(απο sdna.gr)Κόντρα σε όλους και σε όλα. Σαν ασπρόμαυρη Λερναία Ύδρα. Ένα αληθινό έργο τέχνης από τον Λουτσέσκου και τον ΠΑΟΚ Του. (Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος)
Πρώτος «λαβώθηκε» ο Μπίσε. Μία γερή κλοτσιά λίγο πριν το τέλος του πρώτου μέρους τον… τελείωσε από νωρίς.
Μετά, ο Μιτρίτσα. Ο Ρουμάνος ανακατωσούρας ήρθε από τον πάγκο, προκάλεσε ένα μικρό χάος στο γήπεδο, μα κάτι τον τράβηξε. Έξω!
Λίγο πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας ξάπλωσε στο χορτάρι κι ο Αουγκούστο. «Τέζα» κι αυτός.
Τρεις αναγκαστικές αλλαγές στο ίδιο ματς! Σπάνιο. Ανήκουστο. Λυγίζει και τις πιο ισχυρές ομάδες. Διαλύει κάθε προπονητικό πλάνο.
Λίγες ημέρες πριν τον επαναληπτικό ένα μυϊκό πρόβλημα ανάγκασε τον Χάρη Τσιγγάρα να μην ταξιδέψει καν στην Αθήνα. Από την αποστολή έλειπε και ο Σάστρε, πρόβλημα της τελευταίας στιγμής.
Στο πρώτο παιχνίδι ο Λέο Ζαμπά έβγαλε τον ώμο του, ο Βιεϊρίνια βρισκόταν στον πάγκο με πολιτικά. Ο Ομάρ την είχε πατήσει στο ζέσταμα του επαναληπτικού με την Μαρσέιγ, ο Μιχαηλίδης έχει κάνα μήνα που χτύπησε.
Το σύνολον 9! Σχεδόν μία ολόκληρη ενδεκάδα! Ο ΠΑΟΚ μπήκε στην παράταση διαλυμένος από την κούραση, την υπερ-προσπάθεια, έχοντας μείον εννέα παίκτες!
Στην πορεία της παράτασης αποβλήθηκαν τόσο ο Αουγκούστο, όσο και ο Χρήστος Καρυπίδης, άρχισε να αδειάζει και ο πάγκος!
Μόνο που όσο υπήρχαν 11 άτομα που φορούσαν τις ασπρόμαυρες φανέλες μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ο Δικέφαλος ήταν αποφασισμένος να πάρει αυτό που άξιζε. Και το πήρε!
Ήταν ένα αληθινό αριστούργημα του Ράζβαν Λουτσέσκου. Ένα έργο τέχνης. Ένα κομψοτέχνημα. Η δουλειά που κάνει από την πρώτη μέρα, βγήκε σε αυτά τα 120 λεπτά.
Όχι, τόσο σε επίπεδο ομορφιάς, στιλ, ποδοσφαίρου, αλλά σε επίπεδο mendality...balance...
Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να παίξει όμορφα, γοητευτικά, ελκυστικά. Δεν έχει πια την ενέργεια. Ούτε το υλικό. Μπορεί όμως να παίξει έξυπνα. Να απορροφήσει πίεση. Να σπάσει τα νεύρα του αντιπάλου. Να διαβάσει τις αδυναμίες του. Να διατηρήσει καθαρό το μυαλό no matter what.
Ο Δικέφαλος είχε έτοιμο άλλοθι. Θα μπορούσε να καθίσει πάνω σε αυτό. Το πέναλτι που σφυρίχθηκε εναντίον του στο πιο καίριο σημείο του ματς, δεν έδειξε να είναι περισσότερο ή λιγότερο από αυτά που ζήτησε ο ίδιος σε δύο περιπτώσεις με τον Τέιλορ. Στο τέλος του πρώτου μέρους, ο Σισέ κάλλιστα θα μπορούσε να δει δεύτερη κάρτα, για σκόπιμη καθυστέρηση.
Κανείς όμως δεν έχασε την αυτοκυριαρχία του. Το ματς είχε στραβώσει και μάλιστα άσχημα. Ο Ολυμπιακός κέρδισε το πρώτο του κόρνερ στο 88ο λεπτό. Είχε κατοχή οριακά 40%. Είχε γλιτώσει τόσες και τόσες φορές από του Χάρου τα δόντια σε αμέτρητες κόντρα επιθέσεις με εκπληκτικές προϋποθέσεις. Ο Βάτσλικ έδειχνε να βγάζει τα πάντα. Το τακτικό πλάνο του ΠΑΟΚ είχε πάει περίφημα, όμως έμοιαζε στα σχοινιά.
Άδικα. Άδοξα. Αναπάντεχα.
Στο ημίχρονο της παράτασης δεν έβλεπες πρόσωπα απογοητευμένα, παραδομένα, νικημένα. Έβλεπες φάτσες που έλεγαν «πάμε να το πάρουμε». Και το πήραν. Με ποδόσφαιρο κατοχής, κυριαρχίας. Με μαγκιά. Με cojones.
Το πρώτο αποτύπωμα του Στέφαν Σβαμπ με την φανέλα του ΠΑΟΚ ήταν μία συγκλονιστική μπαλιά με το εξωτερικό στον Δημήτρη Γιαννούλη, που έχτισε το 1-0 απέναντι στην Μπεσικτάς από τον Χρήστο Τζόλη. Τώρα η έμπνευση του Αυστριακού ήταν ακόμα πιο αδιανόητη.
Στο άγγιγμα του με εξωτερικό η μπάλα τρελάθηκε, πήρε τρομερά φάλτσα. Αυτό που κάνει ο Ολιβέιρα τάκλιν και ασίστ μαζί είναι δείγμα της απαράμιλλης κλάσης του. Ο Τσόλακ απλώς έπρεπε να είναι εκεί για να κάνει το αυτονόητο. Ένα έργο τέχνης από τις τρεις αλλαγές!
Η πραγματική δουλειά αυτής της ομάδας φάνηκε όμως στο… μετά. Μετά το 1-1, ο ΠΑΟΚ δεν επέτρεψε τίποτα. Αμύνθηκε υποδειγματικά. Πρόλαβε τα πάντα. Διέγνωσε τα πάντα. Σκούπισε τα πάντα.
Όταν έχεις αντέξει τέτοια πίεση στο ηφαίστειο του Βελοντρόμ, όταν έχεις αντέξει στην κατηφόρα της Γάνδης, το μισοάδειο (ή μισογεμάτο το ίδιο κάνει) και χωρίς παλμό και πίστη «Καραϊσκάκης» σου φαίνεται… ένα ακόμα γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε φάση. Όσες γιόμες κι αν έκανε, όσο κι αν ο Σισέ παρίστανε τον σέντερ-φορ, οι ερυθρόλευκοι έμοιαζαν χωρίς πλάνο, έδειχναν λιγότεροι, κατώτεροι στο γήπεδο.
Ο ΠΑΟΚ του Ράζβαν έχει πάρει πιο σημαντικές προκρίσεις, έχει κάνει μεγαλύτερες εμφανίσεις, έχει ανατρέψει πιο δύσκολες καταστάσεις. Αυτή όμως αλλιώτικη από όλες. Είναι η πρόκριση του Μουργκ, του Λούκας Τέιλορ, του Σβαμπ, του Σοάρες, του Τσόλακ. Η πρόκριση των «λίγων», των «τελειωμένων».
Αυτό το βράδυ ο ΠΑΟΚ θα το βρει μπροστά του. Και ο Ολυμπιακός. Τέτοια βράδια γεννούν αποτυπώματα που μένουν για καιρό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου