Ο Γιάννης Καλμαζίδης είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές και αυτό δεν είναι μυστικό. Από τη μια μέρα στην άλλη, το καλοκαίρι του 2007, έγινε από παίκτης βοηθός προπονητή του Ηρακλή και δεν άργησε να κατακτήσει τίτλους. Στον ΠΑΟΚ αγαπήθηκε ως παίκτης αλλά κυρίως ως προπονητής καθώς στη διετία που ανέλαβε την ομάδα κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο και αυτοί ήταν οι πρώτοι τίτλοι στην ιστορία του τμήματος βόλεϊ του ΠΑΟΚ.
Κάτι η νοοτροπία του, κάτι το σουηδικό DNA του δίνουν στον Καλμαζίδη το μεγάλο προτέρημα της ηρεμίας. Μεθοδικός και με πλάνο, σπάνια έχει εκρήξεις και κυρίως έξυπνος. Ο Καλμαζίδης δεν πανικοβλήθηκε όταν ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε με ήττα στη Σύρο και όταν αργότερα έχασε από τον Ολυμπιακό. Δεν πανικοβλήθηκε γιατί ήξερε ότι η ομάδα που έφτιαξε έχει αρχή, μέση και τέλος και χρειάζεται τον απαραίτητο χρόνο για να φτάσει στο επίπεδο που απαιτείται.
Τρεις Έλληνες με μεγάλη εμπειρία και ποιότητα, ένας ξένος που εντυπωσίασε στο περσυνό πρωτάθλημα και άλλη τρεις πολύ ταλαντούχοι ξένοι ήταν οι βασικές επιλογές για τη φετινή σεζόν. Παράλληλα, οι υπόλοιπες επιλογές που γέμισαν το ρόστερ ήταν παίκτες συνειδητοποιημένοι για το ρόλο τους αλλά και ικανοί να τον υπηρετήσουν όπως ο προπονητής θα ήθελε.
Ο ΠΑΟΚ του Καλμαζίδη εξελίχθηκε σε μια ομάδα με εξαιρετικό μπλοκ, όπως και το 2015 όταν αντί για τον Μπράουν υπήρχε ο ταλαντούχος Ραγκέλ. Παράλληλα, ο ΠΑΟΚ εμφάνισε ένα δυνατό όπλο στη θέση του διαγώνιου, που τότε ήταν ο Γκόμεζ ενώ τώρα ο εντυπωσιακός Ούντρις. Κυρίως, όμως, ο Καλμαζίδης κατάφερε να μετατρέψει τον ΠΑΟΚ σε μια ομάδα με χημεία και ομοιογένεια παρότι άλλαξε σε μεγάλο βαθμό. Ο κόουτς του δικεφάλου κατάφερε να πείσει πολύ εύκολα τους παίκτες του να τον εμπιστευτούν και να δείξουν πίστη στο πλάνο.
Όταν όλα έδειχναν πως το φετινό πρωτάθλημα θα είναι μια μάχη Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στον ΠΑΟΚ δε λέγανε μεγάλα λόγια. Το αντίθετο μάλιστα. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ηρεμία του Καλμαζίδη και στη δουλειά του που δε συνοδεύεται από φωνές αλλά από διακριτικότητα και ουσία. Όσο το πρωτάθλημα εξελίσσεται τόσο μεγαλύτερη σιγουριά εμφανίζουν οι Θεσσαλονικείς στο παιχνίδι τους και αυτό τους κάνει να νιώθουν άτρωτοι. Ακόμα και στα ντέρμπι του δεύτερου γύρου ο ΠΑΟΚ δεν ένιωσε την πίεση αλλά έκανε το παιχνίδι του χωρίς να χάσει τίποτα από την ουσία και τους βαθμούς.
Ο Καλμαζίδης βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ίδια επτάδα αλλά έχει καταφέρει να ενεργοποιήσει και να κρατήσει «ζεστούς» πολλούς παίκτες από τον πάγκο. Το βασικό ερώτημα είναι κατά πόσο ο ΠΑΟΚ μπορεί να αντέξει στον ίδιο ρυθμό μέχρι το τέλος. Το φετινό πρωτάθλημα μοιάζει με μαραθώνιο και με δύο ακόμα εγχώριες διοργανώσεις οι δυνάμεις των παικτών κάποια στιγμή θα μειωθούν. Το ζήτημα είναι πότε θα μοιωθούν οι δυνάμεις και πότε θα έρθει ένα ενδεχόμενο ντεφορμάρισμα και κυρίως αν ο ΠΑΟΚ θα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει μέχρι τότε διαφορά ασφαλείας. Με τον Καλμαζίδη στον πάγκο, όμως, τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη και κυρίως οι παίκτες είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο για τον προπονητή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου