(απο sdna,gr)Είναι άλλο να σου κάτσει ένα πρωτάθλημα, και άλλο να το κατακτήσεις. Το ένα έρχεται γρήγορα, ακόμη πιο γρήγορα παρέρχεται, επιστρέφεις στο ground zero. Το άλλο είναι, και πολύ ωραίο και πιο ασφαλές. Γράφει ο Αλ. Σπυρόπουλος.
Το 18-2-0 δεν αφήνει πολλά, που λένε, στη φαντασία. Ο,τι ήταν ν’ αποδειχθεί, επιβεβαιώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας. Ο,τι ήταν ν’ αμφισβητηθεί, καταρρίπτεται ασυζητητί. Εκείνο που το 18-2-0 διαμορφώνει, είναι μία συνθήκη ευρύτερης αποδοχής.
Τέτοια αποδοχή, στην εικοσαετία του ο Ολυμπιακός την είχε μόνον επί Μπάγεβιτς και επί Βαλβέρδε.
Ο ΠΑΟΚ την κερδίζει, διεισδύει σε πανελλαδική εμβέλεια, κι αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο απ’ το να το κερδίσουν τα κλαμπ της Αθήνας. Εκεί, στην κλίμακα, είναι που κάνει διαφορά ένα νούμερο σαν το 18-2-0. Διότι στο βάθος του μυαλού των Αθηναίων ο ΠΑΟΚ, ακόμη και ο ΠΑΟΚ του Κούδα, πάντοτε ήταν μια επαρχιακή κατάσταση.
Είναι άλλο να σου κάτσει ένα πρωτάθλημα, και άλλο να κατακτήσεις (με όλη τη σημασία του ρήματος) ένα πρωτάθλημα. Το ένα είναι (πολύ ωραίο, αλλά) ευκαιριακό, γρήγορα έρχεται, ακόμη πιο γρήγορα παρέρχεται, επιστρέφεις στο ground zero. Το άλλο είναι, και πολύ ωραίο και πολύ πιο ασφαλές. Γεννά την προοπτική, αφού το κάνεις, να το ξανακάνεις.
Όχι κυριαρχίες, όχι ηγεμονίες, όχι δυναστείες, αυτές είναι υπερφίαλες και αλαζονικές λέξεις ενώπιον των οποίων ανέκαθεν έβγαζα σπυριά, θεωρώ ανεκτίμητη κοινωνική αποσυμπίεση το να έχει η χώρα τρεις διαφορετικούς πρωταθλητές μέσα σε τρία χρόνια, φεύγει από μια βαλβίδα ασφαλείας ό,τι μπορεί να συσσωρεύεται και να κοχλάζει κάτω απ’ το καπάκι. Γι’ αυτό λέω, απλώς να το ξανακάνεις.
Ο,τι μπορούσε να έχει συμβεί στη ζωή του από πέρυσι, ο ΠΑΟΚ πάει να το κάνει τώρα, ένα χρόνο μετά. Αξιζε, λες εκ των υστέρων, ο πόνος της περσινής απώλειας. Ο κόπος της αναμονής. Ένα χρόνο μετά, παντού, μέσα/έξω απ’ τις τέσσερις γραμμές, ο ΠΑΟΚ εμφανίζεται εκατό-μηδέν πιο έτοιμος. Πιο ώριμος να διαχειριστεί την πείνα του, να κοντρολάρει και να διοχετεύσει το πάθος του. Πιο προσηλωμένος.
Πρακτικά, ακαταμάχητος. Η ομάδα είναι μια μηχανή. Ο Λουτσέσκου, στη θέση του μηχανοδηγού, πλέον δεν έχει παρά να πατήσει το κουμπί. Το παιγνίδι με την ΑΕΚ στην Αθήνα και το παιγνίδι με τον Ολυμπιακό στη Θεσσαλονίκη, ήταν…τα ίδια. Ολόιδια ενδεκάδα, ολόιδια προσέγγιση και συγκέντρωση, έως και ολόιδια προληπτική αλλαγή (Σάχοφ, για τον φόβο της δεύτερης κίτρινης κάρτας).
Εκ των πραγμάτων, ολόιδια εξουδετέρωση των σημαντικών αντίπαλων παικτών. Οπου Μάνταλος/Μπακασέτας, βάλτε Φορτούνης/Νάτχο. Επί τη ευκαιρία, οι ΑΕΚτσήδες μπορούν να ηρεμήσουν. Δεν ήταν τόσο κακοί οι δικοί τους, οι ποδοσφαιριστές και ο (προηγούμενος) προπονητής. Μονάχα, ήταν τόσο καλός ο ΠΑΟΚ, τελεία.
Και στο Στάδιο και στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ βρήκε ένα «ολόιδιο» γκολ. Νωρίς. Η μοναδική διαφορά είναι ότι στο Στάδιο έπαιξαν επί μία ώρα δέκα, στην Τούμπα επί μιάμιση ώρα έντεκα. Με δέκα, ο χώρος φάρδυνε και το άρμα-Ακπομ ξεμοναχιάστηκε σε, περίπου, ένας-εναντίον-όλων συνθήκη. Με έντεκα, αντί να πρέπει να κάνει άμυνα ο αρτίστας Μπίζεσβαρ βρήκε κι έκανε πάρτι με τη μπάλα στα μεσοδιαστήματα.
Και ο πληθωρικός Ελ Καντουρί, ήταν παντού. Χαμηλά, αλλά και ψηλά. Από το πλευρό του Βιεϊρίνια (ή/και του Λέο Μάτος στην Αθήνα) ως την τελική γραμμή στην άλλη άκρη του γηπέδου. Σαν να έπαιζαν εδώ κι εκεί ένας/δύο/τρεις/πολλοί Ελ Καντουρί. Μια διάνα, του κόουτς. Πώς τον κράτησε τον περασμένο μήνα, με νύχια και με δόντια, εδώ.
Ο Ολυμπιακός, σε διαφορά φάσης σε σχέση με τον ΠΑΟΚ, ακόμη δεν ευρίσκεται στο εκατό-μηδέν της ετοιμότητας για μια δική του επιστροφή. Ο Κούτρης, προφανώς δεν είναι Βιεϊρίνια. Σισέ/Βούκοβιτς, δεν είναι Βαρέλα/Κρέσπο. Ούτε ο Γκερέρο, Ακπομ. Κυρίως όμως, το γκρουπ είναι που (γαλβανίζεται, αλλά πάλι) απέχει απ’ το σημερινό επίπεδο-ΠΑΟΚ.
Του χρόνου, εφόσον τηρήσουν και υποστηρίξουν τη γραμμή της βήμα-βήμα διαδικασίας, θα είναι πιο έτοιμοι. Και, σε πνευματική ισχύ, δεν θα (τους) τελειώνουν όλα μ’ ένα γκολ στο 3’. Το κανονικό ποδόσφαιρο, δεν πηγαίνει άλμα-άλμα. Πηγαίνει, βήμα-βήμα. Πέρυσι, ο Ολυμπιακός έγραψε έξι ήττες και τερμάτισε 3ος στο μόλις +1 από τον 4ο Ατρόμητο.
Καμιά φορά, προκειμένου να συνειδητοποιείς πού είσαι σήμερα και πόσο σου μένει μπροστά, δεν βλάπτει να κοιτάζεις πίσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου