Ναι, η ευκαιρία της φετινής σεζόν χάθηκε. Και δεν ήταν ευκαιρία στα λόγια, αποδείχτηκε μέσα στο γήπεδο ότι ο ΠΑΟΚ μπορούσε, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν ήταν θέμα ατυχίας, ήταν οι λεπτομέρειες. Ο ΠΑΟΚ δεν αποδείχτηκε ικανός σε αυτές. Εκανε δύο κρίσιμα λάθη, στο ένα δέχτηκε γκολ, στο άλλο παίκτης του έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι της ομάδας του.
Είδε τους Γάλλους να κάνουν ένα - δύο κρίσιμα λάθη, αλλά δεν τα εκμεταλλεύτηκε με τον Τσόλακ να μην σημαδεύει σωστά. Εφτασε φάτσα με τον Ματαντά, αλλά δεν τον νίκησε σε δυο - τρεις περιπτώσεις, γιατί τα τελειώματα δεν ήταν καλά, ή δεν ήταν ιδανικά. Αν θες να βελτιωθείς πρέπει να βλέπεις την αλήθεια.
Καλός ο Μπίσεσβαρ, αλλά ο Παγιέ σαφώς καλύτερος. Ο ΠΑΟΚ μπόρεσε με τη δουλειά του προπονητή του και των παικτών του στο τακτικό κομμάτι να εξαφανίσει την απόσταση που τον χωρίζει από την Μαρσέιγ μέσα στο γήπεδο, η διαφορά στην ατομική ποιότητα ήταν όμως εκεί, σχεδόν σε κάθε φάση του ματς.
Το βλέπεις, το κατανοείς και κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να το βελτιώσεις την επόμενη σεζόν και μπορείς να το βελτιώσεις. Δεν κλαις πάνω από την χαμένη ευκαιρία, ίσα ίσα που την κάνεις δύναμη για να κυνηγήσεις την αμέσως επόμενη που θα σου δοθεί. Και αυτό όφελος της φετινής σεζόν ήταν…
Όπως τεράστιο όφελος ήταν η συμπεριφορά των οπαδών στην Τούμπα. Το έζησαν, το λάτρεψαν και το επιβράβευσαν. Σπουδαίο, μεγάλο, υπέροχο. Όταν το ζεις και βλέπεις πόσο ωραίο είναι, θες να το ξαναζήσεις. Όταν τελειώνει ένα ματς που σε πλήγωσε, σε στεναχώρησε, αλλά σε γέμισε και εσύ ως οπαδός γράφεις αυτό το epic φινάλε, τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν και οι ήττες που μπορείς να στείλεις το μήνυμά σου και αυτό να μην είναι οι αποδοκιμασίες, ή μπούκες ή ρίψεις αντικειμένων, αλλά το χειροκρότημα και το τραγούδι.
Οσο και να ψάχνω στο παρελθόν τέτοια βραδιά ήττας η Τούμπα δεν θυμάμαι να έχει ξαναζήσει. Και στο ποδόσφαιρο το ξέρουν όλοι, δεν μεγαλώνεις μόνο από τις βραδιές της νίκης και του θριάμβου, αλλά κυρίως από αυτές που έδειξες ότι ξέρεις πώς να διαχειρίζεσαι τις ήττες και να τις γυρίζεις υπέρ σου.
Ο ΠΑΟΚ σε μία σεζόν που έπαιξε 16 ευρωπαϊκά ματς είχε μεγάλες βραδιές, έσπασε ρεκόρ, ξόρκισε κατάρες, γνώρισε ήττες, έφαγε τα μούτρα του, σηκώθηκε, άντεξε, πάλεψε και έφτασε πολύ μακριά. Το κέρδος είναι ότι το έζησε μέχρι την τελευταία σταγόνα και κατάλαβε πόσο σπουδαίο και πόσο μεγάλο είναι. Το κατάλαβαν όλοι, μέχρι και ο τελευταίος οπαδός του στην άλλη άκρη του κόσμου. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αποχαιρέτησε τη διοργάνωση με εικόνες από ένα μεγάλο αποχαιρετιστήριο πάρτι.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην πραγματική ζωή μας όπου όλοι μας ζούμε το αποχαιρετιστήριο πάρτι όταν τελειώνει το σχολείο με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Με τη διαφορά ότι στη ζωή αυτό το πάρτι το νοσταλγούμε για πάντα, γιατί δεν θα το ξαναζήσουμε ποτέ, στο ποδόσφαιρο έχεις την ευκαιρία να το ζήσεις την αμέσως επόμενη σεζόν. Και ο ΠΑΟΚ θα την έχει αυτή την ευκαιρία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου