Με το τελευταίο σφύριγμα, όλοι οι ποδοσφαιριστές πήγαν στον προπονητή τους, τον έβαλαν στη μέση και πανηγύρισαν αγκαλιάζοντας τον σαν μικρά παιδιά. Αυτή είναι η μεγάλη νίκη του Γκαρσία.
Ο προπονητής του δικεφάλου σίγουρα δυσκολεύτηκε (όπως και ο προκάτοχος του) και δυσκολεύεται για αρκετούς λόγους, με ένα περιβάλλον που έχει υψηλές προσδοκίες λόγω των προηγούμενων επιτυχιών αλλά με μία ομάδα με πιο αδύναμο ρόστερ από το σύνολο που έφερε το νταμπλ. Ψάχνεται ο Γκαρσία και πέρασε μαζί με τους ποδοσφαιριστές του δύσκολες καταστάσεις ενώ δέχτηκε έντονη κριτική.
Κι όμως, η ομάδα κατάφερε έστω και έτσι να εξασφαλίσει την Ευρώπη, κυνηγάει τη δεύτερη θέση και βρίσκεται στον τελικό. Αλλά η μεγαλύτερη επιτυχία του τεχνικού του δικεφάλου είναι το κλίμα που υπάρχει στα αποδυτήρια. Δεν παρατηρείται συχνά μετά από νίκες οι παίκτες να τρέχουν απευθείας στον προπονητή.
Το είδαμε στον ημιτελικό και το έχουμε δει ξανά. Ο Γκαρσία κατάφερε να ενώσει την ομάδα, να φέρει την υγεία στα αποδυτήρια και να παίρνει από κάθε παίκτη το καλύτερο. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Ο Αουγκούστο ένα από αυτά. Ο Βραζιλιάνος «έμεινε στον πάγο» αλλά επέστρεψε και δίνει το 100 τοις 100. Ο Πασχαλάκης το ίδιο.
Ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς που δεν αγωνίζεται, ήταν ο πρώτος που έτρεξε στον Πάμπλο και πανηγύρισε μαζί του σαν μικρό παιδί. Είχαμε καιρό να δούμε τον ΠΑΟΚ να φέρεται σαν μια γροθιά, να είναι όλοι ενωμένοι στα αποδυτήρια. Όσον αφορά την πορεία των ασπρόμαυρων με Γκαρσία προπονητή, τι καλύτερο δηλαδή θα μπορούσε να κάνει αυτή η ομάδα; Αν μάλιστα πάρει το Κύπελλο, θα γράψει ιστορία.
Στον τελικό θα είναι το αουτσάιντερ, αλλά ποιος μπορεί να ξεγράψει πλέον αυτήν την όμορφη παρέα του Πάμπλο που…πέρασε τόσα, έχασε τα πάντα, βγήκε… ζωντανή και πλέον δεν έχει να χάσει τίποτα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου