Η άποψη μου δεν αλλάζει, ούτε παραγνωρίζω την αξία του χρόνου στη δημιουργία μιας καλής ομάδας και της υπομονής, αλλά φέτος φοβάμαι ότι ίσως δεν πάμε καλά.
Βλέπω σημάδια όχι καλής λειτουργίας στην ομάδα. Πρώτα-πρώτα, με την έλευσή του για δεύτερη φορά περιμέναμε ότι θα εκλείψουν οι αρρυθμίες οι οποίες προκάλεσαν την απομάκρυνσή του, πριν από δύο χρόνια. «Τι διάολο, σκεφτήκαμε, αφού ο ΠΑΟΚ του ζήτησε να επανέλθει, κάποιους όρους θα έβαλε». Βλέπουμε να εξέλιπε μόνο μία από αυτές τις αρρυθμίες και να παραμένουν αρκετές. Όπως η γνωστή δυστοκία στις μεταγραφές, οι αιώνιες διαπραγματεύσεις για μικροποσά κλπ.
Αντί να προετοιμάζει την ομάδα αποκλειστικά για τους στόχους της, έφυγε προετοιμασία με 30 παίκτες που η ομάδα του ζήτησε να τους αξιολογήσει. Λάθος μεγάλο, κακώς το δέχτηκε. Ταυτόχρονα, η απαίτησή του (λογικότατη για κάθε σοβαρό και φιλόδοξο προπονητή) να έχει όλο το επιθυμητό ρόστερ από την αρχή της προετοιμασίας ουδόλως ικανοποιήθηκε. Αποτέλεσμα, πήγε να γίνει η μεγάλη στραβή με την Μποχίμιαν και δεν ξέρουμε αν θα τη γλιτώσουμε στο τέλος.
Υπάρχουν όμως και σημάδια ανησυχίας στη δική του ευθύνη. Ένα είναι οι πολλοί παίκτες μεγάλης ηλικίας. Ναι μεν είναι παίκτες ποιότητας, ορισμένοι ξαναδούλεψαν μαζί του με τεράστια επιτυχία, ναι μεν το στυλ του δεν προβλέπει μεγάλες εντάσεις αλλά με οκτώ παίκτες άνω των 30 ετών στην 11άδα και άλλους δύο στο ρόστερ (και πιθανόν άλλους δύο από τις αναμενόμενες μεταγραφές), καλή ομάδα ποδοσφαίρου δεν γίνεται. Και στην Αλ Χιλάλ όταν κατέκτησε το ασιατικό Champions League, είχε μεγάλους παίκτες, όπως είδα, αλλά όχι τόσους πολλούς και κυρίως παίκτες μεγαλύτερης αξίας, με συμβόλαια πάνω από 5 εκατ. ευρώ.
Ναι μεν η ταχύτητα δεν θα είναι το χαρακτηριστικό του ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου (ούτε των άλλων ομάδων με τις οποίες έκανε θαύματα δεν ήταν) αλλά ο ΠΑΟΚ προχθές στο δεύτερο ημίχρονο θύμιζε ομάδα βετεράνων. Όταν έφθαναν έξω από την περιοχή, τεχνίτες παίκτες, δεν ήξεραν τι να κάνουν την μπάλα, διότι απλά έξω από την περιοχή φτάνεις με κάποια ένταση και ταχύτητα για να είσαι επικίνδυνος. Όλοι δε οι φίλαθλοι με τους οποίους συζήτησα ήταν σίγουροι ότι σε περίπτωση παράτασης δεν θα είχαμε καμιά τύχη. Η ομάδα είχε «κρεμάσει» προ πολλού. Και δεν είναι μόνο η ταχύτητα αλλά και η αντοχή. Η ομάδα δεν έχει αθλητικές δυνάμεις. Έχει ποιότητα, έχει τέχνη αλλά επαρκούν αυτά; Απόδειξη ότι στο καθημερινό ρεπορτάζ ήδη διαβάζουμε για παίκτες που κάνουν αποφόρτιση. Είναι λογικό αυτό τόσο νωρίς χωρίς διπλούς αγώνες;
Η πρωταθλήτρια ομάδα του ΠΑΟΚ έβγαζε μεγάλη ένταση και αθλητική ενέργεια από Άκμπομ και Ζαμπά και σε μικρότερο βαθμό από Λημνιό, είχε τρεξίματα από Πέλκα και από Κάνιας και επιθετική ένταση για κάποια χρονικά διαστήματα από τον Μάτος. Είχε δε Πασχαλάκη, Βιεϊρίνια, Βαρέλα, Κρέσπο, Καντουρί, Μπίσεσβαρ από τέσσερα, στο ξεκίνημα, έως δύο χρόνια νεότερους, στο τέλος. Σήμερα ένταση δεν βγάζει σχεδόν κανείς. Άρα όποιοι παίκτες αποκτηθούν από εδώ και στο εξής, οι οποίοι πιθανόν να είναι και πέντε, θα πρέπει να είναι καλύτερης ηλικίας για να δώσουν λίγη αθλητική ένταση.
Επίσης ανησύχησα από κάτι ακόμη. Ξέρουμε ότι ανέτοιμος παίκτης δεν παίζει, όποιος κι αν είναι. Αυτό είναι δόγμα στο ποδόσφαιρό όπως το τόνιζε διαρκώς και ο Χουμπ Στέφενς. Ο Ολιβέιρα προχθές δεν ήταν καλά όλη την εβδομάδα. Από δύο παίκτες σε μια θέση σαφώς ο προπονητής διαλέγει τον καταλληλότερο, αλλά εφόσον είναι και οι δύο καλά. Αν ο ένας δεν είναι (Ολιβέιρα) απλά παίζει ο άλλος (Σφιντέρσκι). Επίσης, στον αγώνα πρέπει να βγαίνει αμέσως ένας παίκτης ο οποίος έχει κάπου ενοχλήσεις. Απόλυτο δόγμα κι αυτό. Ο Πορτογάλος το έδειχνε από ώρα ότι έχει ενοχλήσεις. Η απόδοσή του, όχι σπουδαία εξ αρχής, σταδιακά είχε πέσει. Έπρεπε τουλάχιστον να είχε αντικατασταθεί πιο γρήγορα.
Και μια φαινομενικά ασήμαντη αλλά ίσως σημαντική σημειολογική λεπτομέρεια. Το ντύσιμο του Λουτσέσκου στον πρώτο αγώνα στην Ιρλανδία. Ενώ πάντα φοράει κουστούμι, τέλειο, εμφανίστηκε με τζιν, γυρισμένο χαμηλά, αθλητικό παπούτσι χωρίς κάλτσα και σπορ σακάκι. Τι μήνυμα έδωσε και γιατί οι παίκτες του να μην υποτιμούσαν την αντίπαλη ομάδα; Όλος ο ΠΑΟΚ υποτίμησε την Μποχίμιαν και πιθανότατα διατήρησαν τις εντάσεις στην προετοιμασία περισσότερο από όσο θα έπρεπε θεωρώντας τον αγώνα διαχειριστικό. Μέχρι και ο τελειομανής Ράζβαν, ο οποίος σε κάθε αγώνα κρατάει όλους σε «τσίτα τελικού», χαλάρωσε και κόντεψε να το πληρώσει.
Ο Ράζβαν επέστρεψε πολύ πιο σίγουρος για τη δουλειά του, πολύ αισιόδοξος, πολύ πιο φιλόδοξος και όλα αυτά μας γεμίζουν αισιοδοξία. Μακάρι οι παρατηρήσεις αυτές να αποδειχτούν λανθασμένες ή, αν όχι, μακάρι τα ζητήματα που επισημαίνονται να διορθωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου