αυτή η ποικιλία επιθέσεων. Αν προσθέσουμε ότι σε δύο περιπτώσεις πέτυχε στη μία το γκολ και στην άλλη δοκάρι και στη συνέχεια να κερδίσει πέναλτι, αλλά και στις δύο σημειώθηκε οφ-σάιντ, έχουμε την αιτία ενός καταστροφικού αποτελέσματος.
Αλήθεια θα ήθελα να μου πουν όσοι εντοπίζουν το πρόβλημα μόνο στην έλλειψη γκολτζή, τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει ο Ολιβέιρα και τι παραπάνω θα έκανε ένας αποδεδειγμένα ικανότερος (και ακριβότερος) γκολτζής; Ο Ολιβέιρα με λίγη τύχη θα μπορούσε να έχει έως και τρία γκολ. Μάλιστα τις δύο φάσεις του 2ου ημιχρόνου τις δημιούργησε ο ίδιος για τον εαυτό του.
Θα ήθελα επίσης να μου πουν εκείνοι που μένουν στο απλό και χιλιοειπωμένο: ‘δεν τον τάισαν τον γκολτζή οι συμπαίκτες του’, πως θα γινόταν αυτό ανάμεσα σε τόσα σώματα;
Για να λύσεις το γόρδιο δεσμό του λεωφορείου χρειάζεσαι διαφορετικές επιθέσεις από παντού. Έτσι αποδιοργανώνεις και την άμυνα η οποία, αν την απειλείς με ένα μόνο τρόπο, πχ τα 53 γεμίσματα που είχε ο ΠΑΟΚ, προσαρμόζεται.
Για να μην το κουράζουμε, χρειάζονται: 1) είτε ατομικές είτε συνδυαστικές ενέργειες διάσπασης των πρώτων αμυντικών γραμμών, οι οποίες θα φέρουν πανικό στην περιοχή από τα πλάγια και κάποια ίσως φάουλ από γύρω από το ημικύκλιο. Σ΄αυτό ο ΠΑΟΚ υστέρησε. Κανείς δεν είχε τη δυνατότητα (αυτοπεποίθηση, θράσος) να πάει στο ένας με έναν. Αυτή τη φορά ούτε ο Κωνσταντέλιας, ο μόνος που το κάνει. Το είχε όμως ο Ντίκο. 2) Συρτές σέντρες και όχι μόνο ψηλές, ιδιαίτερα αν δεν έχεις και τρομερούς κεφαλοσφαιριστές. 3) Πολύ καλά στημένα σε κόρνερ και φάουλ από τα πλάγια. Αλήθεια πού είναι εκείνες οι πολύ καλές κομπίνες που έδωσαν τόσα γκολ, ιδιαίτερα τις χρονιές των πρωταθλημάτων; 4) Μερικά καλά σουτ από έξω. Επιχείρησαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ προφανώς και με εντολή προπονητή αλλά το μόνο που κατάφεραν είναι να τους μηνύσει η ορνιθολογική εταιρία, για σκότωμα πουλιών…
Ποικιλία απειλών ώστε κάτι να κάτσει
Καταλαβαίνει λοιπόν εύκολα κανείς ότι με τα λεωφορεία, τη μια φορά θα κάνεις ατομική ενέργεια, την άλλη ένα καλό στημένο, την τρίτη ένα σουτ έξω από την περιοχή, την άλλη θα σου βάλει ο φόρ σου ένα σεντρεφορίσιο γκολ, την άλλη θα πάρεις μια κεφαλιά, την άλλη θα κάνει ο αντίπαλος ένα λάθος ή δεν θα πιάσει ο ‘Μανδάς’ του τα άπιαστα, κάποιες φορές θα βάλεις ένα γκολ γρήγορα και θα αναγκάσεις το λεωφορείο να βγεί παραέξω, κάποιες άλλες θα έχεις ρέντα και θα κάνεις 3-0 ή 4-0 και συνολικά θα μπορέσεις να πάρεις όλα αυτά τα ματς στην έδρα σου με τις θεωρούμενες μικρές που είναι απαραίτητη προϋπόθεση να διεκδικήσεις τίτλο.
Όπως ακριβώς έγινε στο παρελθόν. Αλλιώς και με τον Χάρι Κέιν στο 9άρι τίποτα δεν θα κάνεις. Δεν ήταν μόνο η ατυχία.
Στον Ατρόμητο πάλι η φράση: ‘δεν σκοτώσαμε τον αντίπαλο’ είναι ανεπαρκής. Το ζήτημα είναι γιατί δεν τον ‘σκοτώσαμε’. Ο ΠΑΟΚ στο 2ο ημίχρονο έφυγε ίσως και δέκα φορές σε αντεπίθεση με ίσο ή και μεγαλύτερο αριθμό παικτών. Γιατί δεν κατάφερε να τελειώσει το ματς; Αυτό δεν γίνεται τυχαία, θέλει πλάνο. Όπως αυτό που είχε ο ΟΦΗ και με δύο παίκτες στην αντεπίθεση (τον φοβερό Ντίκο – που πάνε και τους ανακαλύπτουν όλοι και οι δικοί μας έχουν να κάνουν μια ντρίπλα από τα εφηβικά τους χρόνια;), μοίραζε κάθε φορά στην Τούμπα υπογλώσσια.
Κακά τα ψέματα. Ο ΠΑΟΚ έχει
αδυναμίες. Δεν συμμερίζομαι την αισιόδοξη άποψη ότι έγινε ομαδάρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου