Αλήθεια, πως είναι δυνατόν ο ΠΑΟΚ να είναι σήμερα πρώτος στο ελληνικό πρωτάθλημα και περασμένος στους 16 μίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης; Αν το αναλύσεις, μόνο τυχαίο δεν είναι.
Ξεκινάμε από τα πολύ βασικά. Υπάρχει μία δουλειά που έγινε και σήμερα ο ΠΑΟΚ υποδέχεται με περίσσια χαρά τα κέρδη της. Τα τρία κορυφαία του πρότζεκτ, αφού πέρασαν μία χρονιά προσαρμογής στο αντρικό ποδόσφαιρο απαιτήσεων, σήμερα μπορεί να είναι και οι κορυφαίοι παίκτες του πρωταθλήματος στη θέση τους. Ο Ντόμινικ Κοτάρσκι, ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης και ο Γιάννης Κωνσταντέλιας.
Επειδή πολλές φορές πιάνουν θέμα Λουτσέσκου στο κομμάτι της διαχείρισης νεαρών ποδοσφαιριστών, η δουλειά που έχει γίνει πάνω τους είναι συγκλονιστική. Ο τρόπος που διαβάζουν το παιχνίδι, οι ενέργειες που παίρνουν, οι αντιδράσεις που έχουν σε φάση πίεσης, τα λάθη που πλέον δεν κάνουν, αποτελούν μνημείο δουλειάς του προπονητή και του τιμ του.
Ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ με την επιλογή του να ποντάρει πέρυσι σε αυτούς τους τρεις, δημιούργησε τρεις συγκλονιστικές σταθερές στη φετινή σεζόν.
Από αυτούς που υπήρχαν, ξεχωρίζουν δύο. Ο Ζίφκοβιτς με τον Τάισον. Ο πρώτος έχει ξεκάθαρα καλύτερη εικόνα γιατί η ομάδα λειτουργεί πιο σωστά. Ο δεύτερος, πέρασε την περυσινή φάση προσαρμογής και είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η ομάδα λειτουργεί καλύτερα. Ο δυο τους και ο Ντέλιας, προφανώς είναι παίκτες πολύ υψηλού επιπέδου με κοινό χαρακτηριστικό ένα. Την ομαδικότητα και την διάθεση για συνδυαστικό ποδοσφαιρο με βάση την καλή τους τεχνική και την ταχύτητα σκέψης. Κάτι που έχει και ο Ντεσπόντοφ που αποκτήθηκε και ο Μουργκ που αναδιαμόρφωσε την εικόνα του σε εντυπωσιακό επίπεδο. Όταν κάτι πάει καλά, όλοι οι κανονικοί έχουν θέση.
Για να αλλάξει η εικόνα του Μουργκ βέβαια, άλλαξε και το παιχνίδι του. Πλέον κινείται πολύ περισσότερο, παίζοντας στους κενούς χώρους και αποφεύγοντας τις επαφές με τον αντίπαλο, κομμάτι που υστερεί. Ο ΠΑΟΚ είναι με διαφορά άλλωστε η καλύτερη ομάδα σε κινήσεις χωρίς την μπάλα, εξού και τα 69 γκολ ενεργητικό.
Η αναβάθμιση των χαφ είναι ξεκάθαρη. Η επιστροφή του Τσιγγάρα έσωσε το καλοκαίρι, ο Σβαμπ που έμεινε, περνάει την καλύτερή του φάση και φτάνουμε στον Οζντόεφ. Την βελτιωμένη έκδοση του Κούρτιτς μιας και πατάει πολύ περισσότερα κομμάτια του γηπέδου, κάνει γκολ σε ροή αγώνα και όχι σε στημένα ή πέναλτι και δείχνει πως χαίρεται για την επιλογή καριέρας που έκανε αφήνοντας την Τουρκία. Υπάρχει προφανώς και ο Μεϊτέ που παιχνίδι με παιχνίδι καταλαβαίνει κάποιος γιατί έπαιζε βασικός στη Μίλαν πριν μερικά και όχι πολλά χρόνια, η ποιότητα του οποίου κολλάει άψογα στην διάθεση των μεσοεπιθετικών να πάρουν την μπάλα στους σωστούς χώρους, με τη σωστή δύναμη και να συνδυαστούν. Και περιμένουμε την προσαρμογή του Μάρκος Αντόνιο.
Στα πρόσωπα, η παρουσία του Μπάμπα προφανώς φέρνει στον ΠΑΟΚ τον καλύτερο με διαφορά αριστερό μπακ του πρωταθλήματος. Οι υπόλοιποι μπροστά του, είναι σα να παίζει με τα παιδιά του. Και αυτός απελευθερωμένος πλέον, μετά τις περιπέτειες και τα πέρα δώθε της καριέρας του μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς.
Και τέλος, ψάχνουμε την αναβάθμιση στη θέση του φορ που με μία φλατ προσέγγιση λες πως ο Σαμάτα δεν έχει δώσει κάτι ακόμη, αλλά την ίδια στιγμή ο προπονητής λέει πως εγώ με αυτόν τον Μπράντον στην επίθεση, έχω 69 γκολ. Τον διαστημικό φέτος Μπράντον. Και κάπου εκεί, του δίνεις ένα δίκιο.
Στις λεπτομέρειες άλλες σημαντικές, άλλες μη, ο Άντρε είναι φέτος ενεργός και σημαντικός δείχνοντας πως είχε άλλη μία χρονιά να δώσει, ο Ράφα αφού δυσκολεύτηκε αρχικά στον ανταγωνισμό με τον Μπάμπα, πλέον η ομάδα τον βοήθησε να το βρει, ο Σάστρε παρέμεινε στα ίδια στάνταρ, ο εξαφανισμένος Μιχαηλίδης ενεργοποιήθηκε σε σημαντικό ρόλο στο ροτέισον και ο Κεντζιόρα βρήκε τη θέση του. Η σκιά Έκονγκ είναι αυτή που παραμένει ακόμα, ελπίζοντας πως και αυτός θα το βρει σε κάποια φάση.
Όλα τα παραπάνω βέβαια, ξεκινάνε από την στρατηγική απόφαση του Ράζβαν Λουτσέσκου το οποίο χαρακτηρίστηκε αρχικά ακραίο ροτέισον, αλλά επί της ουσίας είναι ο μονόδρομος στο ποδόσφαιρο των πέντε αλλαγών. Κάτω από είκοσι ενεργά άτομα στο ρόστερ, είναι αυτοκτονία. Αυτό που στη μάζα φαίνεται ως επιλογή ρίσκου, για τον προπονητή είναι το αυτονόητο.
Σε όλα τα παραπάνω, προσθέτουμε πως ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει δώσει σημαντικό ρόλο σε πολλούς γηγενείς. Ο Κωνσταντέλιας δεν χρειάζεται ανάλυση για το τι προσφέρει. Ο Κουλιεράκης το ίδιο. Ο Τσιγγάρας σήκωσε στις πλάτες την ομάδα στα δύσκολα. Ο Τζίμας έρχεται με φόρα. Ο Μιχαηλίδης παίζει και φορά και το περιβραχιόνιο αραιά και που. Ο Λύρατζης μας στεναχωρεί, αλλά καμιά φορά η συγκυρία δεν βολεύει. Και πιστέψτε με, το έντονο στοιχείο των σημαντικών γηγενών, παίζει καθοριστικό ρόλο στη καθημερινότητα μίας ομάδας.
Το ποδόσφαιρο είναι μία χαοτική κατάσταση που το αποτέλεσμα της οποίας εξαρτάται από πολλές παραμέτρους.
Όμως η μαγκιά του Ράζβαν Λουτσέσκου είναι πως χρειάστηκε μικρό διάστημα για να πείσει για το πλάνο του και την δικαιοσύνη του. Πέρασε σε όλους πως σημασία έχει το παιχνίδι με παιχνίδι και ο σεβασμός στις ποδοσφαιρικές του αρχές.
Το βασικότερο ατού του ΠΑΟΚ σήμερα, δεν είναι το ποδόσφαιρο που παίζει. Είναι η υγεία της δομής του που τον οδήγησε σε αυτό. Και οι συγκυρίες που έφερε παράλληλα πολλούς μαζί ενδιαφέροντες τύπους που για τον δικό τους ξεχωριστό λόγο ο καθένας, έχει υψηλό κίνητρο και του αρέσει που βρίσκεται στο περιβάλλον που έχει δημιουργήσει ο προπονητής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου