Η ομάδα ξεκίνησε σωστά τον αγώνα με τον ΟΦΗ με την γνώριμη από τα παλιά τακτική φιλοσοφία μας παίζοντας με δυο χαφ, έχοντας τον Μπίσεσβαρ σαν επιτελικό μέσο και τους Στοχ, Λημνιό στα άκρα με τον Σφιντέρσκι στην κορυφή της επίθεσης.
Έτσι είδαμε από νωρίς κιόλας τον Λημνιό που ήταν σε καλή ημέρα να φτάνουμε στο γκολ με τον επίσης αρκετά καλό χθες Μπίσεσβαρ.
Στη συνέχεια παρουσιάσαμε και πάλι το γνωστό πρόβλημα που έχουμε φέτος που είναι έλλειψη ταχύτητας και αντοχής της ταχύτητας στα χαφ μας. Ο Ελ Καντουρί κυρίως και ο Μαουρίσιο σε μικρότερο βαθμό μη έχοντας τα τρεξίματα , έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα του ΟΦΗ να φανεί απειλητική και όχι μόνο, αλλά να ισοφαρίσει και να προηγηθεί στο σκορ.
Δε συζητώ καθόλου για την διαιτησία του ανεκδιήγητου διαιτητή Κουμπαράκη από το σύνδεσμο Θράκης, γιατί θα χαλάσω το στόμα μου...
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Φερέιρα βλέποντας ότι στον άξονα δε υπάρχουν οι αλληλοκαλύψεις και τα τρεξίματα που ήταν απαραίτητα για την ανατροπή στο σκορ, αποφάσισε να κάνει αλλαγές από το 46΄λεπτο και καλά έκανε, με την είσοδο του Εσίτι αντί του Ελ Καντουρί και του Μιχαηλίδη αντί του Ροντρίγκο.
Έτσι ενίσχυσε την αριστερή μας πλευρά με τον εξαιρετικό γι΄ άλλη μια φορά νεαρό Μιχαηλίδη, ενώ μετατόπισε τον Ίγκανσον στα δεξιά της άμυνας, η οποία ξεκίνησε με τρεις παίκτες πλέον πίσω, όπου ο Βαρέλα ήταν ο κεντρικός αμυντικός.
Ο Γιαννούλης μετατοπίσθηκε πιο μπροστά –και αυτό πολύ σωστό- αφού στο πρώτο ημίχρονο και μέχρι το 61΄λεπτο είδαμε και πάλι έναν ανούσιο εντελώς Στοχ , ο οποίος φάνηκε γι΄ άλλη μια φορά ότι έχασε εντελώς τη σπιρτάδα που είχε στο να ξεπερνάει ντριμπλάροντας τους αντιπάλους του.
Έτσι, με την είσοδο του Γιαννούλη είδαμε τον ΠΑΟΚ να βγαίνει πολλές φορές στην πλάτη των αμυντικών του ΟΦΗ και να δημιουργούνται έτσι κάποιες σωστές προϋποθέσεις για γκολ από τους επιθετικούς μας.
ΣΩΣΤΗ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΣΕ 3-4-3 ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΡΕΙΡΑ
Μέχρι εδώ όλα ήταν καλά και δε σας κρύβω ότι άρχισα να αισιοδοξώ ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί να ανατρέψει το αποτέλεσμα, με δεδομένο ότι παίζαμε και με παίκτη παραπάνω στην επίθεση.
Όταν ο Φερέιρα έκανε την αλλαγή του Μπίσεσβαρ με τον Μάτος και του Λημνιού με τον Ακπόμ κατάλαβα ότι θα πάμε σε ένα καθαρά 3-4-3 μέχρι το τέλος, με τον Μάτος να κάνει ότι έκανε και ο Γιαννούλης από την άλλη πλευρά ψάχνοντας τον Ακπόμ και τον Σβιντέρσκι στη κορυφή της επίθεσης.
Η αλλαγή του Τζόλη με τον Στοχ φαντάστηκα ότι έγινε για να μετατοπιστεί ο νεαρός επιθετικός μας στην πλευρά του Λημνιού που αποχώρησε από το παιχνίδι, τοποθετώντας έτσι ένα επιθετικό μας στα δεξιά της επίθεσης μας εκεί όπου ο ΟΦΗ είχε ένα τεράστιο κενό στην άμυνά του.
Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος του Φερέιρα κατά τη γνώμη μου. Γιατί όταν παίζεις με παίκτη παραπάνω, τότε διατηρείς στον άξονα τον Μπίσεσβαρ για να σου βγάζει τις ασιστ που μόνο αυτός μπορεί σε μια κλειστή άμυνα σ΄αυτην του ΟΦΗ.
Δεν έγινε κάτι τέτοιο. Έτσι δεν είχαμε καθόλου πλάτος στην επίθεση μας , κάτι που θα μπορούσε να το δώσει ο Λημνιός ή ακόμη και ο νεαρός Τζολης, αν έπαιζε μπροστά από τον Μάτος.
Το περίεργο είναι ότι είδαμε τον νεαρό Τζόλη να παίζει σαν τρίτο φορ μέσα στην περιοχή του ΟΦΗ, όπου δεν υπήρχαν χώροι για να βγει κάτι καλό, εκτός αν έβρισκαν οι παίκτες μας τη μπάλα με το κεφάλι.
Η επιλογή αυτή εξυπηρετούσε το παιχνίδι του ΟΦΗ που μας πήγε υποχρεωτικά στο παιχνίδι με σέντρες. Έτσι είδαμε πολλές φορές τον Μάτος να φτάνει στο χώρο του κέντρου και μόλις πλησίαζε το μπακ να τον μαρκάρει έβγαζε σέντρες ψάχνοντας τον Ακπόμ, τον Σφιντερσκι και τον Τζολη στην αντίπαλη άμυνα.
Κάτι που δεν ενδείκνυται στο ποδόσφαιρο ειδικά όταν παίζεις με παίκτη παραπάνω. Αν ο ΠΑΟΚ εκμεταλλευόταν την δεξιά πλευρά μας στην επίθεση όπου υπήρχε ένα τεράστιο κενό, τότε θα αναγκαζόταν να χαλάσει και η συνοχή και η ισορροπία στην άμυνα του ΟΦΗ και θα δημιουργούνταν σίγουρα πολύ πιο επικίνδυνες καταστάσεις στα καρέ του ΟΦΗ.
Άλλωστε κατ΄ αυτόν τον τρόπο προηγηθήκαμε στο σκορ και θα έπρεπε αυτό να το εκμεταλλευτούμε ακόμη περισσότερο στο δεύτερο ημιχρονο, καθότι ο ΟΦΗ έπαιζε με δέκα παίκτες
Παρότι το γκολ ποίημα του εξαιρετικού νεαρού Μιχαηλίδη μας γέμισε ελπίδες ότι θα ανατραπεί το σκορ, στη συνέχεια η αποβολή του Εσίτι με δεύτερη κίτρινη μας έκοψε εντελώς τα φτερά. Με αυτόν τον διαιτητή θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός ο Εσίτι σε μια φάση που δεν χρειαζόταν να δώσει την ευκαιρία στον απαράδεκτο διαιτητή να κάνει αυτό που ήθελε η ψυχή του.
ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΦΕΡΕΙΡΑ?
Εφόσον πας σε μια τέτοια τακτική στο δεύτερο ημίχρονο με δυο φουλ μπακ, δεν αλλάζεις τον Μπίσεσβαρ με τίποτε! Απλά τον αφήνεις μέσα σαν επιτελικό μέσο πίσω από τους δυο επιθετικούς που ήταν ο Ακπόμ και ο Σβιντέρσκι. Και αν θα κάνεις αλλαγή αυτή θα έπρεπε να είναι του Σβιντέρσκι με τον Τζόλη.
Έτσι είδαμε την ομάδα μας να παίζει αναγκαστικά με τον Εσίτι ψηλά κάτι που δεν ταιριάζει στα προσόντα του παίκτη μας, αλλά και τον Μαουρίσιο να παίζει κι αυτός ψηλά, αλλά χωρίς να είναι κι αυτός αυτός ο παίκτης για να φτάσει στο γκολ, αλλά ούτε να μοιράζει τις καλές ασιστ στους επιθετικούς μας , όπως το κάνει πολύ καλά ο Μπισεσβαρ. Και το ξαναλέω ο Μπίσεσβαρ στο ματς αυτό ήταν καλός και δεν έπρεπε να γίνει αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου