Η ανοησία των απέναντι!!!

(απο sdna.gr)Ήταν 18 Ιουλίου όταν καταγράφηκε στα ρεπορτάζ η επίσκεψη Μαρινάκη στο Ρέντη. «Ό,τι και να γίνει, ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα», ήταν η πρώτη ατάκα που μοιράστηκε στα ΜΜΕ. Πολλοί τότε διάβασαν, αρκετοί απόρησαν, ελάχιστοι κατάλαβαν. Ήταν μόλις 11 μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. Προς τι αυτή η σιγουριά; Χωρίς να έχουν γίνει καν τα πρώτα αναγνωριστικά φιλικά. 

Οι ηγέτες φροντίζουν να οδηγούν τις εξελίξεις, όχι να τις ακολουθούν κι ο Μαρινάκης είναι αρκετά διορατικός για να μπορεί να βλέπει το μέλλον. 

Την ίδια ώρα, ο ΠΑΟΚ στη μεγαλομανία του πάνω συνέχιζε να δημιουργεί εχθρούς. Η ΑΕΚ που βρισκόταν σε θέση αγωνιστικής αδυναμίας έφτιαχνε τα δικά της φαντάσματα χτίζοντας το προφίλ του χαλίφη ΠΑΟΚ που ευνοείται παντού. Ο Παναθηναϊκός έχοντας προηγουμένως μικρύνει επικίνδυνα, προσπαθούσε να επανέλθει σε μια κανονικότητα, και όπως επιτάσσει η ιστορία του, να σπαράσσεται από εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις. 

Ενώ η πραγματικότητα ήταν ολοφάνερη κι ήταν μπροστά στα μάτια όλων, ενώ αν ρωτήσεις τους πάντες θα συμφωνήσουν για το ποιος είναι το διαχρονικό πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι άνθρωποι επέμεναν να τρώνε τις σάρκες τους, να τσιμπάνε σε όλες τις παγίδες, να πέφτουν στις φάκες σαν ποντίκια. 

Έπειτα από 26 αγωνιστικές πρωταθλήματος ο ΠΑΟΚ, που κάνει το κουμάντο ντε, δεν κέρδισε ούτε ένα παιχνίδι με καθοριστικό διαιτητικό λάθος. Έπειτα από 6-7 μήνες, δεν υπήρξε ούτε μία σοβαρή τεκμηρίωση του αφηγήματος που στήθηκε περί σύμπραξης ΑΕΚ-Ολυμπιακού. Ο ένας όμως έλεγε τον άλλον χάρτινο και σύμμαχο του λιμανιού, κι ο άλλος απαντούσε με δήθεν διαιτητικές εύνοιες. 

Ο έτερος μεγάλος πόλος του ελληνικού αθλητισμού ζούσε άλλο θέατρο του παραλόγου. Οι διοικήσεις δεν θέλουν τους οργανωμένους και οι οργανωμένοι δεν θέλουν ή δεν αναγνωρίζουν τις διοικήσεις με τον τρόπο που διοικούν. Κι επειδή στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται, τα όσα συμβαίνουν και στην Ευρωλίγκα με αποφάσεις που γελοιοποιούν την ίδια τη διοργάνωση, επιβεβαιώνουν ότι μόνος του δεν νίκησε κανείς... ποτέ!

Σήμερα, πρέπει να είναι όλοι απόλυτα ευχαριστημένοι για τον τρόπο που ενήργησαν. Το πρόβλημα όχι απλά δεν έσβησε, αλλά γιγαντώθηκε, και χορεύει πάνω στις στάχτες τους. Με τέτοιους εχθρούς που σφάζονται μεταξύ τους για αηδίες και απείρου κάλλους επικοινωνιακές μπαρούφες, τι να χρειάζεσαι τους φίλους; 

Με κυβερνητικές πλάτες, μέσα σε δύο μήνες το -2 έγινε +14, κι άσε τώρα τα κορόιδα να σφάζονται για το ποιος είναι χάρτινος, ποιος σώθηκε με χάρη, και ποιος θα πάρει τη 2η θέση. Η χώρα επέστρεψε στην κανονικότητα, και οι παρα-αθλητικές (sic) οργανώσεις στήνουν χορό γύρω από το κουφάρι όσων είχαν την ευκαιρία να δώσουν οξυγόνο στο ποδόσφαιρο. Ορισμένες φορές η ευφυία των ανθρώπων αποδεικνύεται λιγότερο χρήσιμη από την ανοησία των απέναντι...