Αντιθέτως
υποστηρίζω ένα μοντέλο σφιχτό, νοικοκυρεμένο, χωρίς σπατάλες, με αρχές που
ορίζει η ομάδα, ταβάνι ως προς τις αμοιβές, το οποίο όμως να στηρίζεται σε ένα
ποδοσφαιρικό ορθολογισμό και σε συγκεκριμένο σχέδιο με βάση τους στόχους.
Το αποτυχημένο μοντέλο
Το αποτυχημένο μοντέλο των αλόγιστων μεταγραφών και ιδιαίτερα μεγάλων τέως καλών παικτών και ανισοτήτων στα συμβόλαια που απορρίπτω, είναι αυτό που ακολουθούν οι τουρκικές ομάδες και πρόσφατα ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, ενώ ο Ολυμπιακός μόλις άρχισε να το αμφισβητεί, μετά από μια περίοδο κατά την οποία το είχε ‘τερματίσει΄, κατά τη γλώσσα της νεολαίας, έχοντας αντιληφθεί πλήρως την ματαιότητα.
Να σημειωθεί ότι το ίδιο μοντέλο εφαρμόζουν ομάδες της Αραβικής χερσονήσου, η Κίνα, η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ, χώρες υποδεέστερες ποδοσφαιρικά, με κοινό του οποίου το ενδιαφέρον για το άθλημα είναι όψιμο, χωρίς γνώση, παρελθόν και παράδοση και έτσι είναι φυσιολογικό να προσελκύεται από τα μεγάλα ονόματα, έστω και στη δύση τους. Το δυσάρεστο είναι τέτοια ροπή να έχει και το ελληνικό κοινό (όπως και το τουρκικό) και να χαλάει τον κόσμο στα αεροδρόμια για 35άρηδες, πρώην αστέρες και να κατευθύνει έτσι και τις διοικήσεις σε τέτοια πολιτική.
Αστοχίες της Τουρκίας
Η αποτυχία του μοντέλου αυτού πιστοποιείται στην Τουρκία από τα δυσανάλογα αποτελέσματα των ομάδων τους στην Ευρώπη, σε σχέση με τα χρήματα που ξοδεύονται και την όλη δυναμική της χώρας. Η Τουρκία έχει μεν την 10η θέση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ (έναντι της 15ης της Ελλάδας) αλλά συναγωνίζεται με χώρες οι οποίες έχουν το 1/10 του πληθυσμού της. Για ποιο λόγο; Ακριβώς διότι οι τελευταίες είναι οι κύριοι εκφραστές του ποδοσφαιρικού ορθολογισμού, ενώ η ίδια του παραλογισμού. Την προσπερνούν η Ολλανδία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο και η Τσεχία και την ακολουθούν η Νορβηγία, το Ισραήλ και η Δανία. Δεν θα βρείτε στα ρόστερ των μεγάλων ομάδων αυτών των πρωταθλημάτων ούτε ένα μεγάλο παίκτη στη δύση και στην πτώση του.
Πώς λειτουργούν οι ομάδες της
Η Τουρκία όμως μπορεί να σταθεί σε ένα καλό επίπεδο, όπως είπαμε όχι αυτό που θα έπρεπε για εκείνην αλλά έστω οριακά καλό, διότι έχει μεγάλη παραγωγή ταλέντων που πλαισιώνουν τα ρόστερ. Λόγω του πληθυσμού της. Δηλαδή όχι μεγαλύτερο από την Ελλάδα, αναλογικά. Για να γίνει κατανοητό, αν η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων παράγει Χ παίκτες υψηλού επιπέδου, η Τουρκία λόγω πληθυσμού παράγει 8Χ. Καθώς οι Χ παίκτες της Ελλάδας θα μοιραστούν στις τέσσερις μεγάλες ομάδες της, οι 8Χ της Τουρκίας θα μοιραστούν επίσης σε τέσσερις, άντε και άλλες δύο-τρεις μεγάλες ομάδες. Έτσι, χρησιμοποιώντας πολλούς ντόπιους καλούς νεαρούς παίκτες, πριν πάρουν μεταγραφή στο εξωτερικό, όπως οι δικοί μας, κάποιους καλούς παίκτες σε σωστή ηλικία που αγοράζουν, Τούρκους του εξωτερικού και ειδικά της Γερμανίας οι οποίοι πηγαίνουν ή επιστρέφουν εκεί και ένα στρατό μεγάλων ονομάτων στη δύση της καριέρας τους δημιουργούν αξιόλογα ρόστερ, τα οποία ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, πετυχαίνουν δυσανάλογα αποτελέσματα. Προφανώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Τρελά λεφτά στον κουβά
Να σημειωθεί ότι προσφέρουν τρελά συμβόλαια και πολλοί παίκτες που αγοράστηκαν με τρελά λεφτά, αποχωρούν σύντομα, χωρίς κανένα όφελος και πάλι από την αρχή. Επίσης, είναι κατανοητό γιατί, υπό αυτές τις προϋποθέσεις οι ομάδες αλλάζουν και τους προπονητές σαν τα πουκάμισα, παίρνοντας συχνά και προπονητές μεγάλα ονόματα στη δύση τους, όπως ο Μουρίνιο στην Φενερμπαχτσέ.
Έχουν όμως οικονομική δυναμική
Έχουν όμως οι τουρκικές ομάδες την πολυτέλεια να το κάνουν αυτό, ακριβώς λόγω του πληθυσμού της χώρας. Οι φίλαθλοι των μεγάλων ομάδων είναι πολύ περισσότεροι από τους αντίστοιχους δικούς μας (μόνο η Κωνσταντινούπολη έχει 20 εκατ.) κάτι που έχει επίπτωση στα έσοδα. Τεράστια καινούργια γήπεδα, εισιτήρια διαρκείας και απλά, κατανάλωση προϊόντων των ομάδων, τηλεθέαση-διαφήμιση κλπ.
Να μην τους αντιγράψουμε
Είναι δικαίωμά τους βέβαια να λειτουργούν έτσι αλλά δεν είναι καθόλου δικαίωμά μας να τους αντιγράψουμε. Διότι είναι βέβαιο ότι θα ‘μπατάρουμε’.
Τα αφεντικά που τρελάθηκαν
Τα αφεντικά
που τρελάθηκαν φέτος και άρχισαν να εφαρμόζουν αυτό το αποτυχημένο μοντέλο
είναι του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ.
Ο Παναθηναϊκός
Απέφυγε τις πολλές μεγάλες ηλικίες αλλά ξόδεψε πολλά χρήματα,έδωσε ακριβά και μακροχρόνια συμβόλαια, τα οποία, ιδιαίτερα αν δεν πετύχει τους στόχους οι οποίοι δεν είναι τίποτα λιγότερο από το πρωτάθλημα και τον τελικό του Conference, θα υποθηκεύσουν το μέλλον του. Δικαιολογείται κάπως διότι ο πόθος των οπαδών για ένα τίτλο είναι αβάσταχτος. Ξόδεψε 17 εκατομμύρια σε μεταγραφές, με μηδενικές πωλήσεις, απέκτησε παίκτες αξίας 45 εκατ. στο Transfermarkt, έδωσε μεγάλα συμβόλαια και όλα θα κριθούν στο αν θα πιάσουν όλοι αυτοί και αν θα γίνουν ομάδα, τη στιγμή που και ο προπονητής του ήδη αμφισβητείται και βρίσκεται υπό πίεση.
Στην ΑΕΚ
Ιδιαίτερα με την τελευταία μεταγραφή, βλέπουμε την κλασική περίπτωση των ‘παιδικών ασθενειών’ ενός νέου προέδρου. Δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς τίποτα, οι έχοντες γνώση καταλαβαίνουν. Απλά εδώ υπήρχε στα δύο τελευταία χρόνια ένα συγκεκριμένο μοντέλο, βασισμένο πάνω στον Αλμέιδα, που της έδωσε ένα πρωτάθλημα και μια απώλεια, και τα δύο στην τελευταία αγωνιστική και αυτό φαίνεται να διαταράσσεται. Ήδη ρετάρει. Δεν ξέρουμε πώς θα λειτουργήσει και πώς θα ξεπεράσει την περσινή απώλεια του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ. Να σημειωθεί εδώ ότι και ο ΠΑΟΚ είχε την απώλεια του κλεμμένου πρωταθλήματος την οποία ξεπέρασε και με το παραπάνω, αλλά η κλοπή μπορεί να σε πεισμώσει (ιδιαίτερα αν έχεις έναν Λουτσέσκου) περισσότερο από την ατυχία. Η τελευταία σε αποτελειώνει. Έδωσε κι αυτή μεγάλα συμβόλαια αλλά αυτό για την ώρα δεν φαίνεται να είναι πρόβλημα για τον νέο ιδιοκτήτη της, μέχρι τουλάχιστον να μάθει…
Στον Ολυμπιακό
Είχαμε στα δύο τελευταία χρόνια το φαινόμενο ενός παραλογισμού και μιας κατάστασης που μοιάζει με έναν παίκτη της ρουλέτας ο οποίος ποντάρει συνεχώς και αλόγιστα, χάνει και κάποια στιγμή του βγαίνει. Για ενάμιση χρόνο πήρε και έδωσε δεκάδες παίκτες, ανάμεσά τους ό,τι ‘σαπάκι’ κυκλοφορούσε,σπατάλησε, έχασε και, ω του θαύματος, η τελευταία φουρνιά του Ιανουαρίου, ομολογουμένως αρκετά μελετημένη και ποιοτική και με έναν προπονητή που κατάφερε να την κάνει ομάδα μέσα σε λίγες εβδομάδες, έκανε το θαύμα. Ό,τι δεν είχε πετύχει ποτέ ούτε εκείνος ούτε κάποιος άλλος ελληνικός σύλλογος. Οι μεταγραφές του δεν είναι κακές, πήρε βέβαια κι αυτός τρεις παίκτες άνω των 30 (ο ένας 36) αλλά είχε και απώλειες των Φορτούνη και Ποντένσε, σε κρίσιμες θέσεις, τις οποίες όπως φαίνεται δεν κάλυψε. Και ήδη έχει αρχίσει να συζητιέται ότι ο Μεντιλίμπαρ σε όλη σχεδόν την καριέρα του αναλαμβάνει στη μέση, πετυχαίνει το στόχο και στην αρχή της νέας χρονιάς απολύεται.
Ποιος δεν θα κάνει παρέλαση;
Αυτή τη στιγμή το κύριο θέμα συζήτησης των φιλάθλων είναι ποιος προπονητής από τις ομάδες του τέως ΠΟΚ δεν θα κάνει παρέλαση. Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε. Στον Παναθηναϊκό, ανυπομονησία, στην ΑΕΚ γενική ακαταστασία και στον Ολυμπιακό ένας Μεντιλίμπαρ πολύ ευγενικός, μετριοπαθής που, αν και ακόμη ηρωοποιημένος, θα τον φάνε με μερικά ακόμη κακά αποτελέσματα. Υπάρχει και μια πιθανότητα να μην κάνει κανείς.
Όλα αυτά αποτελούν ευκαιρία για τον
ΠΑΟΚ
Ο ΠΑΟΚ με την σφιχτή και νοικοκυρεμένη πολιτική του δεν αντιμετωπίζει
τέτοιο φόβο. Αφού και εκείνος βέβαια έκανε στο παρελθόν κάποιες τέτοιες
μεταγραφές, παικτών και προσλήψεις προπονητών (Μπερμπάτοφ, Στέφενς). Οι απειλές
για τον ΠΑΟΚ έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση, από το …παρασφίξιμο!
Η πολιτική των ανταγωνιστών του
αποτελεί ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ για το repeat.
Ιδιαίτερα αν λειτουργούσε λίγο καλύτερα με βάση τις επιθυμίες του Λουτσέσκου στις μεταγραφές, θα ήταν το απόλυτο φαβορί. Και πάλι είναι αυτή τη στιγμή αλλά με μικρό προβάδισμα. Προσωπικά δεν δίνω φέτος καμιά τύχη στην ΑΕΚ. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν ‘σκυλιάσει’, ο ένας λόγω μακρόχρονης πενίας τίτλων και ο άλλος λόγω των 100 χρόνων του, αλλά δεν ξέρουμε πόσο αυτό θα τους βγει θετικά.
Ο ΠΑΟΚ έχει τα ζητήματά του κι αυτός
Θα παίξουν οι δύο κομβικοί Μπακαγιόκο και Λόβρεν?
Πόσο σύντομα ο Λουτσέσκου θα ξανακάνει τη δική του ομάδα?
Κάποιοι παίκτες είναι κουρασμένοι από πέρσι καθώς έκαναν ατομικά ρεκόρ αγώνων.
Ο Κωνσταντέλιας πόσο γρήγορα θα επανέρθει στο περσινό επίπεδο?
Θα είναι ο Τάισον στα 37 του επιδραστικός όσο πέρσι?
Θα αντέξει το ρόστερ στο κέντρο και γενικά οι εννέα 30plus βασικοί παίκτες στο βάρος δύο απαιτητικών διοργανώσεων?
Και δύο μεγάλα πλεονεκτήματα
Ωστόσο αυτά είναι λιγότερο σοβαρά ερωτηματικά από τα αντίστοιχα των τριών ανταγωνιστών του. Έχει το βασικό πλεονέκτημα του προπονητή του και της εξαιρετικής και στρωμένης από πέρσι μεσοεπιθετικής γραμμής.
Εν κατακλείδι εκτιμώ ότι ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή είναι σε καλύτερη θέση για το πρωτάθλημα αλλά ίσως αναγκαστεί να επιλέξει διοργάνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου