Πρώτιστα, να προφέρει χαρά στον κόσμο της, με νίκες, επιτυχίες, τρόπαια. Κατά δεύτερον, η οικονομική σταθερότητα, η εξέλιξη, η ανάπτυξη, ει δυνατόν το κέρδος. Όταν συνδυάζονται αυτά τα δύο, τότε το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, είναι αυτό που ψάχνουν όλες οι ομάδες στον κόσμο.
Ο περσινός ΠΑΟΚ πήρε κακό βαθμό και στα δύο την περσινή περίοδο. Είχε μία άσχημη λογιστική χρονιά, απόρροια του πολύ ακριβού μισθολογικά ρόστερ, αλλά και του ευρωπαϊκού αποκλεισμού, ενώ το αγωνιστικό φινάλε ήταν απογοητευτικό με την κατάληψη της 4ης θέσης στο πρωτάθλημα και την απώλεια του κυπέλλου στον τελικό του Βόλου.
Ο Δικέφαλος είχε να διαχειριστεί μία εξαιρετικά πολύπλοκη συνθήκη, αφού από την μία θα έπρεπε να ισορροπήσει τα οικονομικά του και από την άλλη να φτιάξει μία καλύτερη, πιο ανταγωνιστική ομάδα, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Στο πρώτο «μαξιλαράκι» της σεζόν, οι ασπρόμαυροι δείχνουν ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο και στα δύο μέτωπα. Η πρόκριση στους ομίλους του Conference League εξασφαλίζει έσοδα που μπορούν να φτάσουν ακόμα και σε διψήφιο αριθμό εκατομμυρίων ευρώ, ενώ οι καλοκαιρινές προσθο-αφαιρέσεις σε μεταγραφικό επίπεδο, δείχνουν προς το παρόν να βγάζουν θετικό αγωνιστικό και οικονομικό πρόσημο.
ΕΚΑΨΕ ΤΟ ΛΙΠΟΣ
Το φινάλε της περσινής σεζόν διευκόλυνε μερικούς αποχωρισμούς, που έμοιαζαν επιβεβλημένοι με βάση την αλήθεια του γηπέδου. Ο ΠΑΟΚ αποχαιρέτισε παίκτες που αποτέλεσαν μέλη της πιο πετυχημένης ομάδας στην ιστορία του (Ελ-Καντουρί 0,8 ετησίως – Μπίσεσβαρ 0,5 ετησίως), παίκτες που λόγω τραυματισμών που δεν είχαν να προσφέρουν τίποτα άλλο (Κούρτιτς, 1,2 ετησίως), αλλά και παίκτες που δεν δικαιολόγησαν με την προσφορά τους, τα πολύ βαριά συμβόλαια που είχαν (Νέλσον Ολιβέιρα, 1 ετησίως).
Με άλλα λόγια έκαψε το περιττό λίπος από τον οργανισμό του, αφαιρώντας μερικά πολύ βαριά συμβόλαια που δεν αποτελούσαν value for money. Μαζί με τις πωλήσεις των Ντόουγκλας Αουγκούστο (1,2 ετησίως), Ίνγκασον (1,2 ετησίως) και Νάρεϊ (0,5 ετησίως), αλλά και τις αποχωρήσεις παικτών με πιο μικρά συμβόλαια (Κάργας, Τιάγκο Ντάντας, Λούκας Τέιλορ) υπολογίζεται ότι ο ΠΑΟΚ αφαίρεσε από το μισθολογικό του φορτίο ένα ποσό που με την μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση με βάση το ρεπορτάζ, φτάνει (ή και ξεπερνά) τα 7,5 εκατομμύρια ευρώ, μιλάμε για ένα μεγάλο μέρος του περσινού μισθολογικού του μπάτζετ. Με άλλα λόγια, η εκκαθάριση ήταν τεράστια.
ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ
Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο ΠΑΟΚ μετρά 7+1 νέα πρόσωπα (Μπάμπα Ραχμάν, Τρόοστ-Έκονγκ, Μάρκος Αντόνιο, Οζντόεφ, Μεϊτέ, Σαμάτα, Ντεσπόντοφ και ανανέωση δανεισμού Κεντζιόρα) τα οποία είχαν όλα μία κοινή λογική σε ότι αφορά την απόκτηση τους.
Όλοι τους αποκτήθηκαν (είτε με κανονική μεταγραφή είτε με δανεισμό) για να έχουν πρωταγωνιστικούς ρόλους. Όλοι τους βρίσκονται στις πιο γόνιμες ηλικίες τους -ο μεγαλύτερος εξ' αυτών είναι ο 30χρονος Οζντόεφ. Επίσης, όλοι τους είναι παίκτες του εκατομμυρίου σε ετήσιο μισθό, ένα πλαφόν που για τα ελληνικά δεδομένα χαρακτηρίζει τους παίκτες από το πάνω ράφι!
Τα ετήσια συμβόλαιο και των 7+1 νέων αποκτημάτων είναι είτε οριακά κάτω από το εκατομμύριο, είτε οριακά πάνω από αυτό.
Αυτό, αφ' ενός δημιουργεί μία ιδανική μισθολογική ισορροπία εντός των αποδυτηρίων και αφ' ετέρου δείχνει μία ξεκάθαρη διάθεση του ΠΑΟΚ να προσθέσει παίκτες που θα πάρουν άμεσα πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν θα αποτελέσουν... μπαλώματα ή «στοιχήματα».
Πάλι λοιπόν με μία δημοσιογραφική προσπάθεια να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερη προσέγγιση και χωρίς να υπολογίζονται πιθανά μπόνους επίτευξης ατομικών και ομαδικών στόχων, ο ΠΑΟΚ έδωσε φέτος το καλοκαίρι συμβόλαια κοντά στα 8 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που μεγαλώνει κάπως αφού ο Δικέφαλος πληρώνει φέτος και το συμβόλαιο του Χάρη Τσιγγάρα, ο οποίος πέρσι αγωνίστηκε δανεικός στην Τουλούζ.
Με άλλα λόγια, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να χτίσει ένα ρόστερ, με μισθολογικό μπάτζετ ελαφρώς αυξημένο σε σχέση με πέρσι, αλλά με μία βασική διαφορά. Έφυγαν παίκτες που δεν είχαν ενεργό ρόλο ή σημαντική προσφορά και ήρθαν νέοι που προορίζονται για μέλη του βασικού κορμού, με πρωταγωνιστικό ρόλο. Πως λέγεται αυτό με μία λέξη; Αναβάθμιση.
ΟΙ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Στον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, τον οποίο μπορεί να δει ο καθένας στην ιστοσελίδα του Γ.Ε.ΜΗ αναφέρεται ότι ο Δικέφαλος είχε ζημιές για το πιο πρόσφατο λογιστικό έτος που ξεπερνούν τα 13 εκατομμύρια ευρώ, απόρροια πάρα πολλών οικονομικών και αγωνιστικών παραγόντων.
Αυτό σημαίνει ότι υπήρχε ανάγκη για οικονομικό εξορθολογισμό και λόγω του Financial Fair Play, που επιβάλλει σκληρές ποινές (από πρόστιμα και απαγόρευση μεταγραφών, μέχρι ευρωπαϊκό αποκλεισμό) στις ομάδες που σε βάθος τριετίας εμφανίζουν συσσωρευμένες ζημιές, που ξεπερνούν συγκεκριμένα όρια. Ως εκ τούτου, το φετινό κέρδος του ΠΑΟΚ από το μεταγραφικό καλοκαιρινό ισοζύγιο μοιάζει με μαξιλαράκι ασφαλείας για το μέλλον. Από τις πωλήσεις των Ντόουγκλας Αουγκούστο στην Ναντ (6 εκατομμύρια, εκ των οποίων το 30% πήγε στην Κορίνθιανς), Ίνγκι Ίνγκασον (3,5 εκατομμύρια), Νάρεϊ (2), Λούας Τέιλορ (0,3), αλλά και το 10% της πώλησης του Τσούμπα Άκπομ στον Άγιαξ (περίπου 1,2), ο ΠΑΟΚ έβαλε στα ταμεία του περίπου 11,2 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που οι μεταγραφές των Ντεσπόντοφ (3,5), Τρόοστ-Εκόνγκ (1,2), Οζντόεφ (πλησίασε το εκατομμύριο μαζί με κάποιες οφειλές του τουρκικού συλλόγου), συν το ενοίκιο στην Λάτσιο για τον Μάρκος Αντόνιο (0,3) κόστισαν κοντά στα 6 εκατομμύρια ευρώ. Αυτή η διαφορά στο net spending αυτού του καλοκαιριού (5.2 εκατομμύρια) θα βοηθήσει το εταιρικό μέλλον της ΠΑΕ ΠΑΟΚ που πρέπει να προσαρμόζεται και στους διεθνείς οικονομικούς νόμους που διέπουν το ποδόσφαιρο.
ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ Η... ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ
Κάπου εδώ, υπάρχει μία μεγάλη παρανόηση ανάμεσα στο λεγόμενο transfer profit (ή net transfer spending) και το καθαρό κέρδος σε μία λογιστική σεζόν για μία ομάδα.
Το ότι μία ομάδα μπορεί να βγάζει κέρδος στο μεταγραφικό ισοζύγιο σε μία χρονιά (εν ολίγοις να εισπράττει περισσότερα χρήματα από πωλήσεις από ότι δαπανά για αγορές) δεν σημαίνει απαραίτητα ότι βγάζει και κέρδη ως εταιρία στο τέλος της λογιστικής σεζόν. Αυτό θα ήταν το επιθυμητό, για κάθε ΠΑΕ, αλλά το ένα δεν φέρνει απαραίτητα και το άλλο.
Εδώ και λίγο καιρό υπάρχει μία μεγάλη παρανόηση στον κόσμο, σχετικά με το κέρδος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ από το μεταγραφικό παζάρι την τελευταία πενταετία (σύμφωνα με το Transfermarkt αποτιμάται στα 28,45 εκατομμύρια ευρώ) και την οικονομική της θέση.
Μα, αν ο ΠΑΟΚ ήταν κερδοφόρος, αν αυτά τα λεφτά πήγαιναν στην τσέπη του ιδιοκτήτη του (όπως κάποιοι κακεντρεχείς πιστεύουν), τότε δεν θα υπήρχε η παραμικρή ανάγκη για απανωτές και σχεδόν ετήσιες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, τις οποίες καλύπτει εξ' ολοκλήρου ο Ιβάν Σαββίδης.
Πρόσφατα το CIES (διεθνές κέντρο αθλητικών σπουδών) δημοσίευσε μία έρευνα, αναφορικά με το καθαρό μεταγραφικό κέρδος των ευρωπαϊκών συλλόγων στον αιώνα που διανύουμε (τα τελευταία 23 χρόνια δηλαδή).
Στην κορυφή βρέθηκε η Μπενφίκα με καθαρά κέρδη ύψους 722 εκατομμυρίων ευρώ, λίγο μπροστά από την Πόρτο και τον Άγιαξ, που εμφάνισαν κέρδη 672 και 584 εκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα.
Σε περίοπτες θέσεις βρίσκονται ομάδες όπως η Σάλτσμπουργκ (382 εκατομμύρια ευρώ), η Ουντινέζε (370), η Ντινάμο Ζάγκρεμπ (334), η Αϊντχόφεν (272) και η Μπράγκα (268).
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι όλες αυτές οι ομάδες μέσω της συγκεκριμένης πολιτικής κατάφεραν να ακμάσουν στον 21ο αιώνα.
Το κέρδος στον δείκτη του net transfer spending είναι λοιπόν ένας θετικός και όχι αρνητικός δείκτης. Μακάρι ο ΠΑΟΚ να είχε στο ίδιο χρονικό διάστημα της τελευταίας πενταετίας, όχι 30 εκατομμύρια ευρώ καθαρό κέρδος, αλλά διπλάσιο και τριπλάσιο. Μακάρι στην επόμενη πενταετία το καθαρό του κέρδος στο ισοζύγιο αγορών – πωλήσεων να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερο. Είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την εξέλιξη και την γιγάντωση του κλαμπ, όσοι δεν το βλέπουν είναι απλώς κοντόφθαλμοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου