Τον καιρό που αποφάσιζε να αποδεχθεί την πρόταση του Ιβάν Σαββίδη και να γυρίσει στην Ελλάδα άκουγα από ανθρώπους που δεν είχαν πάψει να τον συναναστρέφονται κατά τη διάρκεια της 2ετίας που αυτός εργαζόταν μακριά από την Ελλάδα ότι ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει ωριμάσει, με όρους προπονητικής. Ανάμεσα στα άλλα, άκουγα από τότε ότι “στο εξής θα αποτελεί προτεραιότητα για εκείνον η διάκριση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις”.
Και αυτό οι άνθρωποι που τον γνώριζαν δεν το προεκτιμούσαν μόνο επειδή γνωρίζουν ότι διατηρεί φιλοδοξίες για να εργαστεί κάποτε σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανώτερης ποιότητας από αυτή του ελληνικού, αλλά και επειδή είχαν δει τον Ρουμάνο προπονητή να ζει το ασιατικό Champions League με την Αλ Χιλάλ. Αυτοί που τον είχαν δει να κατακτά το Champions League το 2019 είχαν αντιληφθεί ότι αυτή η πορεία και η επιτυχία είχε επηρεάσει τη νοοτροπία του Λουτσέσκου σχετικά με τις διεθνείς διοργανώσεις.
Πίσω στο περασμένο φθινόπωρο, όταν μαθαίναμε ότι έβαλε μαζί με τον Σαββίδη σε προτεραιότητα την καλή πορεία στο Conference League και αποφάσισε, με όποιο κόστος, να πηγαίνει με βασικούς στην φάση των ομίλων, αναρωτιόμουν αν ο Λουτσέσκου θα “αντέξει” να πληρώνει το τίμημα με “γκέλες” στο ελληνικό πρωτάθλημα ή αν θα λυγίσει, λόγω της επιθυμίας του να διεκδικήσει τον τίτλο στη Superleague. Η ιστορία έγραψε ότι ο Λουτσέσκου άντεξε, κι ας έφτασε να ζητήσει συγνώμη για αυτό, όταν διαπίστωσε ότι το μικρό ρόστερ “κράσαρε” τον χειμώνα με συνέπεια να απομακρυνθεί ο ΠΑΟΚ από την κορυφή στο πρωτάθλημα.
Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου στο “Βελοντρόμ” ο ΠΑΟΚ έμπαινε στα αποδυτήρια με το σοκ του δεύτερου γκολ της Μαρσέιγ από τον Ντμίτρι Παγέτ και τον εκνευρισμό μιας κακής απόδοσης σε πολύ κρίσιμη στιγμή. Μια ελληνική ομάδα που χάνει 2-0 σε μια καυτή έδρα από μια ομάδα υψηλότερης ποιότητας και μεγαλύτερης εμπειρίας, δεν είναι καθόλου δύσκολο να ψυχοπλακωθεί και να υποστεί μια “πανωλεθρία”.
Ο ΠΑΟΚ όμως άλλαξε ψυχολογία κατά την ανάπαυλα και μπήκε με διαφορετική νοοτροπία. Ενώ το αγωνιστικό σχέδιο έμεινε ίδιο, με τον ΠΑΟΚ έτοιμο να πρεσάρει επιθετικά στην μπάλα από την αρχή της ανάπτυξης των επιθέσεων της Μαρσέιγ, στο δεύτερο ημίχρονο η νοοτροπία άλλαξε. Ο ΠΑΟΚ έγινε επιθετικός, πιεστικός, τολμηρός και αποφασιστικός στις μονομαχίες, έπαιξε με μεγαλύτερο νεύρο, με μεγαλύτερη πίστη. Ναι, προφανώς τον βοήθησε σε αυτό το γρήγορο γκολ που πέτυχε, αλλά και αυτό ήρθε ως αποτέλεσμα της αλλαγής στη στάση του ΠΑΟΚ: πίεσε με τόλμη και αποφασιστικότητα στο άμεσο πρέσινγκ όταν έχασε την μπάλα, και ολοκλήρωσε το ίδιο αποφασιστικά μια επίθεση.
Αυτό που είδαμε στο β’ ημίχρονο στο “Βελοντρόμ” δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν το προκαλούσε ο προπονητής. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο όφελος του ΠΑΟΚ από την παρουσία του Λουτσέσκου, το ότι οι ποδοσφαιριστές πιστεύουν στο πλάνο και απαιτούν από τον εαυτό τους και την ομάδα να πετυχαίνει στόχους. Μετά το 2-1 μια τυπική ελληνική συμπεριφορά θα ήταν η τοποθέτηση του αμυντικού μπλοκ χαμηλά στο τερέν, με όραμα να “αντέξει” η ομάδα και να ψάξει μια κόντρα επίθεση. Η τυπική ελληνική νοοτροπία θα έβαζε στο μυαλό μια τιμητική ήττα.
Ο ΠΑΟΚ το βράδυ της Πέμπτης παρέμεινε το ίδιο τολμηρός και επιθετικός στην τοποθέτησή του στο τερέν κατά την φάση άμυνας. Ανέβαζε έως και 7 ποδοσφαιριστές στο αντίπαλο μισό για να πιέσουν στην μπάλα και να την πάρουν για να επιτεθούν.
Ο ΠΑΟΚ είχε αδυναμία στην ολοκλήρωση των επιθέσεων, και αυτή είναι η εξήγηση για το γεγονός ότι δεν εκτέλεσε πολλές φορές (17-3 τελικές) παρόλο που δεν μειονεκτούσε τόσο πολύ σε αριθμό επιθέσεων (27 - 17). Προφανώς αυτό είναι ένα κομμάτι πάνω στο οποίο πρέπει να δουλέψει μέχρι τη ρεβάνς. Όμως αυτό το “προνόμιο”, δηλαδή το να έχει να δουλέψει για να πετύχει μια σπουδαία υπέρβαση, ο ΠΑΟΚ το απέκτησε χάρη στη στάση και την απόδοση που είχε στο β’ ημίχρονο του πρώτου αγώνα.
Χάρη στον τρόπο του στην φάση άμυνας, και χάρη σε μια ιδανική επίθεση μέχρι την ολοκλήρωσή της. Ο ΠΑΟΚ “το έσωσε”, αυτό που φαινόταν ότι πάει να συμβεί κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, επειδή πίστεψε στον εαυτό του. Στο πρώτο ημίχρονο τους ποδοσφαιριστές του τους είχε πλακώσει η στιγμή, έπαιξαν με το βάρος της ιστορικότητας του αγώνα. Όταν ξεμπλόκαραν, πίστεψαν, και μπήκαν στο ματς. Αυτό το ξεμπλοκάρισμα ο ΠΑΟΚ το οφείλει στην αγωνιστική νοοτροπία του προπονητή του, και στο μάστερ που έκανε στην Σαουδική Αραβία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου