Η σεζόν τελειώνει και για όλες τις ομάδες μπορεί να βγουν οριστικά συμπεράσματα. Αυτό ισχύει και για τον ΠΑΟΚ, που έχοντας τον Λουτσέσκου στον πάγκο του έκανε εκπληκτική χρονιά.
Ένας ΠΑΟΚ που βαθμολογικά έκανε ρεκόρ. Ένας ΠΑΟΚ που κέρδισε την μεγάλη πλειοψηφία των αγώνων του. Μία ομάδα που έκανε τρομακτικά σερί. Ένα σύνολο που έπαιξε επιθετικά, δημιούργησε πολλές φάσεις και σκόραρε με ευκολία. Ο ΠΑΟΚ που έβαλε γκολάρες με την έννοια της ομαδικής προσπάθειας, αφού πάνω από δέκα φορές εξουδετέρωσε αντιπάλους και τερματοφύλακα και σκόραρε σε άδειο τέρμα! Ο ΠΑΟΚ που παρά το επιθετικό ποδόσφαιρο, δεν εκτέθηκε στην άμυνα. Ο ΠΑΟΚ με τις 21 νίκες, τα οκτώ διπλά, το απόλυτο στην Τούμπα έστω και αν δεν είχε κόσμο σε εφτά ματς…
Όλα αυτά ο Λουτσέσκου τα πέτυχε αφού επί 2-2,5 μήνες από τον Αύγουστο και μετά, έχτιζε την ομάδα του και της έδινε την ποδοσφαιρική ταυτότητα που ήθελε. Αυτή που ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει κάθε Κυριακή ανεξάρτητα από αντίπαλο και έδρα.
Πέρα από τη δουλειά βέβαια και τις βασικές ποδοσφαιρικές αρχές έπρεπε να βρει και τη χημεία με τον καλύτερο ποδοσφαιρικό κορμό στον οποίο θα στηρίζονταν. Μετά από τόσα παιχνίδια μπορούμε πλέον να είμαστε βέβαιοι για το ποιος είναι ο καλύτερος κορμός του ΠΑΟΚ.
Τι σημασία έχει αυτό; Προφανώς και έχει μια και έρχεται ο τελικός κυπέλλου και εκεί θα περιμένουμε να δούμε αυτούς τους παίκτες. (Οι εκπλήξεις λόγω του αγώνα πάντα είναι πιθανές…)
Στο τέρμα ο Πασχαλάκης δεν αμφισβητείται. Αυτός είναι ο καλύτερος…
Στα πλάγια μπακ ο ΠΑΟΚ «οργιάζει». Αυτό που δίνουν Βιεϊρίνια-Μάτος είναι εξωπραγματικό για τα Ελληνικά δεδομένα. Τέτοια ποιότητα και τόσα πολλά επιθετικά αλλά και αμυντικά προτερήματα δεν έδινε ποτέ ξανά τα τελευταία χρόνια ένα ανάλογο δίδυμο.
Στα στόπερ υπάρχει η… στάση Βαρέλα και αυτός είναι ο σταθερός. Από εκεί και πέρα αναγκαστικά παίζει και ο Κρέσπο που προσπαθεί να ακολουθήσει σε ποιότητα όλους τους άλλους.
Στο δίδυμο των αμυντικών χαφ αφού έφυγε ο Τσίμιροτ που τελικά δεν έγινε κατορθωτό να αντικατασταθεί, ο ΠΑΟΚ παίζει με τον Μαουρίτσιο και έναν παρτενέρ. Ενόψει τελικού δύσκολα να μην παίξει δίπλα του ο Κάνιας, έστω και αν για «εξάρι» δεν είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του σκληρού παίκτη με τα πολλά τρεξίματα. (Ας το αφήσουμε αυτό το πονεμένο ζήτημα για τον ΠΑΟΚ…).
Στην τριάδα των μεσοεπιθετικών όλα ξεκινούν από τον Πέλκα στον άξονα. Ο Έλληνας διεθνής που είτε ως «δέκα» είτε με αρμοδιότητα να παίζει σε ρόλο δεύτερου επιθετικού, κάνει τα πάντα καλά για να συνδέσει γραμμές, για να πιέσει όπως θέλει ο προπονητής του, για να σκοράρει ή να δώσει τελικές πάσες. Δεξιά του αποδείχθηκε ότι ο καλύτερος (και ως ζευγάρι στην πλευρά με τον Μάτος) είναι ο Κάμπος. Πειθαρχημένος, γρήγορος, με καλές κινήσεις μακριά από την αντίπαλη περιοχή. Στα αριστερά υπάρχει θέμα. Υποψήφιος ο Μακ, ο Μπίσεσβαρ, ο Λημνιός, ίσως και ο Ελ Καντουρί. Έχουν υπέρ και κατά οι παίκτες. Ο Μπίσεσβαρ ίσως τα περισσότερα υπέρ αυτή τη στιγμή. Αλλά για το 90λεπτο με την ΑΕΚ και τις ιδιαιτερότητες της αναμέτρησης αυτής, δεν ξέρω ποιος θα ήταν ο ιδανικός…
Στην κορυφή της επίθεσης ο Πρίγιοβιτς που τώρα τελευταία είναι το ίδιο καλός εκτός περιοχής όσο και όταν παίζει μέσα σε αυτή, δεν αμφισβητείται.
Άρα… Αν εξαιρέσουμε τον παρτενέρ του Μαουρίτσιο όπου παίζει αναγκαστικά ο Κάνιας και τον αριστερό χαφ-εξτρέμ όπου τα σενάρια είναι πολλά, αυτός είναι ο καλύτερος ΠΑΟΚ της χρονιάς και αυτόν περιμένουμε και στο μεγάλο ματς της χρονιάς που έρχεται.
* Κοίτα να δεις τι γίνονταν ΚΑΙ τότε… Πρωτομαγιά ήταν του 1977 και ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ ήταν κοντά σε νέα κατάκτηση. Και πήγε να παίξει στη Φιλαδέλφεια με την ΑΕΚ. Και πέρα από όλα τα άλλα που έγιναν, ο Σαράφης στο 57΄ βάζει γκολ με κεφαλιά! Και τι γίνεται ω του θαύματος; Θαυμάστε εδώ και σκεφτείτε τα φετινά…(ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου