(απο sdna.gr)Ο «Δικέφαλος» δεν χρειάζεται να παίξει στο στημένο παιχνίδι εντυπώσεων του αντιπάλου του, αρκεί να θυμηθεί ποιος είναι και θα κερδίσει το ντέρμπι έτσι κι αλλιώς.
Η νίκη του ΠΑΟΚ στο παιχνίδι της Κυριακής δεν του εξασφαλίζει κάτι. Θα του δώσει απλώς το ελάχιστο δυνατό βαθμολογικό προβάδισμα ενόψει πλέι – οφ. Και ασφαλώς ένα ισχυρό ψυχολογικό πλεονέκτημα για τα ντέρμπι που ακολουθούν.
Στην πραγματικότητα ωστόσο, το διακύβευμα είναι σαφώς μεγαλύτερο από τους τρεις βαθμούς – είναι η επιβεβαίωση της ίδιας της ταυτότητας του συλλόγου.
Ο ΠΑΟΚ δεν έχει να αποδείξει τίποτα, σε κανέναν. Το γεγονός ότι το ντέρμπι θα διεξαχθεί με ξένους διαιτητές και VAR οφείλεται στις δικές του προσπάθειες κυρίως. Αν ήταν στο χέρι του αντιπάλου του το ματς θα σφύριζε κάποιο παλικαράκι τύπου… Σπάθα και το αποτέλεσμα θα το ξέραμε ήδη όλοι, όπως άλλωστε και την έκβαση του πρωταθλήματος.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, το επαναλαμβάνω, παρά τα λάθη του, δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα, σε κανέναν.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνει, είναι να παίξει ποδόσφαιρο.
Να μην τσιμπήσει ούτε πριν, ούτε μετά στο στημένο παιχνίδι εντυπώσεων του Ολυμπιακού. Να μην μπει στην διαδικασία συζητήσεων και αντεγκλίσεων με τους γνωστούς, γραφικούς και χυδαίους spokesmen των «ερυθρολεύκων», τους όψιμους συμμάχους τους και τα διάφορα, θλιβερά τσιράκια τους.
Να μην στήσει κατάπτυστες «επιτροπές υποδοχής» και να μην έχει …χαλασμένες πόρτες στα αποδυτήρια.
Να φροντίσει για την ασφάλεια της αποστολής του Ολυμπιακού, από την πρώτη στιγμή που θα βρεθεί στην Τούμπα, μέχρι την τελευταία.
Να λάβει τα μέτρα του ώστε να μην πέσει ούτε βλέφαρο από τις κερκίδες στον αγωνιστικό χώρο.
Να «ψήσει» τον κόσμο να απαντά σε τυχόν προκλήσεις, μόνο με φωνή και πάθος.
Να δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για μια ποδοσφαιρική μάχη κορυφής και τίποτα περισσότερο από αυτό.
Ο ΠΑΟΚ, με πιο απλά, λόγια, οφείλει να είναι ΠΑΟΚ.
Ένα κλαμπ που δεν φοβήθηκε ποτέ και κανέναν, που θέλει και ξέρει να παίζει ωραία μπάλα, που δεν χρειάζεται, ούτε επιδιώκει εξωτερική βοήθεια από πουθενά, που διεκδικεί στα ίσια ό,τι αξίζει.
Ο ΠΑΟΚ δεν είναι η απάντηση στον Βαγγέλη Μαρινάκη – προς Θεού, μην τον μικραίνουμε τόσο.
Είναι οι φλέβες στον λαιμό των ξελαρυγγιασμένων παιδιών στην θύρα 4 και τα δακρυσμένα μάτια των παππούδων που έχτισαν την Τούμπα. Είναι μια ιστορία γεμάτη άνισες μάχες, πισώπλατες «μαχαιριές» και προμελετημένες αδικίες που δεν τον λύγισαν, παρά μονάχα τον έκαναν πιο δυνατό. Τόσο δυνατό, ώστε μετά από ένα πρωτάθλημα που χάθηκε στα χαρτιά, επέστρεψε και πήρε το επόμενο αήττητος!
Ο ΠΑΟΚ είναι η συσπείρωση στα δύσκολα κι εκείνος ο σπάνιος, σχεδόν ανεξήγητος συντονισμός κόσμου και παικτών, που όταν συμβαίνει, όταν όλα έρχονται και δένουν, τότε η φωνή της κερκίδας γίνεται τάκλιν στο χορτάρι και πάθος σε κάθε προσωπική μονομαχία, το οποίο επιστρέφει και πάλι στα τσιμέντα και πολλαπλασιάζεται, προτού μετατραπεί σε ορμητικό ποτάμι και πνίξει κάθε αντίπαλο.
Ο ΠΑΟΚ είναι τα παραπάνω και πολλά ακόμη.
Κυρίως είναι αυτός που μπαίνει στο γήπεδο με ψηλά το κεφάλι και βγαίνει με ψηλά το κεφάλι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, αφού τα έχει δώσει όλα για την νίκη.
Τούτο πρέπει να διαφυλάξει την Κυριακή.
Και είμαι βέβαιος πώς αν το κάνει, θα κερδίσει το ματς και ταυτόχρονα θα κερδίσει και πολλά περισσότερα: σε μια εποχή θολούρας, λάσπης και παραπληροφόρησης, θα έχει βρει ξανά τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου